سازمان های مردم نهاد به دلیل فعالیت های داوطلبانه خود، کارکردهایی به مراتب بهتر از دستگاه های رسمی عریض و طویل دارند و این روند می تواند مسیر توسعه اجتماعی استان را هموار کند زیرا سمن ها به صورت خود خواسته فعالیت می کنند و برای این که فعالیت هایشان شعاع تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد، به طور معمول هم اندیشی ها، مشورت ها، نوآوری و خلاقیت هایی را به کار می برند و کارکردگرایی و عمل گرایی آن ها بیشتر از دستگاه های دولتی است.
از طرفی باید برای توانمندسازی سازمان های مردم نهاد برنامه ریزی کرد تا زمینه توانمندسازی آن ها فراهم شود.
در این زمینه بیان موارد زیر ضروری به نظر می رسد: اول این که نهادهای عمومی و دولتی، نباید ان. جی. او ها را به دیده عامل تهدید کننده بنگرند؛ بلکه باید این سازمان های غیر دولتی را فرصتی برای همکاری و توسعه بدانند. در استان اردبیل به دلیل آشنا نبودن برخی مسئولان با کارکردهای ان. جی. اوها، برخی ادارات، سازمان های مردم نهاد را تهدیدی برای خود می دانند که باید با برگزاری دوره های توجیهی کارکرد این سازمان ها را به آن ها تفهیم کرد تا زاویه دید خود را نسبت به سمن ها تغییر دهند و فرصت فعالیت مبتکرانه را از آن ها نگیرند.
موضوع مهم دوم این است که سازمان مردم نهاد به دلیل نوع هدف هایی که دنبال می کند، سازمانی موازی با سازمان های دولتی و عمومی نیست.
بنابراین نباید حضور، وجود و فعالیت سازمان های مردم نهاد را موازی کاری جلوه داد،زیرا آن ها مکمل سازمان های دولتی و رفع کننده نقاط ضعف آن سازمان هستند که در جاهایی که نهادهای دولتی کارایی لازم را ندارند، وارد می شوند. سومین موضوع درباره کارایی و توانمندسازی سمن ها این است که نهادهای عمومی نباید سمن ها را رقیبی برای خود بدانند. بلکه آنها را همراه و بازوی توانمند خود بدانند و از ظرفیت های فکری و اجرایی آن ها در راستای رسیدن به اهداف پیش بینی شده استفاده کنند.
توانمند سازی سمن ها نیازمند تقویت این سازمان ها با برگزاری دوره های تئوری توانمندسازی است و این دوره ها در تمامی استان های کشور و در استان اردبیل هم به طریقی برگزار می شود. اما نباید دوره های توانمندسازی محدود به دوره های نظری و تئوری باشد. بلکه با سپردن اجرای قسمتی از کارهایشان به سمن ها، آن ها را به صورت عملی در توانمندسازی یاری کنند و این یعنی توانمندسازی به معنای واقعی کلمه.
توسعه پایدار از طریق شعار محقق نمی شود. بلکه از طریق عملی کردن مسیر مدنیت و رفع دغدغه ها و موانع توسعه محقق می شود که این کار به دست ان.جی. او ها انجام شدنی است. بنابراین باید با جدیت به این سازمان های غیر دولتی نگاه کرد و فعالیت آن ها را فرصتی برای توسعه دانست.