به گزارش خبرگزاری برنا از قم، در این مراسم خادمان با در دست گرفتن پرچم های سیاه عزاداری با ابراز همدردی با کریمه اهل بیت(ع)، عشق و ارادت خود را به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به نمایش گذاشتند.
در این مراسم معنوی و ملکوتی، قشرهای مختلف مردم اعم از طلبه های حوزه های علمیه، زائران و مجاوران کریمه اهل بیت(ع)، زنان و مردان دوشادوش خادمان اشک ماتم ریختد.
مداح اهل بیت(ع) در این مراسم به مدیحه سرایی پرداخت و گوشه هایی از زندگانی گهربار آن امام همام را بیان کرد.
بر اساس سنت هرساله در سالروز شهادت امام موسی کاظم(ع) پیشوای هفتم شیعیان، مراسم عزاداری خادمان کریمه اهل بیت(ع) از مسجد امام حسن عسکری(ع) تا بارگاه ملکوتی حضرت معصومه(س) برگزار می شود.
صحن و قسمت های مختلف حرم مطهر، امروز میزبان عاشقان و دلباختگانی بود که دل های خود را به مضجع شریف این بانو گره زده بودند.
در پایان مراسم خادمان با حضور در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خطبه خوانی و سوگواری پرداختند و سالروز شهادت پدر بزرگوارشان را به محضر این بانوی گرامی اسلام تسلیت عرض کردند.
ابوالحسن حضرت موسی بن جعفر(ع) هفتمین امام شیعیان در هفتم صفر 128 هجری قمری در ابواء محلی میان مکه و مدینه دیده به جهان گشود. پدرش امام صادق(ع) ششمین امام و پیشوای مومنان و حمیده مادر ایشان از زنان پاکدامن و درستکار بود.
امام موسی کاظم(ع) به دلیل زهد و عبادتش در میان پیروانش به العبد الصالح مشهور شد و به خاطر داشتن حلم، بردباری و فروبردن خشم خویش به کاظم شهرت یافت. از لقب های دیگر ایشان می توان به «امین و صابر» اشاره کرد و کنیه های امام هفتم(ع) «ابوعلی، ابوالحسن، ابوابراهیم، ابواسماعیل و باب الحوائج» است.
این امام همام(ع) از چشمه دانش الهی و علم بیکران پدرش بهره های فراوانی برد و با آموزه های اسلامی و برترین صفت های انسانی همچون پارسایی، تقوا و بخشندگی آشنا شد و آن را توشه راه خود برای پیشوایی مسلمانان کرد.
دوره امامت موسی بن جعفر(ع) با حکومت جور خلیفه های بنی عباس همچون منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون الرشید همزمان بود. این امام معصوم(ع) با وجود تمام محدودیت ها و ظلم های حاکمان همواره تلاش خویش را برای انجام دادن رسالت سنگین امامت و هدایت مسلمانان به کار می بست و با تربیت افرادی شایسته و ورود آنها به دستگاه حکومتی، از وجود آنان در پیشبرد منافع و هدف های جامعه مسلمانان بهره می جست.
بیشتر عمر امام موسی کاظم(ع) در تبعید و زندان گذشت و سالیان متمادی مورد آزار و اذیت دستگاه جور بنی عباس قرار گرفت.
سرانجام هارون الرشید خلیفه ظالم عباسی، با دستور به سندی بن شاهک، امام هفتم(ع) را در 25 رجب 183 هجری قمری و در 55 سالگی مسموم کرد و به شهادت رساند. پیکر پاک آن حضرت در مکانی به نام قریش که بعدها کاظمین نامیدند به خاک سپرده شد.