مربیگری در لیگ یک یعنی کار بغرنج!

به گزارش سرویس ورزشی خبرگزاری برنا؛ در پایان هفته بیست و دوم رقابت های فوتبال قهرمانی دسته اول باشگاه های کشور، سیدکورش موسوی، سرمربی نساجی مازندران، از سمت خود استعفاء کرد که با این استعفاء مخالفت شد اما باشگاه آلومینیوم اراک و غلامرضا دلگرم تصمیم به قطع همکاری گرفتند.

با این تغییر تعداد تیم هایی که مربیان ابتدای فصل خود را تغییر داده اند به 9 تیم رسیده و اگر یک تیم دیگر مربی خود را تغییر دهد که در هفته های آتی محتمل است تغییر به 50 درصد خواهد رسید.

در این بین تیم هایی هم هستند که بیش از یک بار دست به تغییر در کادر فنی خود زده اند و با این شرایط باید گفت کار در لیگ یک برای مربیان یک کار بغرنج است و تمام و کمال به نتیجه ربط دارد.

با این نگاه هر تیمی نتیجه نگیرد این مربی است که قربانی می شود در حالی که شاید ایراد از کادر سرپرستی، بازیکنان و شاید باشگاه باشد که در تحقق خواسته های سرمربی کوتاهی کرده است. با این روند قطعا میزان تغییرات در پایان فصل به بیش از 50 درصد می رسد و یقین بدانید این رکورد اگر به گینس گفته شود، ثبت می شود. در کدام لیگ دنیا تغییرات یک فصل بیش از 50 درصد است؟

در فوتبال ایران نه به راحتی آب خوردن، حتی راحت تر از آب خوردن  مربی برکنار می شود و این نشان از نگاه سطحی مدیران عامل باشگاه به فوتبال است. برکناری مربی حق طبیعی باشگاه است اما استفاده از حق طبیعی هم زمان و شرایط خاص خود را دارد. این مسئله همانند این است که زن و شوهری بعد از اولین دعوا به این نتیجه برسند که از هم جدا شوند و اذعان کنند طلاق حق طبیعی آنهاست.

نمی خواهیم به ماجرای غلامرضا دلگرم و باشگاه آلومینیوم اراک ورود و قضاوت کنیم و شاید برخی از مربیانی که برکنار شده اند مستحق برکناری بوده اند که این هم نشان می دهد تیم ها در ابتدای فصل مطالعه و پژوهش کافی و جامع روی مربیان ندارند اما برکناری های متعدد مربیان در دسته اول ثبات در لیگ یک را از بین برده و این حتما روی کیفیت فنی بازی ها هم تاثیر منفی گذاشته است. مگر بازیکن چه قدر ظرفیت دارد که در یک فصل با سه مربی و در حقیقت با سه ایده متفاوت کار کند؟ مگر نه اینکه نتیجه در ثبات به دست می آید؟ چرا ثبات برای مربی باید از بین برود اما بازیکن به این نتیجه برسد به هر شکلی که بازی کند این مربی است که برکنار می شود؟

متاسفیم که اذعان کنیم رفتار مدیران عامل باشگاه ها به رشد بازیکن سالاری هم در فوتبال ایران کمک کرده است و متاسفانه امروز این بازیکنان هستند که برای تیم ها مربی تعیین می کنند و از همه بدتر مربیانی که بیرون نشسته اند برای ورود با بازیکنان بزرگ تیم لابی می کنند! این ها همه نشات گرفته از تفکر غلط مدیران عامل باشگاه هاست که تا تیم نتیجه نمی گیرد به جای واکاوی در مورد عدم نتیجه گیری و ارایه راهکار برای برون رفت از بحران مربی را اخراج می کنند.

نگاهی به جدول تغییرات کادر فنی تیم های دسته اولی در فصل جاری بیاندازید و و از خود سوال کنید این تغییرات چه دستاوردی داشته است؟ برخی از تیم هایی که در گذشته کاندیدای سقوط بوده اند هم اکنون هم کاندیدای سقوط هستند و حتی شرایطی به مراتب بدتر از گذشته پیدا کرده اند به این دلیل که مشکلات در این تیم ها ریشه یابی نشده است. در فوتبال ایران نسخه هر تیمی که بد نتیجه می گیرد تغییر مربی است در حالی که حمایت از مربی هم باید در فوتبال معنی داشته باشد. مربی ای که نتیجه می گیرد نیاز به حمایت ندارد و حمایت زمانی معنی پیدا می کند که مربی نتیجه نمی گیرد. متاسفانه، متاسفانه حمایت از مربی در فوتبال ایران در حال رنگ باختن است و جای خود را به اخراج مربی داده است در حالی که در بیشتر مواقع تجربه نشان داده حمایت از مربی بهتر نتیجه داده است. نمونه اتفاقی که فصل گذشته در تیم ذوب آهن رخ داد. یحیی بد نتیجه گرفت اما نتیجه حمایت از او شد چهارمی در لیگ برتر و قهرمانی در جام حدفی و این فصل هم می بینید که تیم در لیگ برتر و هم در جام حذفی مدعی قهرمانی است.

تغییرات صورت گرفته در کادر فنی تیم های دسته اولی (فصل 95 – 94)