به گزارش روی خط رسانه های خبرگزاری برنا،اصولگرایان دریافته‌اند که محمدباقر قالیباف شهردار تهران و کاندیدای دو دوره انتخابات ریاست‌جمهوری هرچند نمی‌تواند با حضور خود در جلسات شورای هماهنگی ائتلاف جای خالی علی لاریجانی را پر کند اما به واسطه جدیتی که طی سال‌های گذشته برای حضور در قدرت از خود نشان داده است می‌تواند کمک کند تا کشتی شکسته وحدت اصولگرایان به ساحل برسد. در شهرداری تهران افراد بسیار زیادی هستند که همواره حاضرند در فعالیت‌های سیاسی و تشکیلاتی قالیباف سهیم باشند چرا که امیدوارند با صعود هرچه بیشتر قالیباف در سپهر سیاست، آنان نیز در بازی قدرت سهیم شوند. اصولگرایان علاوه بر اینکه در صدد وحدت هستند پشتوانه حمایتی قالیباف را دریافته‌اند. اما حکایت پیوستن قالیباف به اتحاد اصولگرایان کم و بیش به حکایت پیوستن لاریجانی به شورای مرکزی ائتلاف شبیه شده است. پیش از ثبت‌نام لاریجانی در انتخابات مجلس شورای اسلامی، اصولگرایان سعی داشتند لاریجانی را از آن خود جلوه دهند اما نزدیکان رئیس مجلس معتقد بودند لاریجانی راهش را از اصولگرایان جدا کرده است. آنها اکنون درباره قالیباف که تاکنون در هیچ کدام از جلسات شرکت نکرده مدعی بودند نماینده‌ای از سوی او در جلسات شرکت دارد و حسن قربانزاده دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت ایران اسلامی در جلسات شورای مرکزی ائتلاف شرکت می‌کند اما قربانزاده نه تنها حضور خود در جلسات را تکذیب کرده است بلکه می‌گوید قالیباف اصلا در جلسات نماینده‌ای ندارد!
قالیبافی‌ها علیه اصولگرایان
قالیبافی‌ها شکست شهردار تهران در انتخابات سال92 را ناشی از تکثر اصولگرایان در انتخابات می‌دانند. این درحالی است که قالیباف از اقبال بالاتری نسبت به دیگر کاندیداهای اصولگرا برخوردار بود. هرچند پنج هفته‌نامه به نقل از شهردار تهران اعلام کرده‌اند که قالیباف از ائتلاف اصولگرایان حمایت می‌کند اما تصمیم نیوز، رسانه نزدیک به محمدباقر قالیباف، می‌پرسد «اصولگرایان مدعى وحدت چه نفعى براى قالیباف داشتند؟» این سایت می‌نویسد: «اصولگرایان که اکنون پس از دو سال گذشت از نخستین جلسات وحدت خود که با حلقه محدودى از احزاب تشکیل شد، کار وحدت را آغاز کردند، در حال حاضر توانسته‌اند احزاب بى‌عقبه بیشترى را گرد میز خود بنشانند بى‌آنکه به عقبه اجتماعى آنها توجهى کنند. اما اکنون و در برهه‌ای که شاید کمترین زمان را براى به نتیجه رساندن وحدت خود دارند، به یاد دوستانى افتادند که با بى‌توجهى در طول دو سال گذشته با آنها رفتار مى‌کردند. یکى از این افراد محمدباقر قالیباف است که در طول دو سال گذشته مدام مورد بى‌مهرى مدعیان همین وحدت جریان اصولگرایى بود. پس از آن که قالیباف از بزرگ‌ترین ائتلاف اصولگرایى در انتخابات٩٢ ضربه خورد و با بدعهدى ولایتى و انصراف شب آخرى حداد در انتخابات مواجه شد، مجدد بر مسند شهردارى تهران تکیه زد؛ این اتفاق نه‌تنها باعث نشد قالیباف از حمایت نمایندگان احزاب اصولگرا در شوراى شهر سیاسى چهارم و مدعی ائتلاف بهره مند شود، بلکه بى مهرى و درگیرى بسیارى از اصولگرایان داخل شوراى شهر با وى نیز باعث دلخورى بیش از پیش قالیباف از این گروه‌ها شد. حال در زمانى که ساعت شنى انتخابات به ذره‌هاى آخر خود رسیده است، اصولگرایان به فکر هم‌افزایى در جریان اصولگرایى افتاده‌اند. بسیارى از سران احزاب راست کشور بارها با فرستادن نمایندگانى نزد قالیباف و صحبت با وى، در این برهه زمانى به دنبال حضور او در جلسات وحدت بودند و درخواست حضور قالیباف در جلسات وحدت اصولگرایان را مطرح داشتند. اما سوال اصلى که در اینجا مطرح است اینکه اصولگرایان مدعى وحدت چه نفعى براى قالیباف داشتند.»
اصولگرایان علیه قالیباف
تنها قالیبافی‌ها نیستند که انگشت اتهام را به سوی اصولگرایان نشانه می‌گیرند. با عدم شرکت قالیباف در جلسات اصولگرایان حالا ورق برگشته است و انگشت اتهام ائتلاف‌شکنی به سوی قالیباف نشانه رفته است. سایت اصولگرای صراط‌نیوز می‌نویسد: «شهردار تهران تاکنون در دو انتخابات ریاست‌جمهوری ۸۴ و ۹۲ شرکت کرده و توفیقی به دست نیاورده است. از طرف دیگر رفتارهای انتخاباتی او نشان می‌دهد که راضی نگاه داشتن اصلاحطلبان همواره به عنوان یکی از سیاست‌های راهبردی، مورد توجه او بوده است. در انتخابات گذشته، این رویه او بارها نمایان شده بود و به نظر می‌رسد او به آرایی خیالی از میان بدنه اجتماعی اصلاحطلبان دل خوش کرده و هرگز راضی نیست خود را یک اصولگرای صرف قلمداد کند. نتیجه این سیاست حرکت همیشگی قالیباف روی مرز اصلاح‌طلبی و اصولگرایی بوده و این سیاست باعث شده که شهردار تهران حتی در مواردی مانند فتنه۸۸ نیز موضع‌گیری صریح نداشته باشد. با این شرایط، معلوم نیست چرا برخی اصولگرایان اصرار دارند نام او نیز در ائتلاف‌های اینچنینی وجود داشته باشد. قالیباف نه رای قابل توجهی دارد، نه قدرت مدیریت گروه‌های سیاسی و نه مواضع سیاسی شفافی اتخاذ کرده است. حتی در مواردی هم که او وارد گود ائتلاف شده، هدفش همراه کردن سایر اصولگرایان با خود بوده و به نظر می‌رسد ائتلاف‌های شکست خورده‌ای مانند ائتلاف سه نفره او با ولایتی و حداد عادل هم صرفا با فرض اینکه خود او کاندیدای نهایی خواهد بود، مورد استقبال قالیباف و مشاوران او قرار گرفته است. با این وصف، بودن یا نبودن قالیباف در ائتلاف اصولگرایان نه چیزی به این ائتلاف اضافه می‌کند و نه از آن می‌کاهد.»
شکست زودهنگام
جدال‌های رسانه‌ای یاران قالیباف و یاران ائتلاف در حالی به راه افتاده است که نیروهای اصولگرا بیش از هرچیزی به دنبال وحدت هستند. جنس این وحدت برای اصولگرایان بسیار اهمیت دارد. آنها با دست یافتن به این وحدت می‌توانستند خرق عادت کنند و وحدتی که سال‌ها به دست نمی‌آمد را محقق کنند اما اکنون به نظر می‌رسد با از دست رفتن فرصت لاریجانی، اصولگرایان پشتوانه مدیران و طیف قالیباف در انتخابات را هم از دست بدهند. با این وجود آنان بیش از آن که بکوشند قالیباف را به خود نزدیک کنند با فضای رسانه‌ای کنونی شاید او را نیز از همراهی خود پشیمان کنند.