به گزارش سرویس ورزشی برنا، درک باوئرمن سرمربی تیم ملی بسکتبال در نشست خبری امروز صبح این فدراسیون در جمع خبرنگاران گفت: از تابستان سال گذشته نیز گفتم که من تنها برای مربیگری در سه ماه نیامده‌ام. پیشنهادات مختلفی در این مدت از آلمان و سراسر اروپا داشتم که تصمیم‌گیری را مهمتر می‌کرد. دلیل اینکه بالاخره تصمیم گرفتم با تیم ملی ایران همکاری کنم به افرادی برمی‌گردد که با آنها کار می‌کنم. ایجاد حس اعتماد بین بازیکنان باتجربه و جوانترها و پایه‌ریزی اعتماد با شخص رئیس فدراسیون، دبیر و سایر افراد هیات رئیسه از جمله دلایل اصلی بود که پیشنهاد ایران را پذیرفتم و اما از آن مهمتر مردم ایران هستند که باعث شدند این تصمیم را بگیرم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال ایران در ادامه عنوان کرد: داستان کوتاهی را که دو روز پیش برای من اتفاق افتاد بازگو می‌کنم. من با اتومبیل خود به سمت هتل المپیک می‌رفتم، آن هم در این وضعیت ترافیکی تهران و این پیش بینی می‌شد که من گم شوم، از طرفی دیگر باک بنزین اتومبیلم هم خالی بود و تلفن همراهم را نیز در اختیار نداشتم و فقط از خدا می‌خواستم که کمکم کند.
وی افزود: تابلویی را دیدم که بر روی آن نوشته بود میدان المپیک و تشخیص دادم که این باید به محل اقامت من در هتل المپیک نزدیک باشد، بنابراین برنامه‌ریزی کردم تا کسی را پیدا کنم و از او بخواهم تا به سمت هتل حرکت کند و من هم به دنبالش بروم. سرانجام یک تاکسی را متوقف کردم و با دستانم به راننده آن تفهیم کردم تا به من برای بازگشت به هتل کمک کند. وقتی وی من را به هتل رساند از ماشین پیاده شدم تا هم تشکر کنم و هم مبلغی را برای جبران این محبت وی به او بدهم ولی راننده مبلغی را از من قبل نکرد. او از صمیم قلب خود به من کمک کرده بود. این داستان کوچکی که اتفاق افتاد می‌تواند معرفت و مرام مردم ایران را بار دیگر اثبات کند. من با چنین مردمی زندگی و کار می‌کنم و امیدوارم بتوانم به آنها بهترین خدمت را کنم.
باوئرمن در خصوص برنامه‌های خود در بسکتبال ایران عنوان کرد: دو روز است که به ایران بازگشته‌ام و چند برنامه اصلی دارم تا به اهدافی که نیاز است برسیم. برنامه اول که به صورت کاملا جدی و بسیار وسیع پیگیری می‌شود این است که در این برنامه جوان‌ها و تیم‌های پایه مرتبا شرکت کنند و آنها را زیر نظر داشته باشیم. برنامه جوانان، آینده و ماحصل هر برنامه طولانی‌مدت و جامعی است که ما در نظر داریم و در واقع این مسئولیت اصلی ماست که بازیکنانی را پیدا کنیم که شاخص باشند و از لحاظ کاراکتر و رفتاری و اخلاقی حرفه‌ای مشخصات لازم را داشته باشند و در نهایت به آنها بیاموزیم که چطور بسکتبال بازی کنند.
وی افزود: این موضوع می‌بایست از سنین پایین شروع شود و باید به صورت روزانه خودمان را درگیر تیم‌های در حال تمرین کنیم و نظارت کلی روی تمام برنامه‌های تنظیم شده داشته باشیم. جوانان اولویت مهم و نخست ما در برنامه‌های پیش رو هستند. برنامه دوم نیز مربیان هستند. برای من استاندارد و کیفیت مربیان یکی از فاکتورهای اصلی برای ارتقای سطح کیفی بسکتبال کشور است. منظور من تنها در خصوص مربیان سوپر لیگ و لیگ یک و چنین مسابقاتی نیست، بلکه صحبت ما در مورد مربیان رده‌های پایه است. آنها باید بازی را بفهمند و قابلیت آن را پیدا کنند که مهارت‌های اساسی و پایه را به بازیکنان آموزش دهند. پس سعی می‌کنیم کلینیک‌های مربیگری زیادی در تهران و سایر استان‌ها برگزار کنیم.
سرمربی بسکتبال ادامه داد: من در ایالات متحده در دانشگاه‌ها تدریس مربیگری داشتم و در میان تیم‌هایی که در سطح NBAحضور داشتند مربیگری کردم. حضور من در بالاترین سطح مربیگری کشورهایی نظیر لیتوانی، یونان و روسیه و همچنین یک دوره از المپیک، دو دوره از رقابت‌های جهانی و ۵ دوره از بازیهای جام اروپا باعث می‌شود تا سعی کنم به هر طریق ممکن به کیفیت برگزاری لیگ و مسابقات کمک کنم و این کار را با کمال میل انجام می‌دهم. شما نمی‌توانید تصور کنید که چقدر از مربیگری تیم ملی بزرگسالان در تابستان گذشته لذت بردم. هم مربیگری برای سوپراستارها و هم بازیکنان جوان تجربه بسیار خوبی بود. در حال حاضر نیز دو هدف کوتاه‌مدت و بلندمدت داریم. حضوری موفق در رقابت‌های انتخابی المپیک نخستین هدف ما است که خودتان نیز می‌دانید کار ساده‌ای نیست و هدف بعدی حضور موفق در کاپ جهانی ۲۰۱۹ است. سعی می‌کنیم تا خودمان را به خوبی برای این رقابت‌ها آماده کرده و باعث سربلندی و افتخار ورزش ایران شویم.
باوئرمن در ادامه به سئوالات اصحاب رسانه پاسخ داد. نخستین سئوال از وی این بود (شما پس از حضور مجدد در ایران برای نخستین بار روز گذشته دیدارهای سوپرلیگ را مشاهده کردید، آیا بازیکنان خوبی در این رقابت برای تیم ملی مشاهده شد؟) پاسخ سرمربی تیم ملی بسکتبال چنین بود: من تنها دو روز است که به ایران بازگشته‌ام و شش‌ماه برای اولین بازی انتخابی فرصت داریم. تصور می‌کنم هنوز به آن بلوغ نرسیده‌ایم که بدانیم باید چه بازیکنانی در تیم داشته باشیم، ولی به صورت کلی زمانی می‌توانیم موفق باشیم که برای آینده بسکتبال سازندگی کنیم. کشور ایران صاحب استعدادهای خوب و جوانی است که در کنار آن بازیکنان باسابقه‌ای نیز با استانداردهای بالا حضور دارند. روز گذشته هم صحبت‌هایی در مورد بازیکنان جوان با قابلیت حضور در اردو داشتیم، اما شاید فعلا زود است. ۵ ماه تا اولین کمپ زمان داریم و بهتر است فعلا بازی‌ها را زیر نظر داشته باشیم تا بهترین استخراج را از آنها حاصل کنیم. بازیهای دیروز نیز برایم خیلی جالب بود. بازیکنان به سختی می‌جنگیدند و تلاش می‌کردند و هر دو تیم با انگیزه بالایی به رقابت می‌پرداختند. در برخی مواقع دوستان خیلی نگاه‌گسیخته بودند و اکثر آنها به یکدیگر و داور اعتراض می‌کردند.
وی ادامه داد: در تابستان سال گذشته هم در اردوها دچار این مشکل شده بودیم که بازیکنان تمرکز خود را از دست می‌دادند و به اعتراض به داوری و هم‌تیمی خود می‌پرداختند. چنین اتفاقاتی نباید در بالاترین سطح یک ورزش رخ دهد. ورزشکاران باید تمرکز کامل داشته باشند و احساسات خود را کنترل کنند. به نظرم برخی چیزها باید در میان بسکتبالیست‌ها تغییر کند و این نیاز به سیر تکاملی و پروسه‌ای دارد که باید در این مسئله صبور باشیم، ولی مطمئن باشید در این خصوص تمام تلاش خود را به کار خواهیم بست.
باوئرمن در پاسخ به این سئوال که در آینده چقدر برای مربیان جوان شانس مشاهده تمرینات خودتان را می‌بینید، گفت: به عنوان یک مربی اعتقاد دارم باید دو جنبه را در نظر بگیرید. قوانین و اصول را یاد گرفته و به آن پافشاری کنید و اگر چنین کاری را در پیش نگیرید، در باتلاق فرو می‌روید. از طرفی هم باید این اجازه را به یک بازیکن بدهید که خودش باشد و این همان اصل مربیگری، هدایت و فرماندهی است. ما تابستان سال گذشته این امکان را به وجود آوردیم که مربیان تمرینات تیم ملی را از نزدیک ببینند و در پایان جلسه پرسش و پاسخ هم برگزار کردیم. در ادامه نیز چنین کاری را خواهیم کرد، همان‌طور که خودم روزی یک مربی جوان بودم، می‌دانم که خواندن کتاب و تماشای فیلم‌های آموزشی به مربیان کمک می‌کند، ولی حضور فیزیکی تاثیر بیشتری دارد.
سرمربی تیم ملی بسکتبال با اشاره به کتاب تازه تالیف خود عنوان کرد: زندگی من در بسکتبال بوده است و زمانی که امثال من به یک رده سنی خاص می‌رسند نیاز است تا تجربیات کسب شده را به دیگران انتقال دهند و این درست همان دلیلی بود که من تصمیم گرفتم این کتاب را بنویسم و آن حاصل ۲۶ سال تجربه من در مربیگری بود.
وی در پاسخ به این سئوال که حضور ۳ بازیکن در چین رو به پایان است، آیا شما برنامه‌ای برای سفر به این کشور و تماشای این بازی بسکتبالیست‌ها از نزدیک دارید، گفت: دیروز در این خصوص با مسئولان فدراسیون صحبت کردم، چنین برنامه‌ای در دستور کار ما هست.
پاسخ باوئرمن به این پرسش که (ستاره‌ها مدتی است در مصاحبه‌های مختلف از خستگی خود می‌گویند و آیا آنها در تورنمنت انتخابی المپیک حضور خواهند داشت یا خیر، چنین بود: خیلی صحبت‌ها گفته شده و می‌شود، اما مهم این است که من رودررو با این بازیکنان بنشینم و با آنها صحبت کنم تا در ابتدا احترام و اهمیتی را که برای آنها قائلم را نشان دهم و در مرحله بعد ببینم برنامه آنها برای بازی با تیم ملی به چه صورت است.
باوئرمن ادامه داد: من می‌دانم که اصحاب رسانه دنبال نتیجه‌اند و بازگشت ایران با مدال برنز و داشتن یک موقعیت دیگر برای کسب سهمیه المپیک با ایده‌‌‌آل‌های ما فاصله دارد اما روزنه‌های امیدی دارم می‌بینم. اعتقاد دارم می‌توانیم بهتر از این باشیم. بازیکنانمان عملکرد خوبی داشتند و در مسابقات قبلی بهترین تیم دفاعی بودیم، البته یک کوارتر نمایش خیلی بدی مقابل فیلیپین ارائه کردیم که از رسیدن به مدال طلا دور شدیم، ولی بدون شک بازیکنان زحمت و تلاش زیادی در تابستان گذشته کشیدند و ما در ویلیام جونز به عنوان قهرمانی رسیدیم. بازیکنان جوان ما تلاش خوبی داشتند و پیشرفت مطلوبی از خود نشان دادند. در مورد نتیجه به آنها نمره B می‌دهم ولی در مورد شاخص عملکرد خیلی خوب بودیم، اما لازم است در موردش تامل کنیم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال ادامه داد: تابستان سال گذشته تمرینات را با ۲۶ بازیکن شروع کردیم ولی در این دوره با ۱۸ بازیکن کار را آغاز خواهیم کرد. دعوتنامه‌ای از ایتالیا داریم که البته اگر در گروه ما بیفتد، با ما بازی نخواهد کرد. مسابقاتی که در سطح اروپا تا اواسط خرداد طول می‌کشد. فدراسیون برای اینکه ما زمان بهتری داشته باشیم، مدت لیگ را کوتاهتر کرد. توجه اصلی ما در حال حاضر بیشتر به کیفیت است تا کمیت.
وی در خصوص همکاری خود با تیم ملی، درصد موفقیت او با این تیم و اینکه آیا در آینده پشیمان می‌شود یا نه، به خبرنگار برنا گفت: به عنوان یک مربی باید تصمیم صحیح بگیری و وقتی تصمیمی می‌گیری نباید به پشت سرت نگاه کنی و همین باعث می‌شود که هر چه بیشتر تلاش کنی تا به هدف موردنظرت برسی. معتقدم اگر صراحت داشته باشی، وفادار و روراست باشی و سخت کار کنی، نتیجه خواهی گرفت. بسکتبال ایران و تیم ملی مشغله اصلی زندگی من است.
باوئرمن در خصوص حضور روانشناس در تیم ملی بسکتبال بیان کرد: بازی بسکتبال، بازی عادت‌هاست و کار ما به عنوان مربی ارتقای باور آنهاست. این عادت خوبی نیست که دائما بخواهیم به هم‌تیمی و داور انتقاد کنیم و این پروسه تکرار شود. بسکتبال بازی مشکلات است چون باید تصمیم‌گیری آنی کنید. ما بازی با فیلیپین را به خاطر از دست دادن تمرکز در ۵ دقیقه اول کوارتر سوم خراب کردیم. برای اینکه در یک بازی برنده باشیم فقط سختکوشی کافی نیست، بلکه باید با تمرکز وسیع بازی کنیم. اگر احساس کنم در طول تمرین بازیکنان با هم به جر و بحث می‌پردازند تمرین را قطع می‌کنم و به آنها تمرکز می‌دهم. اگر زمان تمرین نتوانیم این کار را کنیم، چطور توقع داریم که در زمان بازی آن را انجام دهیم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال در خصوص اینکه آیا قراردادش را امضا کرده و برای این کار از فدراسیون گارانتی خواسته یا نه، تاکید کرد: هیچ مربی حرفه‌ای در مورد قراردادش جر و بحث نمی‌کند، من هم هیچ‌وقت در مورد این موضوع چانه نمی‌زنم. من فقط می‌توانم بگویم که خوشحالم که توافق طولانی‌مدت با فدراسیون ایران دارم.
وی در خصوص همکاران خود در تیم ملی عنوان کرد: رضایت کاملی از همکارانم در تیم ملی، از سرپرست تیم گرفته تا فیزیوتراپ و پزشک دارم. همه ارتباط خوبی دارند و همکاری مطلوبی مابین ماست. من دوست دارم کارم را با آنها ادامه دهم، به جز مربی بدنساز که در مورد او تصمیم‌گیری خواهیم کرد.
باوئرمن در خصوص مشکل امکانات بسکتبال بیان کرد: با شما هم عقیده هستم. برنامه‌ریزی یک سمت قضیه است و اجرایی کردن سمت دیگر آن. خیلی خوب است که به جای یک سالن ۳ سالن داشته باشیم، ولی مهمتر از هر چیز این است که بتوانیم از آنچه که داریم بهترین استفاده را کنیم. غر زدن و اعتراض‌ها را کم کنیم و به جای آن تلاشمان را افزایش دهیم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال در خصوص تعویض‌های سریع و اینکه آیا بازیکنان ایران می‌توانند خود را با این سیستم وفق دهند یا خیر، گفت: در بسکتبال مدرن در سطوح بالای مسابقات نمی‌توانید بازیکنی را پیدا کنید که ۳۰ دقیقه در زمین باشد، مگر اینکه بازی را آهسته کنید و سرعت دفاع را کاهش دهید و از طرف دیگر سرعت حمله را بالاتر ببرید. تیمی که با ۶ بازیکن بازی می‌کند واقعی نیست، چون آن بازیکنان انگیزه خود را از دست می‌دهند و خود را عقب می‌کشند ودر پی آن اعتماد به نفسشان تحلیل می‌رود. پس شما فقط تیمی را دارید که ۶ نفر در آن بازی می‌کنند ولی این‌طور هم نیست که همه به یک میزان در زمین حضور داشته باشند. به عنوان مثال حامد حدادی می‌تواند زمان بیشتری به خودش اختصاص دهد، تا بازیکن محوری دوم تیم ولی امکان دارد بازیکن قابلی مثل حدادی هم در تورنمنتی که قرار است هر روز در آن بازی کند، ۳۵ دقیقه در زمین باشد.
وی افزود: مشایخی در شروع تمرینات تابستان اعتماد به نفس خیلی کمی داشت ولی ما با وجود این جوانی با او اعتماد داشتیم و از وی در بازی مقابل ژاپن استفاده کردیم و سرعت بازی را بالا بردیم.