به گزارش سرویس ورزشی برنا، فصل زمستان در شرایطی آرام، آرام غزل خداحافظی را سر می دهد که اسکی پرطرفدارترین ورزش زمستانی کشورمان یکی از دشوارترین فصول خود را پشت سر گذاشت.
فدراسیون اسکی در سال 1394 آبستن حواشی ریز و درشت بود؛ اواسط شهریور ماه بود که 11 عضو فدراسیون در اعتراض به رئیس فدراسیون از سمت خود استعفا دادند. کناره گیری این 11 عضو به اندازه ای عرصه را بر طالبی و همکارانش تنگ کرد که رئیس فدراسیون هم در اواسط اسفند، استعفایش را تقدیم وزارت ورزش و جوانان کرد تا اسکی دستخوش تغییرات بسیاری در حوزه مدیریت شود.
اگر بخواهیم کمی در مشکلات اسکی ریز شویم باید عنوان کنیم که مشکلات اسکی تنهابه اختلاف نظر رئیس فدراسیون و همکارانش خلاصه نشد، عدم هماهنگی در این ورزش جذاب منجر به ان شد ابتدا به ساکن سهمیه ایران در رقابت های صحرانوردی المپیک زمستانی لیلهامر نروژ سوخت شود.
پس از آن تیم ملی اسکی به رقابت های قهرمانی آسیا اعزام نشد؛ آن هم در حالی که هزینه برگزاری این مسابقات با تیم میزبان بود و معمولا تیم های اسیایی از حضور در این مسابقات استقبال می کنند. نکته حائز اهمیت در این اعزام نشدن آنجا بود که ایران در 22 دوره قبلی این مسابقات همواره عناوین اول تا سوم را به خود اختصاص داده بود.
پایان بخش مشکلات اسکی در سال 1394؛ لغو پیاپی رقابت های اسکی آلپاین، اسنوبرد و فری استایل بود. اتفاقی که بیشترین بار منفی را برای فدراسیون در پی داشت تا جایی که بسیاری از کارشناسان عنوان داشتند که فصل اسکی بدون برگزاری حتی یک مسابقه رسمی از سوی فدراسیون به پایان رسید.
اما در میان تمام این مشکلات، بزرگترین مجموعه اسکی ایران فارغ از هیاهو و سرو صداهای به پا شده، تلاش کرد تمرکز خود را به ارایه خدمات مطلوب به خانواده اسکی معطوف کند تا شاید مرهمی باشد بر زخم ورزشکاران حرفه ای و علاقه مندان به اسکی.
برگزاری نزدیک به 14 مسابقه در پیست بین المللی دیزین ، منجر به آن شد که بزرگترین پیست اسکی خاورمیانه، پر رفت و آمدترین زمستان خود را پشت سر بگذارد.
همین امسال یعنی در سال 94، در بخش عمرانی نیز بزرگترین آروزی جامعه اسکی به واقعیت تبدیل شد و با همکاری اداره راهداری پس از چهار سال جاده شمشک به دیزین بازگشایی شد تا اسکی بازان بتوانند به راحتی از این جاده استفاده کنند.
فعال شدن صنعت توریسم یکی دیگر از دستاوردهای بزرگ دیزین در سال 1394 بود؛ درست در سالی که کارشناسان اعتقاد دارند با اجرایی شدن برجام می توان به بهتر شدن روابط با کشورهای خارجی امیدوار بود، حمیدرضا تفته مدیرعامل مجموعه بین المللی دیزین و شرکت رایکا توسعه کیش تاکید کرد که نزدیک به چهار هزار خارجی در دیزین حاضر شدند.
حضور این تعداد اسکی باز خارجی در منطقه دیزین نه تنها موجب تقویت دیپلماسی ورزش می شود ، بلکه به اقتصاد منطقه نیز کمک شایانی می کند؛ منطقه ای که از گذشته تا به امروز بیشترین وابستگی را به پیست داشته است. تا همین چند وقت پیش برخی از ساکنان دیزین به دلیل نبود فرصت های شغلی فرار را بر قرار ترجیح داده بودند اما حالا با بهتر شدن شرایط اقتصادی بسیاری از آنها به خانه و کاشانه خود بازگشته اند.
در کنار تمام این کارها، امضای تفاهم نامه همکاری با امداد و نجات هوایی و استقرار گروه کوهستان در پیست دیزین، مزید بر علت شد تا بسیاری از اسکی بازان اذعان داشته باشند که امسال خدمات رسانی در دیزین از استانداردهای بالایی برخوردار بود.
حداقل حسن استفاده از امداد و نجات هوایی در پیست های اسکی این است که در مواجه با مصدومیت های جزیی نیز می توان بالگرد را به کار گرفت که امسال این اتفاق حداقل برای دو نوبت رخ داد.
بدون تردید ارایه چنین خدماتی موجب شد که دیزین امسال در مقایسه با سال های قبل کمترین مصدومان را داشته باشد؛ هر چند که در این میان عده ای در تلاش بودند با انتشار خبر جعلی مصدومیت 37 نفر در دیزین، خدشه ای بر اعتبار این پیست و مدیریت آن وارد کنند اما در نهایت با صحبت های دادستان استان البرز و اشاره وی به این موضوع که خبر " مصدومیت 37 تن در دیزین کذب محض است " نقشه بدخواهان نقش بر آب کرد.
تفاوت های دیزین امسال نسبت به سنوات گذشته کاملا مشهود بود، این مهم بدست نیامده مگر در سایه فعالیت ها و برنامه ریزی های یک مدیریت کارآمد و اصولی. تجربه دیزین امسال نشان داد که می توان از مشارکت بخش خصوصی در اماکن ورزشی استفاده کرد تا در کنار سرمایه گذاری و نوسازی تجهیزات ، بهترین خدمات را به علاقه مندان ورزش و ورزشکاران حرفه ای به صورت همزمان ارایه کرد. دیزین در سالهای گذشته نیز در اختیار بخش خصوصی بود اما حاکم بودن تفکرات صرفا اقتصادی، کمتر اجازه می داد که مسئولان پیست نیم نگاهی هم به ورزش حرفه ای و جلب رضایت ملی پوشان اسکی داشته باشند.
با این شرایط حالا پرسش مهم این است که آیا می توان الگوی دیزین را برای سایر اماکن ورزشی کشور طراحی کرد تا در کنار جلب رضایت مردم در استفاده از امکانات ورزشی، شرایط استفاده مطلوب را برای ورزشکاران حرفه ای نیز فراهم آورد؟!