به گزارش سرویس ورزشی خبرگزاری برنا؛ فرهاد ظریف سال 94 را به دو شکل متفاوت تجربه کرد. او هر چقدر در رده ملی دوران خوبی را پشت سر نگذاشت، به همان نسبت در سطح باشگاهی و همراه با تیم بانک سرمایه درخشید و در نهایت قهرمان لیگ برتر والیبال ایران شد. لیبروی سرشناس والیبال کشورمان در گفتگویی صریح با برنا درباره سالی که گذشت و برنامه هایش در سال جدید صحبت کرد.
* قهرمانی تلخی را با بانک سرمایه تجربه کردی. قبول داری؟
آی گفتید! تلخ کلمه کوچکی است. ما که با آقا رضا ابراهیمی سال های سال در تیم ملی و در سطح باشگاهی کار کردیم، تحمل درگذشت ناگهانی اش واقعا سخت بود.خدا ب یامرز رضا ابراهیمی (مربی پیکان) سن و سالی هم نداشت و شاید همسن خود من بود. نمی دانم چه بگویم. هنوز هم باور نمی کنم او به دلیل عارضه قلبی دارفانی را وداع گفته باشد.
* مخالفت فدراسیون والیبال با درخواست پیکانی ها برای تعویق بازی فینال کار درستی بود؟
ما که مشکلی نداشتیم. به هر حال فدراسیون هم معذوراتی داشت و این تصمیم مسئولان بود. به باشگاه پیمان و پیمان اکبری هم باید حق داد که بعد از این حادثه تلخ بازی نکنند. در مجموع اتفاق تلخی بود.
* این چندمین قهرمانی فرهاد ظریف در لیگ والیبال ایران بود؟
اگر اشتباه نکنم پنجمین قهرمانی بود.
* برخی می گویند سیدمحمد موسوی در هر فینالی که باشد تیمش قهرمان می شود. این بار هم همراه با بانک سرمایه و همراه شما به این عنوان رسید؟
من این حرف را قبول ندارم. سید والیبالیست قابلی است و فکر کنم دهمین عنوان قهرمانی لیگ والیبال ایران را به دست آورد اما والیبال یک ورزش گروهی است. کسی توانایی ستاره هایی مثل سیدمحمد موسوی، شهرام محمودی یا سعید معروف را کتمان نمی کند ولی هیچکس نمی تواند به تنهایی قهرمانی یک تیم را رقم بزند.
* در فهرست جدید لوزانو هم قرار گرفتی و به تیم ملی دعوت شدی...
اگر دعوت نمی شدم جای سوال داشت. با توجه به بازی های خوبی که در بانک سرمایه ارائه دادم انتظار دعوت به تیم ملی را داشتم.
* قبول داری که رفت و آمدهای تو به تیم ملی بیش از اندازه بوده است؟
بله تا حدودی. قبول دارم در این سال ها هیچ ورزشکاری به اندازه من به تیم ملی رفت و آمد نداشته و شاید این چهار یا پنجمین باری باشد که می روم و برمی گردم. به نوعی رفت و برگشت والیبال من هستم! البته فقط یک بار آن خودم خداحافظی کردم و باقی آن دست من نبوده است.
* کواچ را بخشیدی؟
اتفاقات خوبی را تجربه نکردم. با من مثل یک جوان تازه کار برخورد کردند و در میانه لیگ جهانی مرا به ایران برگردانند و بعد خط زدند اما... بگذریم؛ اصلا تمایل ندارم در این رابطه حرفی بزنم. هر چه بود گذشت و تمام شد.
* آیا قبل از دعوت به تیم ملی سیچلو، دستیار لوزانو، با تو حرف زد؟
صحبت خاصی که به آن صورت مطرح نشد فقط سر تمرین بانک سرمایه آمد و گفت: تو بهترین لیبروی لیگ هستی و یکسری آمار و اطلاعات راجع به لیگ برتر داد. سیچلو یک مربی بادانش است که با اغلب بازیکنان ایرانی رابطه خوبی دارد.
* یعنی از تو نپرسید تمایل به بازگشت به تیم ملی داری یا نه؟!
سیچلو فقط پرسید اگر دعوت شدی به اردو می آیی؟ که من هم پاسخ مثبت دادم و گفتم مشکلی ندارم.
* والیبال ایران می تواند با لوزانو المپیکی شود؟
باید بشود. یک بخش لوزانوست و بخش دیگری دست بازیکنان تیم ملی است. ما باید ششدانگ و با تمرکز کامل به ژاپن برویم و به امید خدا برای اولین بار در تاریخ والیبال ایران المپیکی شویم.
* سال 94 برای فرهاد ظریف چگونه گذشت؟
بسیار پرنوسان بود. در رده مای سال خوبی برای من و تیم ملی نبود اما در رده باشگاهی توانستم با بانک سرمایه قهرمان بشوم.
* بدترین خاطره ات در سال 94؟
متاسفانه خبر درگذشت ناگهانی رضا ابراهیمی.
* موافقی کمی از حال و هوای مصاحبه جدی خارج شویم و به نکاتی که ممکن است برای اهالی و علاقمندان به والیبال جذاب باشد بپردازیم؟
خواهش می کنم. من در خدمتم.
* بیشترین عیدی دوران کودکی را از چه کسی گرفتی؟
از پدرم.
* چقدر بود؟
فکر کنم 50 تومان که زمان خودش پول خوبی بود!
* بیشترین عیدی را معمولا به چه کسانی می دهی؟
اغلب اوقات که در سال های اخیر در اردوی تیم ملی بودم و فقط یک روز برای زیارت به شهرم، مشهد مقدس، می روم. معمولا بیشترین عیدی را هم به خواهرزاده هایم می دهم.
* چقدر است؟
یک تراول 50 هزار تومانی به هر کدام می دهم.
* آخریم عیدی که گرفتی؟
باور کنید یادم نمی آید! دیگر کسی به ما عیدی نمی دهد.
* اگر بتوانی 7 نفر از اهالی والیبال را کنار خودت سر سفره هفت سین بنشانی، چه کسانی را انتخاب می کنی؟
عادل غلامی، فرهاد نظری افشار، سیدمحمد موسوی، علیرضا مباشری، فرهاد قائمی، مصطفی کارخانه و بهروز عطایی.
* بیشتر دوستانت والیبالی هستند یا غیر والیبالی؟
همه جور دوستی دارم. والیبالی، خواننده و ... (با خنده)
* خواننده؟!
بله. بهترین دوستم محمد علیزاده است. اغلب کنسرت های او و همین طور شهرام شکوهی و سیروان خسروی را می روم و از نزدیک تماشا می کنم.
* به عنوان سوال آخر دوست داری سر سفره هفت سین و در لحظه آغاز سال نو چه دعایی کنی؟
زنده یاد خسرو شکیبایی می گفت: «چرا به جای اول سال جشن خودمان را آخر سال برگزار نکنیم؟» به شدت با این حرف موافقم. کاش بیائیم بنشینیم و ببینیم در طول یک سال چه کارهای خوبی کردیم و به چه کسانی بدی کردیم و حلالیت بطلبیم. اما دعای من در لحظه تویل سال سلامتی خودم، خانواده ام و همه مردم ایران زمین است.