به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، تیم دانش آموزی مجتمع مسکونی پارس جم در استان بوشهر، یکی از همین جمع های چند نفره است که رویای پرواز را بدون بهانه دنبال کرد تا در نهایت ربات پرنده اش را ساخت و در مسابقات بین المللی ربوکاپ آزاد ایران شرکت کرد. تیمی که از هفت نفر تشکیل شده و سرپرست تیمشان یک روحانی جوان است.
خبرگزاری برنا، برای آشنایی با این تیم و ربات پرنده ای که ساخته اند با سه نفر از اعضای آن گفت و گویی انجام داد که بخشی که از آن را در ادامه می خوانید:
قبل از هر چیز شهابی، روحانی و سرپرست تیم درباره اقدامات گروه خود توضیحاتی می دهد از جمله اینکه در این گفت و گو، مهدی محدثی، نوجوان 15 ساله ای که مغز متفکر تیم است، حضور دارد، که تمامی مباحث مکانیکی، مکانیزم این ربات و برنامه نویسی هایی را انجام داده است.همچنین آقای یزدانی از معلمان و مشاور‌های علمی_پژوهشی مجتمع مسکونی پارس جم نیز حضور دارند که حمایت ها و تجربه مسابقات سال های قبل او کمک بزرگی به تیم کرد و من هم شهابی، سرپرست گروه هستم.
در رابطه با این موضوع می توان گفت این دیدگاه که مباحث علمی، الکترونیکی و فناوری های روز دنیا متعلق به غیر از روحانی‌هاست، اشتباه است. به نظرمن اگر امثال من و هم لباسی های من بتوانند در فضای علمی رشد کنند، قطعا تاثیرگذاری مذهبیشان بیشتر می شود.
اما من از دوران کودکی به مباحث علمی علاقه داشتم و حتی در دوران دبیرستان در المپیاد فیزیک هم شرکت کردم. ولی بعد از آن بین من واین علاقه فاصله افتاد تا اینکه سرانجام در مجتمع مسکونی پارس جم در کنار تیم رباتیک قرار گرفتم و سرپرست این تیم شدم. بودن کنار تیم رباتیک شهرک پارس جم احساس کودکی مرا شکوفا کرد.
مجتمع مسکونی پارس جم در نزدیکی عسلویه برای خانواده های کارکنان شرکت ملی گاز ایران است . این مجتمع چندین مدرسه ومجتمع آموزشی دارد، که به مسائل علمی بیش از گذشته ورود کرده است. همه این‌ها دست به دست هم داد تا بتوانیم دانش آموزان این مجتمع را شناسایی و از بین آن ها یک تیم درست کنیم که به جرات می توانم بگویم جزو نخبگان کشور هستند.
من از سال 90 وارد رباتیک شدم . علاقه زیادی به رباتیک و مستند داشتم. حدود ده سالم بود که یک مستند می دیدم و کلمه کلیدی ربات را از آن مستند گرفتم و چون در منطقه زندگی ما کلاسی برای آموزش رباتیک نبود، مجبور شدم که خودم یاد بگیرم. از کتاب ها و سی دی های مختلف استفاده کردم و کمی با ربات آشنا شدم، یک سال بعد دستیار یکی از کلاس های رباتیک که جز اولین کلاس های رباتیک در شهرستان ما بود، شدم و این داستان ادامه پیدا کرد تا سال 92، آن سال در یک انجمن گفت و گویی شرکت کردم و در این انجمن بود که کلمه کلیدی« کوآدکوپتر» به گوشم خورد و درموردش در اینترنت جستجوو مطالعه کردم . تحقیقاتم به دلیل نبود منبع فارسی تا سال 94 به کندی ادامه پیداکرد، بعد از آن وارد کارعملی شدم و بالاخره این ربات پایه ریزی شد.
بعد از طراحی این ربات بود که به مدیر مدرسه پیشنهاد دادم بودجه ای در اختیار من قرار دهند که به دانش آموزان رباتیک تدریس کنم و به طور همزمان خودم هم عملی روی ربات سازی کار کنم. این کلاس ها تشکیل شد و همان سال اولین پرواز ربات پرنده شکل گرفت.
روی پرواز در تمام اعصار همراه انسان بوده است. بشر همیشه روی زمین بوده است و دوست دارد به رازهای آسمان هم دست پیدا کند و علت جذابیت ربات پرنده هم شاید همین میل انسان به پرواز باشد. ضمن اینکه ربات های پرنده نسبت به انواع زمینی کاربرد گسترده ای دارند.
طراحی اولیه کاملا دست ساز و با لوازم ابتدایی از جمله لوله آب بود. این ربات پرنده می تواند کاربردهای گسترده ای داشته باشد. با مقداری دستکاری و تغییر در این ربات می توان کاربردهای جدیدی به آن بخشید. امروزه بعضی شرکت های فروش اینترنتی، برای ارسال سریع بسته های پستی خود از ربات‌های پرنده استفاده می کنند همچنین اینگونه ربات ها کاربردهای مرزبانی و شناسایی دارد، چرا که چابکی نیروی انسانی کمتر از یک ربات است در کناراین موارد کاربردهای آتش نشانی را نیز می توان در نظر گرفت و در کنار همه این موارد ساده ترین و معمولی ترین نقش ربات های پرنده می تواند سرگرمی و فیلم برداری هوایی باشد.
طبیعتا برگزاری یازدهمین دوره مسابقات بین المللی ربوکاپ آزاد ایران نشان می دهد که ده دوره موفق پشت سر گذاشته شده است. همزمانی این مسابقات با مسابقات آلمان باعث نشد تیم های خارجی در این دوره که درایران برگزار شد، شرکت نکنند و شاهد این بودیم که 14 تیم از کشورهای خارجی حضور داشتند.
سال 2050 قرار است بین ربات های فوتبالیست و انسان ها مسابقه ای برگزار شود با این چشم انداز که ربات ها پیروز شوند و بر انسان ها در فوتبال غلبه کنند، باید توجه داشت این نگاه روز به روز در حال گسترش است و نشان دهنده این است که نیازهایی که ربات ها باید برای انسان ها برطرف کنند رو به فزونی می رود. حضور دانشگاه های معتبر کشور و تیم های خارجی در این دوره از مسابقات نشان از سطح بالای مسابقات دارد. تیم هایی که مداوم و در سال های متمادی در این مسابقات شرکت می کنند، علاقمند هستند که آخرین دستاوردهایشان را به نمایش بگذارند.
در یکسری از تکنولوژی ها ما نسبت به آن ها برتر هستیم و در زمینه های دیگر آن ها از ما جلوتر هستند. یک اتفاق خوب در رویداد‌های این است که تیم ها از هم کسب تجربه می کنند و تکنولوژی هایشان را با هم به اشتراک می گذارند. با توجه به اینکه اختلاف خیلی محسوسی بین تیم های ما مخصوصا در لیگ های دانشجویی وجود ندارد و همچنین با در نظر گرفتن جهاد علمی که در کشور در حال اتفاق افتادن است قطعا آینده روشنی برای کشور ما در این حوزه وجود دارد و امیدواریم شاهد این باشیم که در سال 2050ایران نیز بخشی از آن رقابت فوتبال شگفت انگیزی باشد که قرار است بین تیم انسان ها و ربات ها برگزار شود.
ما با تمام توان به این دوره از مسابقات آمده بودیم که به مسابقات چین راه پیدا کنیم. بارها ربات ما سقوط کرد اما آن را بازسازی کردیم، ادامه دادیم و کوتاه نیامدیم و امروز به خاطر تمام تجربه هایی که به دست آوردیم خوشحالیم . با توجه به تلاش این تیم امیدوارم که بتوانیم در مسابقات سایر کشورها شرکت کنیم.
شهابی:
پیامی که من برای جوان ها دارم این است که وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی هدر ندهند و به مباحث علمی و معنوی بیشتر بپردازند. همانطور که سعدی هم می گوید « ز گهواره تا گور دانش بجوی» که گواه براین است که نباید وقت را به بطالت گذراند، باید همت به خرج داد.
محدثی:
کشور ما به دلیل موقعیت خاصی که دارد، نیازمند علم است و این جوانان هستند که باید علم را در کشور گسترش دهند. انسان تنها یک بار زندگی می کند و در این یک بار باید یک اقدام راهبردی انجام دهد. نباید بهانه گیری داشته باشیم، چرا که بهانه‌ها باعث می شود روحیه خود را از دست بدهیم و مانع پیشرفت انسان است.
یوسفی:
هدف ما شناسایی، هدایت و حمایت از جوانان با استعداد است. باید تلاش کنیم تا جایی که ممکن است مسیر را برای شروع فعالیت آن‌ها هموار کنیم و کار جمعی و تیمی را به جوانان آموزش دهیم. اما جوانان هم در نظر داشته باشند، اعتماد به نفس خود را حفظ و توجه کنند برای شروع هر تغییری باید از خودشان شروع کنند، دانش آموزانی که درتیم رباتیک مجتمع مسکونی پارس جم عضو هستند به نظر من نمادی از این اتفاق هستند. بچه هایی که با حداقل امکانات از لحاظ تجهیزاتی و منابع آموزشی در این دنیای پر هیاهوی علمی مسیر خود را ساختند. جوانان باید اعتماد به نفس خود را تقویت کنند و استادگی را یاد بگیرند.