آلودگی صوتی؛ ویرانگرحقوق شهروندی است!

اشاره:

(نامه یک شهروند کرمانی)

«دیشب تا صبح در کنار بستر مادر مریضم بیدار و تمام شب را مشغول به مریضداری بودم. با خودم گفتم اشکال ندارد فردا تا ظهر می خوابم تا بلکه کمی از خستگی ام کم شود. حدود ساعت شش صبح  بود که به خواب رفتم و حدودا ساعت هفت بود که با صدای نعره ای وحشت ناک که می گفت: «ولش کن بچه! اون گلهای بیچاره رو چرا می کنی؟» از خواب بیدار شدم، صدا از مدرسه ی دوتا کوچه آن ورتر بود. هر روزمان با داد و بیداد مدیر مدرسه شروع می شود و در طول روز با جیغ های دانش آموزان تمام می شود. البته مشکل عمده این است که ما در این محل در محاصره چند مدرسه هستیم. بارها به این مدرسه ها مراجعه کردم و گفتم که ما مریض داریم، اما می گویند در امر آموزش و شرع دخالت و سنگ اندازی نکنید! خلاصه اینکه هر روز مادرم بسته به حال و احوال مدیر مدرسه از خواب بیدار می شود و دردش دوباره به سراغش می آید و ما حق نداریم در امر آموزش این مدرسه مداخله کنیم. از این بگذریم به فروشندگان دوره گرد می رسیم که هر روز راس ساعت سه بعد از ظهر، درست زمانی که شوهرم به خانه می آید و قصد استراحت دارد، در کوچه ها با داد و فریاد، خریدار همه زار و زندگی مان هستند و باز هم آسایش ما منقص می شود. پس از این حملات روحی زمانی که وقت استراحت فرزند 5ساله ام است؛ یعنی 6بعداز ظهر، موتو سیکلت پسر همسایه که اگزوزش دستکاری شده تا صدای بیشتری بدهد روشن می شود و حدود سه - چهار ساعت با دوستانش می روند و می آیند. رنگ روز به سیاهی می رسد و شب کرمان که آسمان پرستاره و آرام را به خاطر می آورد، با صدای ضبط ماشین های مدل بالا و مدل پایین تبدیل به جهنم می شود. هر روز در خیابان نزدیک خانه ما ماشین های تک و یا دو سرنشین ساعت ها چرخ می زنند و با صدای بلند ضبطشان در خیابان و کوچه ها حرکات نمایشی نیز انجام می دهند و صدای لاستیک چرخشان آخرین پتک را بر سر پُر درد ما مردم بیچاره می زند، ای کاش شما که در آن روزنامه نشسته اید این مشکلات را نیز می دیدید و در کنار مطالب هنری، این مطالب را نیز انعکاس می دادید و به گوش مسئولان می رساندید که ما در این گوشه ی کرمان (شهرک باهنر) در حال جان دادن هستیم و مادرم که بیماری ام اس دارد، هر لحظه امکان دارد دچار حمله شود. البته نقاط دیگر شهر هم همین است، خواهرم که در کوچه بین خیابان شهاب و میرزاآقاخان است نیز از همین مشکلات می نالد. شما را به خدا کاری کنید!»

این نامه ی یک شهروند کرمانی ساکن خیابان بحرالعلوم است که تنها با کمی ویرایش در ابتدای این گزارش آورده شده است و در دلش دنیایی معنا وجود دارد. بسیار آزار دهنده است وقتی که حقوق مسلم شهروندی از عده ای سلب می شود و نامه ای چنین سوزناک برای یک رسانه ارسال می شود. این نامه خودش یک گزارش کامل است، اما به رسم گزارش های «کرمان امروز» باید به نکاتی دیگر نیز اشاره کنیم.

تاثیر آلودگی صوتی بر زندگی

اثرات مخرب آلودگی صوتی بر خلاف آلودگی هوا به مرور زمان در زندگی شهروندان خودنمایی می‌کند؛ عصبانیت، پرخاشگری و کاهش قدرت شنوایی از جمله عوارض بالا بودن آلودگی صوتی است و طبق تحقیقات؛ کودکان خانواده هایی که در محیط‌ های پر سر و صدا زندگی می‌کنند از قدرت یادگیری پایینی برخوردار هستند.

کودکانی که در مناطق پر سر و صدا به دنیا می‌آیند، معمولا وزن پایینی دارند. هورمون آدرنالین در افرادی که در مناطق پر سر و صدا زندگی می‌کنند ترشح بالایی دارد و ترشح زیاد این هورمون موجب می‌شود که رگ‌های خونی باریک شود و خون‌رسانی به مغز و جنین به خوبی انجام نگیرد و عدم خون رسانی مناسب به مغز، باعث فشار به قلب می‌شود و ناراحتی قلبی ایجاد می‌کند.

آلودگی صوتی شهر ما در حالی رو به افزایش است که به گفته بسیاری از مراکز پژوهشی در دنیا، آلودگی صوتی نسبت مستقیمی با افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌های مختلف دارد. به عنوان مثال اختلالات خواب و افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌های مختلف از پیامدهای آلودگی صوتی است. عصبانیت، پرخاشگری و کاهش قدرت شنوایی از جمله عوارض بالا بودن آلودگی صوتی است و کودکان افرادی که در محیط‌های پر سر و صدا زندگی می‌کنند، از قدرت یادگیری پایینی برخوردار هستند.

متهم ردیف اول؛ موتوسیکلت

براساس آخرین تحقیقات؛ موتوسیکلت‌ها عامل 49 درصد از آلودگی‌های صوتی هستند و بیشترین سهم را در ایجاد آلودگی صوتی بر عهده دارند.

یک روانشناس چندی پیش در گفتگو با روزنامه «کرمان امروز» گفت: درباره رعایت استانداردهای آلودگی صوتی برای موتوسیکلت‌ها باید توجه بیشتری صورت گیرد، زیرا سهم قابل توجهی از آلودگی صوتی شهر کرمان مربوط به موتوسیکلت‌هاست و در واقع موتوسیکلت علاوه بر این که معضلات اجتماعی و ایمنی به همراه دارد به دلیل نداشتن استانداردهای لازم، آلودگی هوا و صوتی را نیز به همراه دارد. این در حالی است که خودروهای سنگین عامل 20 درصد از آلودگی‌های صوتی و اتوبوس‌های شرکت واحد در ایجاد آلودگی صوتی تنها یک درصد سهم دارند.

همسایگان مدرسه ها

این همسایگان افراد مظلومی هستند و همواره در دوراهی اهمیت دادن به آموزش دیگران و رفاه خودشان می مانند. ایشان فکر می کنند که باید این صداها را تحمل کنند و گاهی حتی شکایتی هم نمی کنند. باید به این افراد بگوییم که آلودگی صوتی؛ آلودگی است و باید از آن شکایت کرد و بلندگوی مدرسه باید در حد متعادلی برای محیط حیاط مدرسه باشد، نه اینکه تا چند کوچه آن ورتر نیز صدا شنیده شود. ای کاش مسئولان مدارس کرمان به این نکته توجه کنند.

ساکنان اطراف فرودگاه

بیشتر فرودگاه‌های دنیا مجهز به سیستم نویز مونیتورینگ هستند و آلودگی صوتی هواپیماهایی را که در آنها فرود می‌آیند به صورت آنلاین اندازه‌گیری می‌کنند، این هواپیماها در صورت ایجاد آلودگی صوتی بیش از حد مجاز، جریمه می‌شوند و در برخی فرودگاه‌ها نیز به آنها اجازه فرود داده نمی‌شود که این سیستم در فرودگاه کرمان وجود ندارد و اصلا فکر کردن در این باره اندکی دور از ذهن است. پس ساکنان اطراف فرودگاه باید به فکر عایق کردن پنجره و درهای خانه شان باشند.

سخن آخر!

هر چند مشکل آلودگی صوتی و اثرات مخرب آن بر جسم و روح کرمانیان هنوز به طور جدی خودنمایی نکرده و حساسیت شهروندان و مسوولان نسبت به این موضوع در مقایسه با معضلات دیگر شهری همچون ترافیک و پروژه های عمرانی برانگیخته نشده است، اما با توجه به این اصل که پیشگیری بهتر از درمان است، ضروری است مسئولان پیش از این‌که آلودگی صوتی نیز به معضل حل نشدنی تبدیل شود از هم اکنون راهکارهای موثری برای کنترل مشکل آلودگی صوتی به اجرا درآورند.

فراموش نکنیم اگر ترافیک و آلودگی هوا با ایجاد انواع و اقسام بیماری‌ها و عوارض متعدد آن جسم شهروندان را می‌آزارد، هجوم انواع اصوات آزاردهنده در زندگی شهرنشینی، علاوه بر آزار روحی زمینه ابتلا به انواع بیماری‌های روانی و تنش‌های عصبی را برای شهرنشینان فراهم می‌آورد؛ شرایط ناخوشایندی که در آینده نه چندان دور می‌تواند تهدیدی جدی برای یک جامعه سالم و شهروندان آن باشد. اما متاسفانه تا به امروز هنوز هیچ تدبیری برای این معضل اندیشیده نشده است و هنوز مسئولان این مساله را جدی نگرفته اند. باید فکری به حال مدارس شود و کمی متمدن تر رفتار کنیم. خودرو ها و موتوسیکلت هایی که جلب می شوند با همان مشکل مجددا به خیابان ها بر می گردند، باید به این مسائل رسیدگی شود، گرچه قبلا هم به این مسائل رسیدگی می شده است، اما در واقع باید بیشتر توجه شود. امیدواریم که در این زمینه نیز شاهد تدبیر مسئولان باشیم!