به گزارش خبرنگار حوزه سینما خبرگزاری برنا، شرایط فیلمسازی برای فارغ التحصیلان سینما بسیار دشوار است تا آنجایی که برخی از آنها بعد از پایان دوران تحصیل به کارهای دیگر روی می آورند و نمی توانند بستر آکادمیک و تخصصی پشت صحنه سینمای ایران را فراهم کنند و طی آن مشکلات عجیبی در روند روبه رشد سینما شکل می گیرد،گاه می بینیم که افرادی در این چرخه حضور پیدا می کنند که حتی تفاوت بین عنصر اول شخص مفرد و سوم شخص را نمی دانند و هیچ استعاره ای نسبت به سینما ندارند ،ولی به راحتی فیلمسازی می کنند و همواره با قشر تحصیل کرده سینما غریبه هستند.
در این شرایط این فارغ التحصیل مفلوک شده مجبور است در بهترین شرایط به بازیگری و یا شغل های متناوب حاشیه ای سینما بپردازد که عمدتا سازگار با تحصیلات او نیست ! و به قول بعضی از عوامل سینما به شغل غیر مرتبط می پردازند،اما چندی است با وجود تعدادی فیلمساز جسور و پویایی ذهنی و بصری بعضی از تئاتری ها روند رو به رشدی را تشکیل داده اند که با سرعت نسبتا متعادل در حال حرکت به سمت جلو هستند و امید است، حداقل تا پایان ساخت «فشفشه» این نوع نگرش فراگیر شود .
مشکلات ساخت در سینمای ایران زیاد است و با وجود ادوات سینمایی هنوز نمی توان ساخت یک اثر را به راحتی انجام داد.حال در این فضا تیم هنری فشفشه قصد دارد در سینمای ایران به تکاپوی جدیدی دست بزند و با هزینه یک اثر لوباجت فیلمی را برای مخاطب عام و به یک نسبت برای تماشاچی خاص ارائه دهد.
نگاه متفاوت تیم هنری پروژه "فشفشه" از یک تفکر کارگاهی شکل گرفته و بر پایه خرد جمعی پایه گذاری شده است. پروژه فشفشه از گردهمایی هم نسلان خود تشکیل می شود و سعی دارد دست یاری تمام فارغ التحصیلان سینما را بفشارد و به آنها بگوید که برای کمک دو طرفه هر کاری را انجام می دهد تا بتواند این گسل بزرگ را کمی همپوشانی کند،گرچه با یک سطل خاک نمی توان یک گسل را پر کرد،اما اگر این سطل ها دست به دست شوند شاید بخش اعظمی از این گسل را پرکنند و شرایط را برای همه یکسان کند و دیگر جای خالی فارغ التحصیلان این رشته را درسینما مشاهده نکنیم و نیاز نباشد که این قشر فریخته برای فراهم کردن ارتزاق زندگی خود دست به کارهای غیر مرتبط بزنند.
زمانی که این کلمات به خروجی می رسد حال خوبی دارم ،چرا که قرار است در کنار هم نسلان خود کار کنم و تفاوتی را مابین صندلی کارگردانی و تدارکات هیچ وقت حس نکنم .این تیم جریانی را شکل می دهد که باید سال های پیش و یک نسل جلوتر از ما این حرکت را بهینه سازی می کرد، اما ظاهرا بازهم نسل سوم جامعه باید بار این شرایط را به دوش بکشد و شرایط را برای هم نسلان خود فراهم سازد.
پروژه "فشفشه" فارغ از اشتغال و همیاری همنسلان خود قرار است با تفکر جمعی، حرکت نوینی را رقم بزند و برای اولین بار پردازش صدای کاراکتر را به گوش مخاطبان برساند و نشان دهد تنها تصویر نیست که ماندگار است، بلکه صدا هم عنصر فوق العاده ای است که در کنار تصویر دیجیتال خود را بیشتر نمایان می کند و تماشای فیلم را برای مخاطب سینما دلپذیرتر می کند. در اینجا می خواهم از عباس رافعی عزیز تشکر کنم که وقت گذاشت و تلاش دست جمعی یک گروه جوان را با متانت خاص اش شنید و اعتماد کرد و گفت: هر کمکی که از دستم برآید انجام می دهم ،چرا که سینمای ایران توسط شما جوانان ساخته می شود.
امید به آن که هیچ فارغ التحصیل سینما بیکار نماند.
یادداشت: پیمان یاحقی