به گزارش خبرگزاری برنا، ، مجید شاهحسینی در روز پایانی اکران آثار جشنواره فیلم فجر در محفل «سینما انقلاب» با تاکید بر اینکه سینما می‌تواند یکی از ارکان کشور باشد و باید از آن خواسته‌ها را طلب کرد، اظهار کرد: امروزه تنوع و تکثر جریان‌های سیاسی نداریم و تنها دو گروه هستند؛ آنهایی که وفادار به انقلاب هستند و آنهایی که نیستند. از همین رو در شرایط فعلی هم دو گونه سینما داریم، سینمای باورمند و وفادار به انقلاب و سینمایی که وفادار نیست و حتی گاهی در مقام ستیز برمی‌آید.
وی با اشاره به برگزاری جشنواره سی و چهارم فجر ادامه داد: این جشنواره برای افرادی مانند من که همیشه آن را دنبال کرده‌ام بسیار جالب است، حتی امسال به دلیل اینکه برخی فیلمنامه‌ها را خوانده بودم و مورد مشورت قرار گرفته بودم، انتظار داشتم آثار بهتری ببینم و همچنین انتظار داشتم آثار سینمای انقلاب بیشتر باشد.
گویی می‌خواستند عده ای فیلم‌های فجر را نبینند
این استاد دانشگاه همچنین عنوان کرد: روزهای نزدیک به جشنواره از شیوه دعوت کردن افراد، این پیش فرض برایم به وجود آمد که در نمایش آثار ملاحظاتی وجود دارد و شاید می‌خواهند برخی اصلا فیلمها را نبینند. پیش فروش اینترنتی بلیت در مدت زمان یک ساعت تمام شد و این جای تعجب دارد حتی ملاحظاتی در برج میلاد و پردیس ملت برای نمایش آثار وجود داشت.
وی افزود: در هر حال من بلیت‌هایی را تهیه کردم و آثار را دیدم آن هم در سینماهایی که اصلا فروش گیشه نداشتند و سالن‌ها خالی اکران می‌رفت و این مشخص می‌کرد بلیت‌ها برای افراد خاصی ارسال شده که آن‌ها قدر بلیت رایگان را ندانسته‌اند و نیامده بودند. این صندلی‌های خالی مخصوصا در کاخ مردمی جشنواره بسیار دیده می‌شد.
شاهحسینی در بخش دیگری از صبحت‌هایش با تاکید بر اینکه هر انقلابی باید آرمان‌هایش را در رسانه‌هایی که در اختیار دارد، متجلی کند، عنوان کرد: اصولا هر انقلابی، آرمان‌هایی دارد که آن‌ها را در رسانه‌های خودش منعکس می‌کند، سینمای انقلاب هم باید حرف‌هایی را در شان انقلاب و آرمان‌های آن بزند. وقتی انقلابی حرف‌های جهانی داشته باشد باید از انقلابش، آرمان‌هایش، مشکلاتش و راه‌حل‌هایی که برای مشکلات یافته، صحبت کند.
وی در ادامه اظهار کرد: این هدایت کلان سینماست که باید جریان سینما را مدیریت کند و تصویری درست از مردم مسلمان و انقلابی روی پرده سینما به نمایش بگذارد. ما در آثار سینمایی خود عمده افرادی که به تصویر می‌کشیم، کسانی هستند که از مشکلات اجتماعی و ضعف‌های اخلاقی رنج می‌برند، شاید این افراد هم بخشی از جامعه باشند اما سینما قدرت تعمیم‌دهندگی دارد و این تصاویر به همه افراد جامعه بسط پیدا می‌کند.
این فعال فرهنگی در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: برای نمونه زمانی‌که تهدید جمعیت به یک تهدید ملی در کشور تبدیل می‌شود و بزرگان درباره این موضوع صحبت می‌کنند، در سینما ضد فرزند داشتن را به تصویر می‌کشند، فرزند مشکلی برای رشد پدر و مادر نشان داده می‌شود.
وی همچنین یادآور شد: در فیلمها می‌بینیم که زن و مرد هردو شاغل هستند، خانه‌ای با وسیله‌های خوب دارند، مسافرت‌های شان را هم می‌روند اما باز هم فقیر هستند. آن‌ها متناسب با توقعی که از زندگی دارند، خودشان را فقیر می‌دانند.
شاهحسینی ادامه داد: ما تعریف درستی از فقر و غنا را در فیلم‌های خودمان نشان نمی‌دهیم و همچنین در این هنر با مفاهیمی مانند اقتصاد مقاومتی که برای برون رفت از ظلمات تعریف شده‌اند، شوخی می‌کنیم.
این استاد دانشگاه همچنین با تاکید بر اینکه انقلاب کشور ما انقلابی دینی بوده است، بیان کرد: با اینکه آموزه‌های دینی در کشور جای ویژه‌ای دارند اما در بیش از سه فیلم می‌بینیم حکم قصاص که حکمی قرآنی است و در کشور هم اجرا می‌شود، زیر سوال می رود. از طرفی در سینمای ما همه خانه‌ها تلویزیون دارند اما آن‌چیزی که تماشا می‌کنند، تلویزیون خودشان نیست. همه ماهواره می‌بینند که این اتفاق حتما پیام و حرفی را همراه خودش دارد و مخاطب خارجی هم به خوبی آن را متوجه می‌شود. من فکر نمی‌کنم حتی در خانه سینماگرها هم تلویزیون دیدن به همین شکل باشد.
وی با انتقاد اینکه در سینمای ایران تعریف نادرستی از خاواده ایرانی نشان داده می‌شود، اظهار کرد: در بیشتر فیلم‌های که می‌بینیم یا پدر خانواده حضور ندارد و یا اگر هم دارد، فردی ترسناک است و خانواده از او می‌ترسند. پدرهای عصبی یا ناپدری‌های متجاوز بسیار دیده می‌شوند و حالا دختر چنین خانواده‌ای از دست پدر یا ناپدری فرار می‌کند و به خیابان‌ها روی می‌آورد. پس در اینجا خانه تهدیدی برای افراد آن به حساب می‌آید.
شاهحسینی در بخشی از صحبت‌هایش با تاکید بر اینکه پرده سینما حکم صادر می‌کند، بیان کرد: شاید در آثار سینمایی به ظاهر عملکرد یک خانواده مورد نقد قرار بگیرد اما وقتی تمام مدت دوربین در همان خانه و خانواده می‌چرخد در حقیقت نمایی از جامعه به تصویر کشیده می‌شود.
مدیرعامل سابق بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به اینکه با معضلات و بزه‌های اجتماعی نباید شوخی کرد، اظهار کرد: برای مثال وقتی در بیشتر فیلمها روابط زن و شوهر بهم ریخته است، طلاق بدل به امری طبیعی می‌شود. مردها معمولا بی‌‌کفایت نشان داده می‌شوند و اگر تعصبی هم دارند به شکلی بیمارگونه به تصویر کشیده می‌شود.
وی در ادامه با انتقاد از استفاده زیاد شوخی‌های اروتیک نیز اظهار کرد: استفاده از این شوخی‌ها باعث جدی شدن آن‌ها می‌شود و شرایط در سالن‌های سینما هم به شکلی شده که انگار افرادی هستند که دقیقا در همان لحظه می‌خندند و به دیگران هم یادآوری می‌کنند که حواستان باشد و باید بخندید. در این شرایط اگر کودکی در سالن نمایش باشد، خانواده باید چه جوابی به او بدهند که اصلا دلیل این خنده حضار چه بوده است؟ مگر جشنواره و فیلم‌های ما رده بندی سنی دارد؟ ما در دفاع مقدس هم با اخلاق جنگیده‌ایم اما حالا بی‌اخلاقی در حال شیوع است و باید برای آن تدبیری اندیشید.
شاهحسینی در ادامه این جلسه گفت: به هر حال آثاری در سینمای کشور داریم که در فضای سینمای انقلاب نمره قبولی نمی‌آورند اما آثاری هم هستند که با این مضامین ساخته شده‌اند و با اینکه ایرادهایی به آن‌ها وارد است اما نمره‌های خوبی می‌گیرند. البته در این میان باید ببینیم که چه میزان مدیران دولتی برای ساخت آثاری با مفهوم انقلاب اسلامی سرمایه گذاری کرده‌اند.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه برخی معتقدند باید در فیلمها آسیب‌ها را به شکل غلیظ به نمایش گذاشت، اظهار کرد: اگر آسیبی را نمایش می‌گذاریم، باید راه‌حلی هم برایش ارایه کنیم، اتفاقی که در سینمای ما نمی‌افتد. برخی می‌گویند ما فیلمها را برای مسئولان می‌سازیم که این مشکلات را ببینند اما مگر مخاطب سینما مسئولان هستند؟ مخاطب مردمی هستند که باید برای‌شان با صداقت و بدون غرض ورزی فیلم ساخت.
وی ادامه داد: پرداختن ناشیانه به موضوعات باعث حل آن‌ها نمی‌شود و حتی در شرایطی می‌بینیم این تصاویر باعث نسبت دادن صفت‌هایی به جامعه می شود که اصلا درست نیست و البته این تعمیم دادن مانند تهمت زدن به خودمان است.
شاهحسینی در پایان با اشاره به اینکه ما حق نداریم مردم را به دلیل اینکه به سینما نمی‌روند شماتت کنیم، گفت: وقتی چهره محترمی از همین مردم روی پرده سینما وجود ندارد، چرا باید به سینما بروند؟ وقتی آرمان های انقلاب اسلامی در این آثار دیده نمی شود، چرا باید مورد توجه قرار بگیرد؟
وی ادامه داد: جشنواره تمام می شود و در یاد خیلی‌ها نمی‌ماند که چه کسی جایزه‌ها را برد اما فیلمها باقی می‌مانند و تصویری که از جامعه‌ها به نمایش گذاشته‌اند تا همیشه باقی می‌ماند. باید بدانیم چه تصویری را از مردم و چهره انقلاب برجای می‌گذاریم.