به گزارش خبرگزاری برنا-ایلام- پس از آنکه جمع آوری قلیان از رستوران ها، اماکن گردشگری و... در چند نوبت شکست خورد و روند رو به رشد قلیان کشیدن در کشورمان تداوم یافت، به تازگی شاهد عرضه نوع جدیدی از قلیان هستیم که می‌تواند به دود کردن بیشتر منجر شده و ایرانیان بیشتری را با آسیب های ناشی از مصرف مخدر مواجه کند.
کمی آب پرتقال طبیعی، یک تکه ذغال، فویل های آلومینیومی و انواع توتون های میوه ای در یک لیوان کاغذی بزرگ با چند هزاری ناقابل، تله خوبی است تا این بار ذیل عنوان «قلیان یک بار مصرف» یا «لیوانی»، 400 نوع ماده شیمیایی از جمله 40 ماده سرطان زا به ریه مردم فرو رفته و یادمان بیاورد که تا چه اندازه در مقابل چنین بلای بزرگی ساکتیم!
داستان از اواخر دهه 70 شروع شد؛ ابتدا فقط قلیان بود و دود، فروشندگان قلیان تبلیغ می کردند که چون دود تنباکو از میان آب رد می شود از سیگار بی خطرتر است، اما وقتی که خطر مصرف یک وعده قلیان برابر مصرف یکصد نخ سیگار اعلام شد، سودجویان تصمیم گرفتند تله های دیگر مانند عرضه قلیان همراه توتون های میوه ای را امتحان کنند.
تله هایی که یکی پس از دیگری عوارض قلیان را چند برابر می‌کنند، چون مدتی بعد از آمدن توتون های میوه ای به بازار، معلوم شد 80 درصد محتویات تنباکو و توتون قلیان های معسل (میوه ای)، مواد شیمیایی و اسانس ها هستند که عوارض مضاعفی را علاوه بر دود تنباکو بر سلامت مصرف کنندگان وارد می‌کنند.
البته این پایان راه توسعه مصرف این نوع مخدر در جامعه نبود و داستان کماکان ادامه دارد. یک روز با پرکردن مخزن آب قلیان با شیر و آب میوه و روز دیگر عرضه قلیان های کوچک و همراه، قلیان یکبار مصرف و.... در شرایطی که تمامی تدبیر مسئولان برای مقابله با این بلای بزرگ، ممنوعیت هایی است که اغلب اجرایشان غیر ممکن به نظر می‌رسد.
از جمله ممنوعیت عرضه قلیان در قهوه خانه ها که احتمالا تصویب کنندگانش نیز راهی برای اجرایش سراغ ندارند و به همین دلیل است که هرگز عملیاتی نشده و نمی‌شود؛ رویکردی عجیب که موجب شده برخی نتیجه بگیرند نمی‌توان با مصرف قلیان در جامعه مقابله کرد.
این در حالی است که وقتی به قوانین و مصوبات در این خصوص دقیق شویم، در خواهیم یافت که حتی ممنوعیت استفاده از قلیان در پارک ها هم در قوانین دیده شده و قانون گذار به این موارد هم دقت کرده است. رویکردی که بر مبنای آن، برخی مسئولان شهری اصفهان، اقدام جالب توجهی کرده‌اند که جا دارد به دیگر شهرها نیز تسری بیابد، بلکه محیط پارک های محل استفاده از هوای دلپذیر، به دور از دود امثال قلیان باشد، نه محل عرضه انواع قلیان.
رویه ای که اگر زودتر اجرا کرده بودیم، چه بسا شاهد بروز و ظهور امثال قلیان های یکبار مصرف نبودیم؛ قلیان هایی که اگر باب شوند، روند مصرف قلیان در کشورمان رشد بیشتری خواهد یافت و کیست که نداند عواقب این افزایش آمار چیست و چه آینده ای انتظارمان را می‌کشد؟!