به گزارش خبرگزاری برنا،ارکسترمعاصر پارس به آهنگسازی و رهبری علی رادمان و خوانندگی امیر زارع شب گذشته با حضور
بزرگانی چون کیوان ساکت، مجید درخشانی،حمیدرضا نوربخش، شهلامیلانی، رافائل میناسکانیان، علی
فرامرزی، وارطان ساهاکیان، رازمیک اوهانیان و پیام تبریک علیرضا مشایخی و فریماه قوام صدری
دراین کنسرت که با همراهی و استقبال گسترده مخاطبان همراه شد ارکستر معاصر پارس در دو بخش به
روی صحنه رفت. در بخش اول، ارکستر قطعه ژیوار را برای آواز ، ارکستر و اصوات الکترونیکی
دراین قطعه از شعر "مرغ آفتاب(فریدون مشیری) استفاده شد که با همراهی و همخوانی ارکستر، خواننده
و اصوات الکترونیک اجرا شد. در این قطعه رادمان به همراه امیر زارع و دیگراعضای ارکستر با
برگزارشد .
اجرا کرد .
استفاده از رنگ آمیزی های ارکسترال شعر مشیری را در ذهن مخاطب به تصویر کشید .
« ای مرغ آفتاب!
زندانی دیار شب جاودانیم .....یک روز، از دریچه زندان من بتاب
می خواستم به دامن این دشت، چون درخت ... بی وحشت از تبر ... در دامن نسیم سحر غنچه واکنم
ای مرغ آفتاب!
با خود مرا ببر به دیاری که همچو باد ... آزاد و شاد پای به هرجا توان نهاد
با خود مرا ببر به چمنزارهای دور ... شاید به یک درخت رسم نغمه سر دهم.
اما بگو کجاست؟ ... آن جا که - زیر بال تو - در عالم وجود ... یک دم به کام دل ... اشکی توان فشاند ...
شعری توان سرود؟»
این قطعه با زمزمه مخاطبان حاضر در چهار طبقه سالن اصلی تالا روحدت تهران همراه شد . با آغاز
این قطعه آرام آرام زمزمه ای مرغ آفتاب از گوشه گوشه سالن شنیده می شد . این قطعه با کمانچه «
پرهام شناسا»، تار « سهند شکر زاده » و تمبک نوازی زورخانه ای « صادق شریعتی» همراه و با
تشویق فراوان مخاطبان به پایان رسید.
سپس نوبت اجرای قطعه بعدی « کلاژ، مرثیه سرزمین متروک» رسید . قطعه ای برای ارکستر و
موسیقی الکترونیک به رهبری رادمان و بدون خواننده . این قطعه یادآور فضاهای آسیای جنوب شرقی و
منطقه تبت بود که با ارکستر زهی و سازهای کوبه ای همراه شد.
آخرین قطعه بخش نخست این اجرا، قطعه مشهور رادمان با نام « مثنوی» بود . این قطعه با سنتور،
ارکستر و اصوات الکترونیک اجراشد. قطعه ای که به گفته رادمان تاکنون در فرم های متفاوت از قبیل
کوارتت و ارکستر زهی تاکنون در برنامه های مختلف داخلی و خارجی اجرا شده و همیشه مورد اسقبال
مخاطبان قرار گرفته است. سنتورنوازی روزبه رحیمی ونوازندگی و اجرای اصوات الکترونیک به
سرپرستی ساسان هاشمی در این قطعه بیش از پیش مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت تا تشویق گسترده
مخاطبان، پایانی برای بخش نخست این کنسرت باشد.
بخش دوم این کنسرت با قطعه «افسانه شهرآینه ها» برای سه تار، سنتور، سنتور باس ، کلارینت و
پیانواجراشد . نوازندگی سه تار: روزبه رحیمی ، سنتور:علی زاهدی فر، سنتور باس: صمد عبدی،
کلارینت: کوروش بهراد و پیانو را : علی رادمان به عهده داشتند. نوازندگی و نوع موسیقی این قطعه نیز
به گونه ای بود که مخاطبان خود را در میان ابرها احساس کرده و با موسیقی اوج گرفته و سپس باز می
گشتند .
پایان بخش برنامه براساس بروشور کنسرت که با حمایت گالری پیانوی باربد برگزارشد، قطعه هشتگاه
بود . قطعه ای بر اساس شعرِ"آواز چگور(اخوان ثالث) برای آواز و ارکستر و نوازندگی تار، سهند
شکری زاده ،پیانو: رامیز چمانچی ، ویولن: پرهام شناسا، کلارینت : کوروش بهزاد و تمبک : صادق
شریعتی .
« در این چگور پیر تو، ای مرد ، پنهان کیست ؟
روح کدامین شوربخت دردمند آیا ... در آن حصار تنگ زندانیست ؟
با من بگو ؟ ای بینوا ی دوره گرد ، آخر...... با ساز پیرت این چه آواز ، این چه آیین ست ؟
با خاطر خود می نشست و ساز می زد مرد .. و موجهای زیر و اوج نغمه های او ... چون مشتی افسون
در فضای شب رها می شد
...
بس کن خدا را ، ای چگوری ، بس ....ساز تو وحشتناک و غمگین است
....
من در چگور تو صدای گریه ی خود را شنیدم باز ... من می شناسم ، این صدای گریه ی من بود
بی اعتنا با من
مرد چگوری همچنان سرگرم با کارش و آن کاروان سایه و اشباح ... در راه و رفتارش»
درادامه این بخش که با زمزمه غم انگیز شعر اخوان ثالث از سوی مخاطبان همراه شد به گونه ای که در
اواسط قطعه ، صدای زمزمه صدها مخاطب کنسرت همصدا با اعضای ارکستر و خواننده شنیده می شد
.
نکته قابل توجه در اجرای این قطعه پیوند « چگور اخوان ثالث» با فرازهایی ازشعر تصنیف «آتش
جاودان» پژمان بختیاری بود .
آتشی در سینه دارم جاودانی ** کی نهی بر سرم پای ای پری از وفاداری
ای تو گر ترحمی، نمیکنی بر حال زارم ** جز دمی که بگذرداز چاره کارم
دانمت که بر سرم گذر کنی به رحمت اما ** آنزمان که برکشد گیاه غم سر از مزارم
قطعه «هشتگاه» رادمان درحالی برنامه را به پایان رساند که سالن با تشویق تماشاگران به لرزه درآمده
بود و مخاطبان دیرهنگام شب با دست زدن های طولانی مدت خود ، خواستار اجرای قطعه «بیز» از
سوی ارکستر معاصر پارس شدند .
پس از آن ، ارکستر موسیقی معاصر پارس با اجرای فرازی از قطعه « مثنوی » درحالی که مخاطبان
همچنان به تشویق خود ادامه می دادند و خواستار اجرای قطعه دوم بیز بودند به اجرای خود پایان داد.