فرصت طلایی برای ۱۳ ملوان اسیر دزدان دریایی

به گزارش روی خط رسانه های خبرگزاری برنا به نقل از شوک، ناخدا و ملوان کنارکی پرده از 45 روز اسارت در آب‌های سومالی برداشتند.این دو مرد دریا که در درگیری با دزدان سومالیایی هدف گلوله قرار گرفته‌‌اند با انتقال به تهران در بیمارستان طوس بستری بودند.ناخدا لال محمد بلوچ و عبدالغنی پرینو ملوان این کشتی ربوده شده در درگیری با دزدان دریایی از ناحیه دست و پا آسیب دیده بودند.یکشنبه هفتم آذرماه بود که خبر آزادی این شناور صیادی و به هلاکت رسیدن 5 دزد دریایی سومالیایی در رسانه‌های مختلف مخابره شد.13 ملوان این لنج که با کمک یک ناو جنگی دانمارکی و تلفات دو کشته و دو مجروح موفق به فرار شده بودند پس از تماسی کوتاه با صاحب لنج موضوع را به ایران مخابره کردند.با اعلام این خبر ناخدا و یکی از ملوانان که زخمی شده بودند با همکاری نیروی دریایی به کشور بازگردانده شدند و دیگر ملوانان در اسکورت ناوی اسپانیایی و با شناور ایرانی ربوده شده به سمت کشور درحرکتند.ناخدا بلوچ و ملوان «پرینو» ‌که هر دو به خاطر سختی سفر و جراحاتشان به سختی صحبت می‌کردند از ناگفته‌های شنیدنی این اسارت پرده برداشتند.
گفت‌وگو با ناخدا و ملوان
ناخدای لنج ایرانی و یکی از ملوانان هنوز از غم مرگ همکارانشان ناراحت هستند.
چه روزی و چطور گرفتار دزدان دریایی شدید؟
ناخدا: آخر مهرماه بود و ما به محلی رسیده بودیم که لنج‌ها مجوز صیادی برای ورود به آب‌های سومالی را می‌گیرند. در همان منطقه دزدان دریایی با کشتی‌شان سد راه ما شدند و پس از ورود چند نفرشان به داخل لنج اجازه پیشروی را از ما گرفتند.
چطور هدایت کشتی به دست دزدان افتاد؟
ناخدا: آنها تفنگ داشتند و ما را مجبور کردند که حدود یک ماه و نیم روی آب حرکت کنیم تا گازوئیل‌مان تمام شود و در همانجا متوقف شدیم.
شما هم مسلح بودید؟
ناخدا  نه ما هیچ تفنگی در کشتی نداشتیم و به همین خاطر از ترس جانمان کاری نمی‌کردیم.
دزدان دریایی چند نفر بودند؟
ناخدا: 8 نفر بودند و ما 13 نفر بودیم.
در این مدت در لنج آزاد بودید؟
ناخدا: نه، آنها دست‌های ما را بسته بودند و خودشان در جلوی کشتی نشسته و تفنگشان را به سمت ما گرفته بودند.
در این یک ماه و نیم غذا چه می‌خوردید؟
ناخدا: در هر وعده غذایی آنها دست یکی از ملوانان را باز می‌کردند و او خوراک‌مان را آماده می‌کرد.
از روز فرارتان بگویید؟
ناخدا: فکر کنم یکشنبه هشتم آذر ماه بود که مثل هر دفعه برای نماز دست‌مان را باز کردند. در آن لحظه فرصت مناسبی پیش آمد و حمله کردیم.
چرا در این یک ماه و نیم به فکر این حمله نیفتادید؟
ناخدا: آن روز برخلاف همیشه به جای یک نفر، سه نفر برای باز کردن دست‌هایمان آمدند و دو نفر دیده‌بانی می‌کردند. وقتی دیدیم شرایط حمله است با آنها درگیر شدیم و تیراندازی راه افتاد. بعد از این تیراندازی ناو جنگی دانمارکی که نزدیک‌مان بود وارد عمل شد و به سمت شناور دزدان دریایی شلیک کرد.
شما چطور زخمی شدید؟
ناخدا: در آن لحظات فقط از همه سمت تیر می‌آمد و راه فراری نبود. گلوله‌ها از سمت ناو جنگی و دزدان شلیک می‌شد و در این میان من از ناحیه دست و ملوان «عبدالغنی پرینو» از ناحیه پا آسیب دید.
ملوانان کشتی چند دزد دریایی را کشتند؟
ناخدا: ما هیچ شلیکی نداشتیم و همه حتی دو ملوان خودمان در شلیک‌های بین ناو جنگی و دزدان دریایی کشته شدند.
دزدان در این یک ماه و نیم درخواستی هم از شما داشتند؟
ملوان پرینو: آنها از ما یک میلیارد دلار پول می‌خواستند و می‌گفتند باید به ازای هر کدام‌تان یک میلیارد دلار پول بدهید.
در مدت اسارت‌تان امکان ارتباط با ایران را داشتید؟
ملوان پرینو: دزدان دریایی پس از گرفتن کشتی همه بیسیم‌ها و گوشی‌های همراه‌مان را از کار انداختند و سیم‌ها را قطع کردند.
پس چطور نخستین تماس را با مالک لنج گرفتید؟
ناخدا: پس از اینکه ناو دانمارکی 5 دزد دریایی را کشت و 3 تای آنها را اسیر کرد با بیسیم ناو توانستیم با ایران تماس بگیریم.
الان ملوانان همچنان در آب‌های سومالی هستند؟
ملوان پرینو: ملوانان در داخل لنج خودمان هستند و با همراهی ناو اسپانیایی به سمت ایران در حرکت هستند.
ناخدا: آنها در اقیانوس هند قرار دارند و تا چند روز دیگر به ایران می‌رسند.
وضعیت جراحاتتان چطور است؟
ناخدا: من از ناحیه دست و ملوان پرینو از پا تیر خورده است. درمان اولیه انجام شده اما برای درمان باید در بیمارستان بستری شویم.