به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، تلاش های 22 ماهه مخالفان دولت برای ناکام گذاشتن تلاش 22 ماهه دستگاه دیپلماسی راه به جایی نبرد و ایران و غرب به توافق هسته ای رسیدند.
تلاش این تندروها اما به اینجا ختم نشد و باز تلاشی،اینبار سه ماهه، را آغاز کردند تا جلوی تصویب برجام در مجلس را بگیرند، نقدهایی که بود را دولت مردان می شنیدند و جواب می دادند اما یک طیف هرگز اهل نقد نیستند، منفعت آنها در تخریب است و مگر می شود به تخریب پاسخ داد. تخریب و ترور شخصیتی هم جواب نداد و مجلس قاطعانه به دولت مجوز اجرای برجام را داد تا مهر تایید رهبری با شروطی هوشمندانه پای آن بخورد و مسیر رسیدن به روز اجرا هموارتر شود.
تندروهای مخالف دولت اما بازهم دست از تلاش نکشیدند، یکی از شروط رهبری بسته شدن پرونده پی ام دی بود و دولت باید اقدامات خود را پس از این اقدام طرف غربی آغاز می کرد. مخالفان دولت امیدوار بودند غرب زیر بار این موضوع نرود، به همین دلیل هم بود که امیدوارانه با تخریب های جورواجور دولت و دستگاه دیپلماسی تلاش می کردند ته دل مردم را خالی کنند تا اینکه گزارش آمانو آماده شد و بر مبنای این گزارش، طرف غربی دیگر بهانه ای برای باز گذاشتن پرونده هسته ایران که طرف غربی آن را پرونده ابعاد نظامی و طرف ایرانی فعالیت های گذشته و حال می دانستند، نداشت.
کسی انتظار نداشت گزارش آمانو یک گزارش صد در صد سفید باشد، به هر حال آژانس و طرف غربی باید در این گزارش یک مشروعیتی برای رفتارهای غیرقانونی چند سال خود قرار می داد ولی گزارش سیاه هم نبود و در واقع آمانو به نحوی آن را تنظیم کرده بود که هم آژانس و غرب را تبرئه کند و هم ایران را و کار را به جایی برساند که پرونده ایران بسته شود. این گزارش هم زمینه حملات تندورها به دولت را فراهم آورد و با اینکه طرف غربی از بسته شدن پرونده پی ام دی حرف می زدند، باز این داخلی ها بودند که گزارش را غیرقابل قبول و منفی تلقی می کردند.
دیروز 5+1 متن قطعنامه پایان پی ام دی را منتشر کرد و حالا فقط چند روز تا پایان پرونده ایران در آژانس انرژی اتمی باقی مانده و برای همیشه این بهانه از دست طرف غربی گرفته می شود.حتی این قطعنامه هم باعث نشده که تندروهای داخلی دست از تلاش برای شکست برجام و مذاکرات هسته ای دست بردارند و همچنان در روزنامه ها و سایت هایشان تخریب می کنند.
در همه ایام مذاکرات، تصویب آن در مجلس و گزارش آژانس، برخی افراد حرف هایی می زدند که شاید حتی طرف غربی خیلی به آنها توجه نداشت، به نظر می رسید این افراد بیش از آن که به فکر برجام، تایید یا رد آن باشند، خواسته یا ناخواسته به طرف غربی خط می دهند و پا را از دلواپسی فراتر گذاشته و به جاسوسی بی جیره و مواجب روی آورده اند. گروهی که این روزها اطمینان دارند با حضور گسترده مردم پای صندوق های رای دیگر شانسی برای حضور تفکرشان در مجلس و نهادهای تصمیم گیری وجود ندارد، این روزها حاضرند در عیان و خفا حرف هایی بزنند که رصد کنندگان غربی نکات جدیدی را یاد بگیرند، شاید در میان همین حرف ها دری به تخته بخورد و اتفاقی بیفتد که مردم را از پای صندوق های رای دور کند و به این قوم فرصت حضور دوباره برسد.