این منطقه در سال 1351 خورشیدی با وسعت 191 هزار هکتار به عنوان «پارک بین‌المللی» انتخاب گردید و در سال 1353 خورشیدی با کاهش وسعت به 65 هزار هکتار، به عنوان «منطقه حفاظت شده» و از طرف سازمان ملل به عنوان «ذخیره‌گاه زیست‌کره ارژن و پریشان» معرفی گردید.
گونه‌های غالب گیاهی منطقه را نی، جگن، بلوط و بادام تشکیل می‌دهد. بلندترین نقطه این دشت قله چاه برفی با ارتفاع 2900 متر می‌باشد که در این منطقه درختان سرو کوهی به صورت پراکنده روییده‌اند.
از کمی پایین‌تر از قله، جنگل بلوط شروع شده و بخش عمده منطقه را می‌پوشاند. کم‌ارتفاع‌ترین بخش منطقه، دشت‌های اطراف تالاب پریشان است که تنها 800 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و گونه غالب آن در گذشته کنار بوده و امروزه جز در مناطقی محدود، اثری از آن به چشم نمی‌خورد.
در حدّفاصل تالاب ارژن و پریشان منطقه‌ای به وسعت حدوداً 6 هزار هکتار است که غالباً از جنگل‌های انبوه بلوط پوشیده شده و به عنوان محدوده امن منطقه حفاظت شده ارژن و پریشان انتخاب و مورد حفاظت قرار دارد.
گونه‌های مهم جانوری این منطقه عبارتند از گوزن زرد ایرانی، گربه وحشی، گرگ. از آنجا که این منطقه زیستگاه مناسبی برای زمستان‌گذرانی و زادآوری بسیاری از پرندگان است، دارای اهمیت بین‌المللی می‌باشد.
از پرندگان آبزی و کنار آبزی این منطقه می‌توان به پلیکان پا خاکستری، اردک سرسفید، عقاب شاهی، فلامینگو، درنا و کاکایی سر سیاه اشاره نمود.
دشت ارژن در روزگاری زیستگاه شیر ایرانی بوده ولی اکنون نسل آن منقرض شده است.