به گزارش خبرگزاری برنا، برنامه گفت وگوی فرهنگی با موضوع «رویش ادبی در ادبیات داستانی انقلاب» و با حضور جهانگیر خسرو شاهی (نویسنده) و محمود سالاری (مدیر سابق دفتر ادبیات داستانی) و سلیمی (منتقد) روی خط رادیو گفت وگو رفت.
در ابتدای این برنامه، خسروشاهی با اشاره به اینکه نکته اصلی در تعریف ادبیات انقلاب اسلامی نهفته است، گفت: به نظرم در همین اندازه ای که اثر ادبی در حوزه ادبیات انقلاب اسلامی تولیده شده، ضرورتی برای تأمل در این خصوص احساس می شود. دام بزرگ و هولناک مقابل ادبیات انقلاب این است که مفاهیم عمیق انقلابی را به افرادی نسبت دهیم که شهادت، تقوا و ایمان برای آن ها حل نشده باشد.
وی ادامه داد: به گمانم این یکی از خطرناکترین دام هایی است که در انتظار ماست و از موضع لطمه بسیار دیده ایم. از طرف دیگر نیز معتقدم کسی که داستانی درباره انقلاب می نویسد ضرورتی برای ذوب شدن در کوره انقلاب ندارد. چه این اتفاق برای افراد افتاده باشد یا نه، به نظرم انسان انقلابی کسی است که از طریق باور به فهم انقلاب اسلامی رسیده باشد و به شهید انقلاب به عنوان انسان طراز نگاه کند.
خسرو شاهی تأکید کرد: تقلب در ادبیات انقلابی مانند تقلب در سکه بهار آزادی است و کسی که این قصه ها را می شنود، تحلیل می کند که از چه نظر به ادبیات انقلاب نزدیک است.
در ادامه سالاری در خصوص ادبیات انقلابی توضیح داد: به نظرم پی رنگ اصلی در داستان انقلاب اسلامی، اسلامیت، تشیع، شهادت و آرمان خواهی است. خرده پی رنگ های داستانی می توانند زیرگونه های ادبیات انقلابی را تشکیل دهند. ما قبل از انقلاب اسلامی 3 رویکرد اصلی رمانتیک، شکل گرایانه و واقعیت گرایانه داریم اما افتخار ما این است که در دهه اول انقلاب ما بیشترین تولید ادبیات واقعیت گرایانه را داریم و در طول تاریخ دیگر شکل نگرفت.
وی افزود: در دهه اول انقلاب افرادی احساس تعلق به انقلاب داشتند و بدون توجه به هنری نوشتن، برای نوشتن احساس مسئولیت کردند. در این دهه نویسندگان نامی از درون همین نویسندگان پا به عرصه ادبیات گذاشتند. پرچم ادبیات باتقوا، خداباور و آرمان خواه در این دهه بالاست و شخصیت های زن خلق شده در این دهه اسوه های صبر یعنی همسر و مادر شهید بودند.
مدیر سابق ادبیات داستانی یادآور شد: تنوع جغرافیایی، داستان و شخصیت ها در دهه اول انقلاب بالاست و از طبقه متوسط تا فقیر یک طیف رنگی می بینیم.
وی خاطرنشان کرد: دهه اول انقلاب در این دهه بسیار پرشکوه است و کارهای سیدمهدی شجاعی و فراست و قاسمی از جمله این آثار هستند. جرأت دست به قلم شدن این نسل دلیل محکمی است که انقلاب اسلامی این افراد را وادار به عکس العمل نشان داد.