به گزارش برنا آذربایجان غربی ، در سال‌هاى آغازین پس از انقلاب، شور و شوق اغلب اقشار جامعه را فراگرفته‌بود، و انتخابات آن سال‌ها با حضور نسبتاً حداکثرى مردم برگزار می شد. گرچه چاشنى انتخاب احساسى در آن دوران بیشتر قابل‌لمس بود، لیکن حضور فراگیر و حداکثرى مردم به‌ویژه در دوران دفاع مقدس، پشتوانه‌اى محکم براى نظام بود.
این حضور در مقطع سال‌هاى ۶٧ تا ٧۶ تا حدى کم‌رنگ شد، که شاید دلیل آن به سکون و آرامش سیاسى کشور در آن برهه بازگردد، اما انتخابات ریاست‌جمهورى سال ٧۶ که بسیارى از کارشناسان نتیجه آن را به غیر از انتخابى که مردم انجام دادند، پیش‌بینى کرده‌بودند، و شاید آن انتخاب تلنگرى بر تمامیت‌خواهان و انحصارگرایان وارد آورد تا با اقداماتى برنامه‌ریزى‌شده واهمه خود را آشکار کنند، و هزینه‌هاى سنگینى به کشور و مردم تحمیل دارند.
وقایع و اقدامات گروهى افراطى و کارشکنى‌هاى آنان در برابر دولت اصلاحات و حرکات شائبه‌دار مجلس ششم، همه دست در دست هم دادند تا بذر ناامیدى و یأس در جامعه و میان آحاد مردم کاشته‌شود و رشد کند، که نمود این انفعال جامعه در قبال تعیین سرنوشت خود در انتخابات دوره نهم ریاست‌جمهورى نمودى آشکار داشت. غالب طبقات مردم به‌ویژه قشر تحصیل‌کرده و تأثیرگذار در کمک به انتخاب شایسته و با فرض اینکه نتیجه انتخابات از هم‌اینک روشن است، گوشه عزلت برگزیدند، و میدان را براى گروهى خالى کردند، که نتیجه آن چیزى نشد جز تباهى عظیم سرمایه‌هاى مادى و معنوى کشور، رشد منفى اقتصاد، عدم‌امنیت سرمایه‌گذارى، فرار مغزها، انحطاط اخلاق در جامعه، رونق فساد ادارى و اجتماعى، انزواى ایران در جهان و تحریم‌هاى بین‌المللى منبعث از مناقشات هسته‌اى و ده‌ها هزینه غیرقابل‌جبران براى کشور.
بااین‌حال، هرچند که شاید مردم و آگاهان و اندیشمندان از رد صلاحیت‌هاى گسترده دلخور بوده، و براین قاعده باور داشته‌باشند که شرط انتخاب در فضایى آزاد و منطبق بر آزادى‌هاى فردى مصرح در قانون باشد، لیکن باید قبول داشت که قطعاً در میان نامزدهاى موجود، کم نیستند دلسوزان و کارشناسانى که حداقل اداى وظیفه شهروندى هر ایرانى واجد شرایط رأى دادن، انتخاب بهترین آنان است.
باید به این حقیقت باور داشت که انفعال و عدم‌مشارکت در انتخابات ٧ اسفند، بار دیگر فضا را براى تمامیت‌خواهان و دلواپسان فراهم خواهدآورد، و باردیگر کشور و مردم در مسیر انحرافى قرار خواهندگرفت. لذا نباید فراموش کرد سابقه تاریخى بى‌تفاوتى به حضور در انتخابات و تاوان آن را فرزندان این کشور پرداخته و می‌پردازند ولاغیر.
امید است مردم شریف ایران به‌دور از تبلیغات عده‌اى که ناآگاهانه تبلیغ تک‌رأى براى نامزدهاى موردحمایت خود دارند، سعى در انتخاب نمایندگان خود به تعداد حوزه انتخابیه خود داشته‌باشند تا روزى که ان شاءالله با تجلى دموکراسى واقعى و تحقق شعار مردم‌سالارى و فعالیت احزاب، مردم به برنامه‌هاى حزب رأى دهند نه به شخص.
وعده دیدار ما
٧ اسفند، پاى صندوق‌هاى رأى و انتخابى از روى تحقیق و تعقل