به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا به نقل از تاریخ ایرانی، مشخص شده است قاضی مربوطه که بر کمیسیون تحقیق و بازرسی کشتی غرق شدهٔ بریتانیایی نظارت داشته و همچنین کسانی که از دست سانسور فرار کردند همگی فراماسون بوده‌اند.
در حالی که تحقیقات مجلس سنای آمریکا، خط کشتیرانی ستاره سفید (White Star Line) و هیات بازرگانی انگلیس را به دلیل سهل‌انگاری در اجرای قوانین مقصر شناخت زیرا تعداد کمی قایق نجات را در کشتی جای داده بودند، ولی تحقیقات بریتانیا که به ریاست لُرد مرسی انجام گرفت هرگونه اشتباهی از جانب وزارت بازرگانی را منتفی دانست.
اسناد نشان می‌دهند که لُرد مرسی - جان چارلز بیگم - فراماسونی بود که در سال ۱۸۸۱ در لژ شمال لندن فعالیتش را آغاز کرد. نکتهٔ مهم اینجاست که سیدنی باکستن رئیس هیات بازرگانی نیز فراماسونی بود که در سال ۱۹۸۸ در شرق لندن به این کانون پیوست؛ باکستن در آن زمان نمایندهٔ پارلمان بود.
پروفسور جان هاروارد بایلز متخصص معماری کشتی و ادوارد چیستون مهندس ارشد ارزیابی دو تن از پنج متخصصی هستند که مسئول بررسی علت این حادثه بودند و نامشان در میان فراماسون‌ها به چشم می‌خورد. رئیس کارخانجات هارلند و وولف بلفاست که کشتی تایتانیک را ساختند و مدیر یکی از شرکت‌های مادر «کشتیرانی ستاره سفید» نیز فراماسون بوده‌اند. ویلیام پری در سال ۱۸۴۷ در کِبِک به دنیا آمد و در سال ۱۹۰۴ در لژ سن جورج به سازمان پیوست.
نیک کامپتن نویسندهٔ کتاب «محاکمهٔ تایتانیک» به وبسایت «هیستوری» (history) گفت: «تحقیقات در مورد تایتانیک در بریتانیا به «سفیدکاری» مشهور شد زیرا تمامی عوامل درگیر در آن تبرئه شدند. تنها با سه نفر از مسافران بازمانده کشتی مصاحبه شد که هر سه نفر نیز از مسافران بخش درجه یک کشتی بودند. حتی کاپیتان اسمیت هم تبرئه شد، تحت این عنوان که بسیاری از کشتی‌ها در آن زمان با سرعت از روی یخ عبور می‌کردند و هیچ حادثه‌ای پیش نمی‌آمد. تنها کسی که مورد سرزنش دو کمیتهٔ بازرسی قرار گرفت کاپیتان کشتی اس.اس کالیفرنیا بود که در حدود هشت مایلی تایتانیک قرار داشت و خدمهٔ آن شاهد شلیک گلوله‌های اضطراری تایتانیک بودند ولی هیچ اقدامی نکردند.»
آقای کمپتن می‌گوید که تحقیقات در مورد غرق شدن این کشتی به مسائل پوپولیستی و عامه‌پسند کشیده شد مانند اینکه آیا سر کوزمو داف گوردن به خدمهٔ کشتی نجات رشوه داده تا برای نجات جان مسافرین مغروق بازنگردند و آیا بروس ایسمی بزدلانه عمل کرده است یا خیر؟
این کشتی مسافرتی در بامداد ۱۵ آوریل سال ۱۹۱۲ در حین سفر از ساوت‌همپتون به مقصد نیویورک با کوه یخ برخورد کرد و غرق شد. فردریک فلیت کوه یخ را دید و اعلام خطر کرد ولی تا ویلیام مرداک دستور تغییر جهت کشتی را بدهد و مسیر موتورها را تعویض کند دیگر کار از کار گذشته بود. قایق‌های نجات فقط برای نیمی از مسافرین تعبیه شده بود و خدمهٔ کشتی نیز برای خروج اضطراری تعلیم ندیده بودند. در نهایت ۱۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و ۷۰۰ نفر از این حادثه جان سالم به در بردند.
هیات بازرگانی بریتانیا که ریاست کمیسیون تحقیق را به عهده داشت در اصل دستور آمادگی این کشتی را امضا کرده بود و مایل نبود که خود و یا شرکت «ستاره سفید» به دلیل سهل‌انگاری مقصر شناخته شوند. این کمیته نتیجه گرفت که کاپیتان اسمیت «هر آنچه که از دستان یک مرد ماهر در چنین شرایطی بر می‌آید را انجام داده است» و«ستاره سفید» و کمپانی مادر آن (IMM) مقصر نبوده‌اند.
اما اسناد تازه منتشر شدهٔ فراماسونری حقایق تازه‌ای را آشکار می‌کنند. دایان کلمانتس مدیر موزه و کتابخانهٔ فراماسونری می‌گوید: «این اسناد نشان می‌دهند که فراماسون‌ها تا چه حد در جامعهٔ بریتانیا نقش داشته‌اند. با نزدیک شدن به ۳۰۰ سالگی فراماسونری در سال ۲۰۱۷، قصد آن را داریم تا جزئیاتی از اعضای سابق این سازمان را منتشر کنیم.»
جک قاتل
اسناد جدید نشان می‌دهند که جک قاتل خواننده‌ای گمنام بود که ماسون‌های همکارش هویت او را مخفی نگاه داشتند. بروس رابینسون، نویسنده و کارگردان فیلم مشهور «من و ویتنل» در کتاب جدیدش ادعا می‌کند که قاتل مشهور «وایت چپل» مردی بوده است به نام «مایکل مِیبریک». او در کتاب «همهٔ آن‌ها عاشق جک بودند»، می‌نویسد که بر تمامی قتل‌های جک قاتل مهر مراسم ماسونی خورده است؛ نشان یک جفت پرگار بر صورت کاترین ادووز تراشیده شده بود، قطعات بریده شده از بدن آنی چپمن و کاترین ادووز و «از همه واضح‌تر و مشخص‌تر» دیوارنوشتهٔ خیابان گولستن
اسناد جدید نشان می‌دهند که میبریک، خواننده و برادرش جیمز هر دو فراماسون بوده‌اند. همچنین مشخص شده که کمیتهٔ تحقیق اسکاتلندیارد مشتمل بر رئیس پلیس متروپولیتن، سِر چارلز وارن و همکارش که شخصاً انتخاب شده بود تا «چشم و گوش» او در این پرونده باشند نیز اعضای این سازمان بوده‌اند. دو پزشک قانونی و سه پزشک پلیس که بر این پرونده نظارت داشتند نیز فراماسون بوده‌اند. میبریک که از اعضای شورای عالی فراماسونری بود برای اجرای برنامه به کل کشور سفر می‌کرده است.
در پروندهٔ او که به دقت با دست نگاشته شده است، آمده که او «خواننده»ای بوده که از سال ۱۸۶۳ تا ۱۸۸۷ عضو لژ سنت اندرو بوده است. او درست یک سال پیش از پنج هفتهٔ قتل و کشتار، این لژ را ترک کرده است. در طول ۹ هفته در سال ۱۸۸۸، پنج زن در شرق لندن به قتل رسیده‌اند، این قتل‌ها به یکی از بزرگترین جنایات کشف نشدهٔ تاریخ بریتانیا بدل شد.
گفته می‌شود که سر چارلز یکی از اعضای ارشد جامعهٔ ماسونی بوده است. او از بنیانگذاران لژ کوروناتی بوده و در تاریخ فراماسونری و آیین‌هایشان نقش بسیاری ایفا کرده است. رابینسون به تلگراف می‌گوید: «این مساله در تمام انگلیس فراگیر بوده است. در زمان جک قاتل ۳۶۰ نمایندهٔ محافظه‌کار در پارلمان انگلیس بودند که ۳۳۰ نفر از آن‌ها فراماسون بودند. تمام هیات حاکمه فراماسون بودند از نوک هرم تا به پایین. اخلاقیات ماسونی حکم می‌کند که هر آنچه که اتفاق بیفتد، به هر شکلی که اتفاق بیفتد باید در انجمن برادری حفظ شود؛ در عمل نیز همین اتفاق افتاد. آن‌ها از جک قاتل حمایت نمی‌کردند، در حقیقت از سیستمی حمایت می‌کردند که جک قاتل آن را به خطر انداخته بود. برای حمایت از سیستم باید از جک حمایت می‌شد و او خود به این موضوع واقف بود.»
اسناد منتشر شده توسط سایت «انسستری» نام افراد خاندان سلطنتی، دولتمردان و هزاران نفر از شخصیت‌های مهم از قضات، ماموران پلیس، درجه‌داران ارشد ارتش، وکلا و اسقف‌ها را در بر می‌گیرد. روابط فراماسونری افراد مشهور همچون سر وینستون چرچیل و ادوارد هشتم زبانزد است. این اسناد گستردگی فراماسونری در تاریخ امپراطوری را از سال ۱۷۳۳ تا ۱۹۲۳ بررسی می‌کند. در زمینهٔ نظامی نام افرادی چون دوک الینگتون تا دوک کیچنر به چشم می‌خورد، در زمینهٔ هنر نویسندگانی چون اسکار وایلد و رودیارد کیپلینگ، بازیگر سِر هنری ایروینگ و موسیقیدانانی چون گیلبرت و سالیوان. کاشفانی چون ارنست شکلتون و کاپیتان رابرت فالکون اسکات و دانشمندانی مانند ادوارد جنر، پیشگام علم واکسیناسیون و الکساندر فلمینگ کاشف پنی‌سیلین نیز در این فهرست هستند.
در زمینهٔ اصلاحات اجتماعی و خدمت‌رسانی مردمی، نام دکتر توماس برناردو وجود دارد و تجار مشهوری همچون هری سلفریج و توماس الفورد از میان هزاران مهندس عضو این سازمان هستند.
از میان خاندان سلطنتی، ادوارد هشتم، ادوارد هفتم و جورج چهارم فراماسون بوده‌اند. این اسناد اسامی، لژها و تاریخ آغاز عضویت را مشخص کرده‌اند و در برخی موارد شغل افراد نیز ذکر شده است: ۵۵۰۰ مأمور پلیس از رده‌های مختلف، هزاران شخصیت نظامی، ۱۷۰ قاضی، ۱۶۹ نمایندهٔ پارلمان، ۱۶ سقف و دست‌کم یک شاهزادهٔ هندی.
اضافه بر این، اقدامات فراماسون‌ها در سال‌های اخیر برای راه‌اندازی دوبارهٔ این سازمان نشان داده شده است. میریام سیلورمن از وبسایت «انسستری» می‌گوید: «خوشحال می‌شویم که از طریق اینترنت اطلاعاتی را در اختیار مردم قرار دهیم که با سازمان آشنا شوند. ما نمی‌توانیم جزئیات آیینی فراماسونری را افشا کنیم ولی می‌توانیم مشخصات بیش از ۲ میلیون عضو تاریخی این سازمان را منتشر کنیم. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری از یکی از اجداد فراماسونتان به دست بیاورید و یا با اشخاص مشهور عضو این کانون آشنا شوید کافی است آنلاین شده و تحقیقات را آغاز کنید.»
فراماسونری به طور رسمی در سال ۱۷۱۷ بنیان نهاده شد، گروهی از مردانی با تفکر مشابه در قهوه‌خانه‌ای در لندن گردهم آمدند و «انجمنی» را بنیان نهادند که در آن مساوات اجتماعی ترویج داده می‌شد و «مردان امین» می‌توانستند فارغ از مسائل سیاسی و مذهبی پیمان برادری ببندند.
آن‌ها صنف سنگتراش را الگو قرار دادند و به این دلیل از نمادهایی چون گونیا و پرگار و پیش‌بند بهره گرفتند و از مراتب مبتدی، حرفه‌ای و استاد ماسون استفاده کردند. لژ بزرگ متحد انگلستان (UGLE) حدود ۲۵۰ هزار عضو دارد و لژ بزرگ اسکاتلند و ایرلند نزدیک به ۱۵۰ هزار عضو. گمان برده می‌شود که این سازمان در سرتاسر جهان حدود شش میلیون عضو دارد که از این تعداد ۲ میلیون نفر در ایالات متحده هستند. در حال حاضر دوک کِنت ریاست لژ عظیم متحد انگلستان را بر عهده دارد و برادر او پرنس مایکل نیز یک ماسون است.