سمیه رضایی: السلام علیک یا بنت موسی بن جعفر .. معصومه جان تو را به کدامین گناه زهر جفا نوشاندند... اینکه تنها عزم دیدار برادر کرده بودی و یا فهم و دانش بیکرانه تو زلزله بر دل دشمنانت فرو نشانده بود؟ معصومه جان تو آفتابی بودی از سلاله عصمت و طهارت که پرتو افشانیت همچو تیری بود میان قلب سیاه دشمنان... گرچه دشمنانت خواستند خورشید هستی بخش لطف و کرمت را از عالم حذف کنند اما لطف وجودت اکنون شهری را نور بخشیده که گشایش باب بهشت وعده آن است... معصومه جان امروز قم که قطعه‌ای از بهشت توست عزادار است امروز در و دیوار شهر برای تو رخت عزا بر تن کرده و برای تو به سوگ و ماتم نشسته است، معصومه جان بدان گرچه تو را دشمنان بسیار بود اما اکنون اینجا همه دل‌ها برای تو در تپش است و چشم‌ها برای تو گریان...
فاطمه معصومه (س) دختر امام موسی بن کاظم(ع) به روایتی در روز اول ذی القعده سال 173 هجری در مدینه النبی چشم به جهان گشود، دختری که به فخر خاندان عصمت و طهارت بدل شد و برادرش امام رضا(ع) به وی لقب معصومه داد که به معنای بانوی بهشتی است.
از مهمترین احادیث پیرامون شخصیت والای فاطمه معصومه (س) حدیث امام رضا(ع) است که فرمود: «هرکس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسی است که مرا زیارت کرده است».
از دیگر روایت‌هایی که در خصوص این بانوی بزرگوار مطرح است سطح بالای فهم و تفقه ایشان در دین بوده است به نحوی که در مواقعی که پدر بزرگوارشان حضور نداشته است این بانو مهمترین سئوالات فقهی و علمی روز را پاسخ می‌گفته است که بعدها امام موسی کاظم(ع) نیز آن را تائید کرده است.
با این حال بدون شک مهمترین ویژگی این شخصیت بزرگوار ولایت‌مداری است که موجب شد تا خطرات سفر از مدینه را به قیمت جان بخرد و در نهایت نیز در این مسیر جان بسپارد، در واقع حضرت معصومه (س) در مسیر رسیدن به ولی زمان خود حرکت کرد و همین عامل نیز موجب شد تا جایگاه و شان این بزرگوار دوچندان شود.