به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، کاربری مدرسه 165 ساله دارالفنون، از سال‌های گذشته محل بحث بین سازمان‌های مختلف بوده است. یکی از کاربری‌های مدنظر برای این بنا، ایجاد موزه آموزش و پرورش بود؛ موزه‌ای که زمزمه‌های تاسیس‌اش از سال‌ها قبل و در سال 1382 شنیده شد.
حسن عرب‌باصری، رئیس مدرسه تاریخی دارالفنون درباره موزه آموزش و پرورش به «فرهیختگان» گفت: «حدود سه میلیون سند تاریخی مربوط به آموزش و پرورش در مدرسه دارالفنون نگهداری می‌شود. در حال حاضر یادگاری‌هایی از آموزش و پرورش در قالب تابلو و شاسی در برخی از خانه‌های این مجموعه به نمایش گذاشته شده است، اما هنوز موزه‌ای تحت عنوان «موزه آموزش و پرورش» راه‌اندازی نشده است.»
او بیان کرد: «برای راه‌اندازی موزه باید در مرحله اول دارالفنون تعمیر شود و بعد از آن، جانمایی برای انتخاب بهترین محل ایجاد موزه انجام گیرد. با توجه به اختصاص اعتبار مورد نیاز برای مرمت و بازسازی از ماه آینده مرمت فاز اصلی مجموعه شروع می‌شود و بعد از آن، موزه کار خود را شروع می‌کند.»
عرب‌باصری با بیان اینکه مرمت و بازسازی نمای خارجی این بنا شروع شده است، افزود: «اواخر سال 1395 بازسازی مدرسه دارالفنون به پایان می‌رسد و چند ماه بعد از آن، موزه اصلی آموزش و پرورش افتتاح می‌شود.»
آنچه بر موزه دارالفنون گذشت
سال 1382 بود که برای نخستین بار، علی‌اصغر کوکاجویباری، رئیس وقت مدرسه دارالفنون از ایجاد موزه آموزش و پرورش در این مدرسه خبر داد، اما آن را منوط به مرمت بنا دانست.
یک سال بعد، در سال 1383، مهدی چمران، رئیس وقت شورای شهر تهران پس از بازدید از این بنای تاریخی پیشنهاد داد موزه‌ای به نام و برای امیرکبیر در قسمتی از مدرسه دارالفنون ایجاد شود، این در حالی بود که خبری از طرح پارسال و موزه آموزش و پرورش نبود. تعدد کاربری‌های پیشنهادی برای این مدرسه تاریخی ادامه داشت؛ از واگذاری به بنیاد نخبگان تا ایجاد موزه تعلیم و تربیت. اما نه‌تنها هیچ یک از این طرح‌ها عملی نشد، بلکه ایجاد موزه آموزش و پرورش که سال 1382 مطرح شده بود نیز به فراموشی سپرده شد تا دارالفنون همچنان بدون استفاده باقی بماند.
ایده تاسیس موزه آموزش و پرورش در دارالفنون، بار دیگر بعد از گذشت 10 سال، در 1392 قوت گرفت. احمد مسجد‌جامعی، رئیس وقت شورای شهر تهران در جلسه علنی شورا، که 9 آذر 1392 تشکیل شد، از آموزش و پرورش شهر تهران درخواست کرد به مدرسه دارالفنون به‌عنوان یک میراث تاریخی رسیدگی و آن را به موزه آموزش و پرورش تبدیل کند. همچنین اردیبهشت 1393، ابوطالب حافظی، مشاور وقت رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، از افتتاح موزه آموزش و پرورش در دارالفنون خبر داد و گفت: «در این موزه، آموزش و پرورش در 200 سال اخیر به نمایش گذاشته می‌شود.»
اما تنها چند ماه بعد از انتشار این خبر و در شهریور 1393، در حالی که اهالی رسانه و علاقه‌مندان به این بنای تاریخی، منتظر افتتاح موزه آموزش و پرورش بودند، به جای تاسیس این موزه، تنها یک نمایشگاه دائمی با عنوان «سیر تاریخی آموزش و پرورش ایران» با حضور علی‌اصغر فانی، وزیر آموزش و پرورش افتتاح شد تا به موجب آن درهای دارالفنون در سکوت و بدون حضور مسئولان میراث فرهنگی روی مخاطبان و علاقه‌مندان باز شود.
بعد از آن در اسفند 1393، محمدحسن کفراشی، مدیرکل شاهد و ایثارگران آموزش و پرورش، بار دیگر از تبدیل دارالفنون به موزه آموزش و پرورش صحبت کرد و گفت: «قرار است این مدرسه به دو بخش تقسیم شود که بخشی از آن به آثار عینی و تجسمی باقیمانده از شهدای فرهنگی اختصاص پیدا می‌کند.»
بعد از گذر مدرسه دارالفنون از تمام این فراز و نشیب‌ها و پس از کاربری‌های فراوانی که برای آن در نظر گرفته شده بود، با استناد به صحبت‌های مدیر فعلی آن می‌توان امیدوار بود سرانجام تکلیف بنای یادگاری امیرکبیر مشخص شود و موزه آموزش و پرورش که نزدیک به 15 سال است ایده ایجادش مطرح شده، افتتاح شود.
منبع: ریحانه جاویدی- فرهیختگان