به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، علی محمد ذوالفقاری با بیان اینکه سالمندی دوره ای حساس از زندگی است که باید توجه جدی به این مرحله از زندگی صورت گیرد ، افزود: با توجه به رشد جمعیت سالمندی که به دلیل کاهش موالید و افزایش امید به زندگی در کشور با آن مواجه هستیم،مدیریت قوی همراه با برنامه ریزی در این زمینه لازم و ضروری به نظر می رسد.
وی ضمن ابراز نگرانی در خصوص جمعیت سالمندان تنها، عنوان کرد: متاسفانه در حال حاضر ۵۸ درصد از سالمندان تحت پوشش کمیته امداد به تنهایی زندگی می‌کنند وتنهایی آنها آسیب ها و تهدیدهای جدی برای آنها ایجاد می کند. اگر ارتباط سالمند با خانواده و جامعه دچار اختلال بشود، سلامت جسمی و روانی او به خطر می افتد و آغاز بروز مشکلات جسمی و بیماریهای گوناگون در سالمند خواهد بود.
معاون حمایت و سلامت خانواده کمیته امداد با اشاره به اینکه بیش از شش میلیون نفر جمعیت سالمند در کشور زندگی می کند، اظهار کرد: اکنون ۲۵ درصد از جمعیت سالمند کشور تحت پوشش خدمات حمایتی کمیته امداد قرار دارد به طوری که این رقم، جمعیت سالمندان فقیر و نیازمند کشور را شامل می‌شوند.
ذوالفقاری اضافه کرد: ۶۰ درصد از سالمندان تحت پوشش کمیته امداد را زنان شامل می شوند که اکثر این افراد به صورت تنها زندگی می‌کنند ضمن اینکه ۴۱ هزار سالمند تحت پوشش نیز زمین‌گیر هستند و نیاز به توجه و مراقبت جدی دارند. ترویج، تشویق و حمایت از زندگی مشترک والدین با فرزندان و تقویت روابط بین نسلی براساس استقلال سالمند و فرزند می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از تنها بودن فرد سالمند و رضایت او داشته باشد.
وی تصریح کرد: استان خراسان رضوی با ۱۶۶هزار جمعیت سالمندی پیرترین استان کشور است و استانهای فارس، سیستان و بلوچستان و گیلان در رده های بعدی قرار دارد. کمترین تعداد جمعیت سالمندی مربوط به استانهای سمنان ، البرز ، یزد و قم است.
معاون حمایت و سلامت خانواده کمیته امداد با بیان اینکه کمیته امداد تلاش می‌کند در حوزه‌های مختلف همچون اشتغال، ازدواج سالمندان، منزلت آنها، پراکندگی سالمندان، بیمه تکمیلی این افراد گام‌هایی بردارد، گفت: این موضوع مهم باید در اولویت تصمیم گیری، طراحی، برنامه ریزی و تدوین خط مشی‌ها و سیاست‌ها در برنامه سازمان‌های مرتبط قرارگیرد.
ذوالفقاری با تاکید بر لزوم حمایت از سالمندان اظهارکرد: سالمندی الزاما همراه با ناتوانی نیست اما در ذهن ما سالمندی را با ضعف و ناتوانی متصور می‌شویم لذا باید به جایی برسیم که سالمند با حداقل وابستگی بتواند در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت کند.