به گزارش خبرگزاری برنا به نقل از گاردین، آزمونی جدید که به منظور به چالش کشیدن گوناگونی نژادی هالیوود طراحی شده، مورد حمایت منبع الهامش یعنی اِیوا دووِرنی کارگردان آفریقایی-آمریکایی واقع شده است. این ابتکار که «آزمون دوورنی» نام گرفته، توسط مانولا دارگیس منتقد فیلم نیویورک تایمز در یکی از نقدهای امسالش از فستیوال فیلم ساندنس مطرح شد. دوورنی در توییتر خود نوشت: «وای تحت تاثیر قرار گرفتم. چه ایده سینماتیک جالبی. بخشی از این ایده بودن خیلی جالب است. کاملا فوق‌العاده است».
این آزمون با الهام از آزمون بِکدِل طراحی شده که ایده‌اش را نقاش کارتون‌های آمریکایی یعنی آلیسون بکدل در یکی از کمیک‌استریپ‌هایش در سال ۱۹۸۵ مطرح کرد. در آزمون بکدل، دو زن باید با یکدیگر درباره چیزی غیر از یک مرد صحبت کنند تا ارزش‌های تساوی‌گرایانه آن ثابت شود اما دارگیس می‌گوید «آزمون دوورنی» فقط می‌خواهد در فیلم‌ها، آفریقایی-آمریکایی‌ها و دیگر اقلیت‌ها، زندگی‌های کامل داشته باشند و فقط پس‌زمینه داستان‌های سفید نباشند.
با وجود اینکه به نظر می‌رسد این منتقد از این واژه به عنوان چارچوبی امیدوارانه برای گوناگونی در میان فیلم‌های ساندنس استفاده کرده باشد، ایده او ممکن است جواب دهد. نام دوورنی نمادی از نبرد ادامه‌دار فیلمسازان آفریقایی-آمریکایی برای ساخته شدن فیلم‌های‌شان در هالیوود است زیرا آکادمی در سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفت به فیلم خوش‌نقد حقوق مردمی ساخته دوورنی با نام «سلما» تنها دو نامزدی اسکار برای بهترین فیلم و بهترین آهنگ را اختصاص دهد.
در یک پست وبلاگی، مگان لوگان از مجله اسلِیت گفت می‌توان این مفهوم را گسترش داد و نوشت: «با وجود اینکه تست بکدل یک معیار بیش از حد ساده‌شده برای توجه به حقوق زنان در فیلم است، و راهی ساده و مستقیم در آغاز کردن مکالمه درباره این است که هر فیلم سینمایی چقدر به شخصیت‌های زن به عنوان انسان توجه دارد، به کار گرفتن آن باز هم جالب است. شاید هم خوب باشد که دارگیس هیچ روش مشخصی برای آزمون دوورنی تعیین نمی‌کند و می‌تواند راهی مشابه برای آغاز کردن مکالمه‌ای درباره مساله گوناگونی و عمق داستان‌های شخصیت‌های کوچکی باشد که در فیلم‌های ما حضور دارند و آن‌ها را تماشا می‌کنیم».
ایده آزمون بکدل که به جای گوناگونی جنسیتی روی گوناگونی نژادی تمرکز کند، قبلا هم پیشنهاد داده شده بود. در سال ۲۰۱۳، نیکش شوکلای نویسنده، ایده «آزمون شوکلا» را مطرح کرده بود که در آن ۲ اقلیت نژادی با هم به مدت ۵ دقیقه درباره چیزی غیر از نژاد صحبت می‌کنند اما بعد از بحث به وجود آمده به خاطر نامزدهای تمام سفیدپوست اسکار، نادیا و لیلا لطیف که بلاگر هستند، طرح آزمونی پیچیده‌تر برای گوناگونی نژادی در سینما را مطرح کردند. در مقاله‌ای برای گاردین، آن‌ها پیشنهاد دادند در فیلم‌ها باید دو شخصیت نام‌دار رنگین‌پوست وجود داشته باشند که دیالوگ دارند، رابطه رومانتیکی با هم ندارند و درباره حمایت و تسلی دادن به یک شخصیت سفیدپوست صحبت نمی‌کنند. این بلاگرها گفتند هیچ یک از ۲ شخصیت سیاه‌پوست اصلی نباید با کلیشه منفور «کاکاسیاه جادویی» تطابق داشته باشند.