وی ادامه داد: به نظر من نمایش یک روحانی در آثار نمایشی فرقی با نمایش یک پزشک، مهندس و پلیس ندارد اما برخی اوقات فردی از یک پلیس برداشت بد دارد و این برداشت خود را القا می‌کند که نه مطابق با واقع است نه خوشایند مخاطب است. بنابراین این نوع برداشت‌ها نه تنها در مورد روحانیت بلکه درباره همه شغل‌ها صدق می‌کند و اشکال دارد. اگر روحانی شأن و قداست دارد، پلیس، پزشک و پرستار هم قداست دارد.
حجت‌الاسلام پناهیان با ذکر مثالی عنوان کرد: اگر فیلم کاری کرد که بیماران با دیدن پرستاران بترسند یا اینکه اعتماد مردم به پلیس از بین برود، اینها فیلم های خوبی نیستند.
وی تصریح کرد: اگر فیلمسازان انتقادی نسبت به شغل‌ها دارند باید به صورتی به آن بپردازند و عیب را مطرح کنند که ذهنیت مردم نسبت به آن شغل ها خراب نشود. به نظر من در مورد نمایش یک روحانی در سینما و تلویزیون نیز همین گونه است. بنده مخالف نقد نیستم اما مخالف تخریب هستم. آن چیزی که در نهایت در ذهن مخاطب باقی می‌ماند، مهم است و اینکه کارگردان شعار بدهد و پیامی را مطرح کند اما اثر فیلمش تاثیر دیگری داشته باشد، مورد قبول نیست.
این استاد حوزه و دانشگاه یادآور شد: گاهی اوقات فیلمساز آخر فیلم را با پیامی مثبت به پایان می‌رساند اما آن چیزی که در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد صحنه‌هایی است که در اواسط فیلم دیده می‌شود و همین نکات مهم است. اینها وزن‌کشی‌هایی است که خود هنرمندان بهتر از آن اطلاع دارند و به همین دلیل نمایش دادن یک روحانی در سینما موضوع مهمی نیست و هر کسی می‌تواند این کار را انجام دهد.
حجت‌الاسلام پناهیان اظهار کرد: به اعتقاد من فیلمسازان باید نکات مثبت و انتقادی را مطرح کنند اما مساله مهم زیبا انجام دادن این کار یعنی نمایش روحانی در یک اثر سینمایی است، چراکه ما نیاز داریم مردم به کسانی مانند روحانی، پلیس و پرستار اعتماد کنند.
وی در مورد انتقادش از فیلم سینمایی «طلا و مس» در نمایش یک روحانی گفت: فیلمساز در «طلا و مس» رسالت یک روحانی را طوری تعریف کرده که مدام در حال قالیبافی است در صورتی که یک روحانی می‌تواند در صورت نیاز کارهای بسیار مفیدتری از قبیل تدریس قرآن انجام دهد.
دومین دوره جشنواره «روحانی و سینما» ۲۷ فروردین‌ماه در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار خواهد شد.