به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا به نقل از مجله «همشهری سرنخ»، آورده است: این مردم یا به خاطر شرایط طبیعی که در آن قرار گرفته‌اند یا به دلیل علایق شخصی خودشان، سبک زندگی خاصی دارند که آنها را مشهور کرده است.
روستای کونگفوکارها
«گانزی دانگ» نام روستای کوچکی است که در عمق کوهستان «تیانژو» در مرکز چین قرار دارد. ساکنان این روستا همگی ورزشکار هستند و در ورزش رزمی تخصص دارند. ساکنان روستای دانگ یکی از 56 قوم بومی هستند که در چین زندگی می‌کنند و در این میان نکته‌ای که باعث شهرت بسیار زیاد آنها شده، این است که تمامی آنها در کونگفو مهارت دارند و مهمتر این که هر کدام از آنها یک هنر رزمی چین باستان را جداگانه یاد گرفته است. آنها در هنرهای رزمی از سلاح‌های مختلفی چون چوب و نیزه و مشت‌های گره کرده کمک می‌گیرند.
روستاییان درباره سبک زندگی‌شان نظریه عجیبی دارند. آنها می‌گویند برای اینکه احشامشان را از شر حیوانات درنده در امان نگه دارند، مجبور به یادگیری این فنون شده‌اند. معمولا حرکات رزمی آنها از حرکات حیواناتی مانند مار، ببر و پلنگ و همینطور اژدهای افسانه‌ای الهام گرفته شده است و از آنجا که هر خانواده مدل خاصی از کونگفو را تمرین می‌کند، در نتیجه الگوهای مختلفی از کونگفو در این منطقه شکل گرفته است.
در نظریه دیگری علت یادگیری کونگفو توسط تمامی مردم روستا اینطور بیان شده است که چون ساکنان روستا مورد حمله اقوام دیگر قرار می‌گرفته‌اند، بنابراین برای دفاع از خود، به کونگفو روی آورده‌اند.
روستای بدون جاده
در روستای «گیتورن» هلند هیچ جاده‌ای وجود ندارد. تنها راه دسترسی به این روستا، راه آبی است که چندین کیلومتر در سرتاسر روستا کشیده شده است و به همین دلیل به روستا لقب «ونیز هلند» را داده‌اند. تعداد ساکنان این روستا به 2600 نفر می‌رسد. در این روستا 180 پل ساخته شده است که به خانه ساکنان روستا راه دارد.
روستایی با خورشید اختصاصی
ویگانلا روستای کوچکی در میلان ایتالیاست که در دره‌ای به عمق 130 متر قرار دارد و به این ترتیب هیچ‌وقت نور خورشید به آنجا نمی‌تابد و سه ماه زمستان، روستاییان از خورشید بی‌بهره‌اند.
در این روستا در ماه نوامبر، خورشید ناپدید می‌شود و تا فوریه دیده نمی‌شود. به گفته ساکنان روستا، در این مدت روستا آنقدر سرد است که انگار در سیبری زندگی می‌کنند. اخیراً مهندسان محلی و معماران به کمک روستاییان آمده‌اند و با یک فکر خلاقانه خورشید را به روستا آورده‌اند.
این مهندسان آینه بزرگی را در سمتی که خورشید بیرون می‌آید قرار داده‌اند تا نور خورشید را به روستا منعکس کند. سال 2005 با کمک شهرداری میلان نزدیک به صد هزار یورو جمع‌آوری شد تا این آینه بزرگ ساخته شود.
سال 2006 این آینه یک تنی روی شیب کوهستان در ارتفاع 1100 متری قرار داده شد و از آنجا که آینه برای گرم کردن تمام روستا بسیار کوچک بود، میدان اصلی روستا برای تاباندن نور خورشید در نظر گرفته شده و شش ساعت در روز، نور خورشید آنجا را گرم می‌کنند و روستاییان می‌توانند با رفتن به میدان، از دیدن آفتاب لذت ببرند.
روستای آلزایمری‌ها
در نزدیکی آمستردام هلند روستایی به نام دمنتیا قرار دارد که ساکنان آن 152 نفر هستند که همگی از فراموشی و دیگر بیماری‌های حافظه رنج می‌برند.
این روستا طوری طراحی شده که شبیه یک شهر بزرگ است و همه امکانات در آن دیده می‌شود. ساکنان آزادانه در روستا می‌چرخند، خرید می‌کنند، در رستوران غذا می‌خورند و قدم می‌زنند اما دوربین‌هایی در سراسر روستا نصب شده است و آنها کاملاً زیر نظر هستند تا مبادا به خودشان صدمه بزنند.
مرطوب‌ترین روستای دنیا
روستای مگالایا در هندوستان مرطوب‌ترین روستای جهان است. سالانه نزدیک به 11 متر باران در این روستا می‌بارد، بنابراین کاملاً پیداست که چرا به این روستا چنین لقبی داده‌اند.
جریان هوای تابستانی که از دشت‌های بنگلادش می‌گذرد و رطوبت را جمع می‌کند، به سمت شمال حرکت کرده و وقتی به تپه‌های مگالایا می‌رسد، ابرها آنقدر رطوبت در خود دارند که شروع به باریدن می‌کنند.
این روستا مرطوب‌ترین نقطه جهان است و به همین دلیل کارگرانی که در آنجا مشغول کار هستند، همیشه لباس ضد آب به تن دارند.
یکی از زیباترین مناظر این روستا، پل‌های زنده است که با هنرمندی ساخته شده‌اند. ساخت این پل‌ها به این صورت است که در طول زمان، ساکنان روستا، ریشه درخت‌های تنومند را از روی رودخانه به طرف دیگر هدایت کرده‌اند تا با تنیده شدن ریشه‌ها به یکدیگر، یک پل طبیعی ساخته شود.
روستای کوتوله‌ها
یانگسی روستای دور افتاده‌ای در چین است که سال‌های زیادی است دانشمندان را به خود مشغول کرده؛ چراکه بیش از 40 درصد از ساکنان روستا کوتوله هستند.
درباره دلیل کوتاه‌قدی ساکنان روستا فقط یک نظریه منطقی وجود دارد و آن اینکه شاید به دلیل وجود سرب در خاک این منطقه، روستاییان کوتاه‌قد شده‌اند.
به گفته ساکنان قدیمی روستا سال‌ها پیش در یک شب تابستان، شادی از این روستا رخت بست، بیماری اسرارآمیز کودکان روستا را بیمار کرد و از آن موقع به بعد، قد آنها رشد نکرد و همه کوتوله باقی ماندند.
روستای یک کلیه‌ای‌ها
ساکنان روستای «هاکس» در نپال، آنقدر فقیر هستند که مجبورند کلیه خود را برای تأمین مایحتاج زندگی‌شان بفروشند. این روستا آنقدر معروف است که به آنجا لقب «روستای تک‌کلیه‌ای» داده‌اند.
قاچاقچیان اعضای بدن در این روستا زیاد رفت و آمد می‌کنند و هر بار با دست پر برمی‌گردند. قاچاقچی‌ها افرادی را که تمایل به فروش کلیه دارند به جنوب هندوستان می‌برند تا در آنجا عمل جراحی لازم انجام شود.
قاچاقچی‌ها به دروغ به روستاییان می‌گویند که کلیه آنها دوباره رشد خواهد کرد و به این ترتیب آنها را فریب می‌دهند. یکی از این فریب‌خورده‌ها «گیتا» - زنی با چهار فرزند - بود که یکی از کلیه‌هایش را به مبلغ ناچیز دو هزار دلار فروخت و یک خانه خرید اما خانه در زلزله سال 2015 با خاک یکسان شد. البته گاهی اوقات قاچاقچیان مردم این روستا را می‌ربایند و به اجبار، کلیه آنها را از بدنشان خارج می‌کنند.
روستای خواب‌آلودها
یک‌چهارم از ساکنان کالاچی قزاقستان دچار بیماری خواب هستند. این بیماری از سال 2013 در این روستا آغاز شد. در این زمان مردم روستا، ساعت‌ها و حتی روزها می‌خوابیدند و با حالت گیجی و سردرد از خواب بیدار می‌شدند. بیشتر از 20 هزار آزمایش روی هوا، خاک، غذا و آب آشامیدنی و ساکنان روستا انجام گرفت اما هیچ‌کدام نتیجه‌ای نداشت.