نوشتاری پیرامون زندگی عطار نیشابوری

ابوحامد فریدالدین محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری از عرفا، نویسندگان،و شعرای بزرگ قرن ششم هجری و حرفه ی وی داروگری بود.

از کودکی علاقه ی خاصی به تصوف داشت و در کشف اسرار معرفت و در رموز تصوف تلاش فراوان کرد و بسیاری از ظرایف و اندیشه های عارفانه را دریافت.

از اشعارش برمی اید که در تصوف تحت  تاثیر ابوسید ابوالخیر بوده است.

سخنان حکیمانه ی او در مثنوی های منطق الطیر ،اسرارنامه، و مصیبت نامه  پر از مسائل فلسفی،از سوی تصوف ایرانی و از سویی ذوق و ادب پارسی را نشان می دهند و نمی دانیم اگر عطار در کودکی دستی بر سر مولانا نمی کشید ایا این همه شور در جهان به پا می شد؟؟؟ و سوز عارفانه ی عطار به شور عاشقانه ی مولانا بدل می گشت؟ و سرانجام مغولی مهاجم عطرش را از کوچه باغهای نیشابور ربود تا جها ن معرفت بی مراد شود.

بدین گونه که عطار کتابه ایش را در کیسه ای نهادتا از حمله ی مغولان در امان باشد ،مغولی کیسه اش را ستاند عطار گفت دران هیچ نیست مگر کاغذ ودست خط من که به دردت نمیخورند همه ی دانسته های من در ان است ان را مبر ،مغول گفت ،،،سوادی که در کیسه باشد همان بهتر که نباشد،،، و در دم جان او ستاند.

عزم ان دارم که امشب نیم مست

پای کوبان کوزه ی دردی به دست

سر به بازار قلندر در نهم

پس به یک ساعت ببازم هر چه هست

پرده ی پندار می باید درید

توبه ی زهاد می باید شکست

مشتری را خرقه از سر بر کشیم

زهره را تا حشر گردانیم مست

پس چوعطار از جهت بیرون شویم

بی جهت در رقص اییم از الست

غزلی عارفانه عاشقانه

از پیر نیشابور،،،

نویسنده: زهرا نوری ، انجمن شاهنامه