به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، متن کامل سخنرانی عراقچی در این نشست به شرح زیر است:
سرکار خانم آبه، همسر محترم نخست وزیر ژاپن و رئیس محترم بنیاد تشویق به سوی مشارکت اجتماعی
سرکار خانم مولاوردی، معاون محترم رئیس جمهور در امور زنان و خانواده
سرکار خانم ابتکار، معاون محترم رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست
جناب آقای ساساکاوا، رئیس محترم بنیاد صلح ساساکاوا
خانم ها و آقایان،
مایلم در ابتدا به همه شما عزیزان، به ویژه به میهمانان گرامی از سرزمین آفتاب تابان، خوشامد بگویم و مراتب خرسندی خود را از حضور در این نشست ابراز نمایم. از برگزارکنندگان این نشست به خاطر فراهم آوردن فرصت گفت‌وگو و تبادل تجربیات و بیان دیدگاه ها میان نمایندگان دو ملت بزرگ ایران و ژاپن تشکر می کنم. از این که روابط دو اندیشکده بنیاد صلح ساساکاوا و دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی به این درجه از بلوغ و شکوفایی رسیده است که نشست های خود را با حضور مقامات بلندپایه از دو کشور برگزار می کنند بسیار خوشوقتم. خوشحال هستم که این روابط در زمان سفارت اینجانب در توکیو ایجاد و آغاز گردید.
کمتر از سه هفته پیش پس از آن که خانم دکتر کیوکو هوریه مراسم چای سنتی ژاپن را در یکی از موزه های تهران اجرا نموده و نحوه پوشیدن کیمونو را نمایش داد، ایشان را در منزل سفیر ژاپن ملاقات نمودم. با خانم هوریه اولین بار از طریق شاهزاده میکاسا عموی محترم امپراطور ژاپن که از علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ و هنر ایران می باشد آشنا شدم. محققان ژاپنی در زمینه مسائل اجتماعی و فرهنگی ایران تحقیقات وسیعی انجام داده اند و جالب آن که در این میان نقش استادان و ایران شناسان خانم بسیار شاخص است. در راس این اساتید خانم امیکو اوکادا قرار دارد که از پیش کسوتان این حوزه است و شامل جوان ترهایی همچون خانم آیانو ساساکی و خانم بوکو فوجیموتو می شود که از آثار سعدی و نظامی و خیام و شاهنامه فردوسی گرفته تا آثار نویسندگان معاصر همچون صادق هدایت، جمالزاده و جلال آل احمد را به زبان ژاپنی ترجمه کرده اند.
روابط دو ملت ایران و ژاپن قدمتی بیش از هزار سال دارد و تعاملات انسانی آنها به واسطه جاده ابریشم همواره برقرار بوده است. به همین دلیل است که قرابت های فرهنگی بین دو ملت بسیار است. علی رغم قرار گرفتن در دو انتهای شرق و غرب آسیا، فرهنگ اصیل شرقی در هر دو ملت بروز و ظهور دارد و اشتراکات زیادی را بین دو طرف ایجاد کرده است. فرهنگی که از ویژگی های آن تلاش برای حفظ هویت شرقی، استحکام خانواده، حاکمیت اخلاق و از همه شناخته شده تر نوع دوستی و صلح طلبی است. از مثال های بارز این شباهت فرهنگی، روحیه حق طلبی و حمایت از ضعیفان است که در ژاپن سامواریی ها را پدید آورد و در ایران عیاران و جوانمردان را.
این نکات را از این جهت عرض کردم که تاکید نمایم مناسبات نزدیک و خوب ایران و ژاپن ریشه هایی بس عمیق تر از نفت و انرژی ایرانی و یا خودرو و تکنولوژی های نوین ژاپنی دارد. روابط اقتصادی دو کشور که اکنون و پس از رفع تحریم ها در مسیر یک تحول بنیادین قرار گرفته است، میوه ای است که بر شاخسار روابط انسانی و فرهنگی دو کشور روییده است. جای خوشوقتی است که ملاقات های چندباره سران دو کشور در حاشیه اجلاس های بین المللی تا آن میزان مفید بوده که به سفر قریب الوقوع جناب آقای آبه نخست وزیر محترم ژاپن به تهران منجر شده است. همچنین سفرها و ملاقات های وزرای خارجه، جناب آقای ظریف و جناب آقای کیشیدا، روال مستمری پیدا کرده و مناسبات سیاسی دو کشور را تثبیت نموده است. با تشکیل شورای همکاری ایران و ژاپن، امضای سند حمایت متقابل از سرمایه گذاری، سفر وزیر اقتصاد ایران به توکیو و بسیاری رفت و آمدهای دیگر، مسیر بالفعل شدن ظرفیت های بالقوه در روابط دو کشور، که بی شمار هستند، آغاز گردیده است.
به اعتقاد اینجانب برگزاری نشست حاضر، اقدام دیگری در مسیر تحول بنیادین مناسبات دو کشور در حوزه اجتماعی و مردمی بویژه زنان می باشد و استقبال معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری نشانه اراده و آمادگی طرف ایرانی برای آغاز این مسیر است.
همانگونه که مطلعید، آرمان برقراری توسعه پایدار به عنوان برآیند نهایی اهداف 2030 بر مبنای توسعه اقتصادی، توسعه اجتماعی و محیط زیست پایدار استوار است و این سه هر کدام به نوبه خود به سطح مشارکت فعال جمعیت زنان تکیه دارند. بی شک دستیابی به این سه هدف به صورت موازی و همزمان، بدون حضور فعال، متناسب، و متوازن این جمعیت در هر سه عرصه ناممکن خواهد بود.
جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر پشتوانه اعتقادی خود مبنی بر برابری زن و مرد در شأن و کرامت انسانی، که در اصول20 و 21 قانون اساسی تجلی یافته است، طی سی و هفت سال گذشته به ارتقای جایگاه زنان و توانمندسازی آنان اهتمام بسیاری نموده و در برنامه های توسعه‌ای خود همواره این امر را مورد توجه قرار داده است. حاصل این توجه، رشد چشمگیر سطح مشارکت زنان در تمامی حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بوده است.
اینجانب معتقدم در اجرای کامل و مؤثر دستورکار 2030 توسعه پایدار، دو ملت ایران و ژاپن فرصت های خوبی برای همکاری دارند. تجربیات دو ملت از آثار و نتایج جنگ بر زنان و کودکان، (به ویژه که هر دو کشور قربانی سلاح های کشتار جمعی بوده اند - استفاده از سلاح هسته ای علیه مردم ژاپن توسط ایالات متحده و به کارگیری سلاح شیمیایی علیه مردم ایران توسط رژیم صدام)، و سیاست های صلح طلبانه دو کشور علیه اشاعه سلاح های کشتار جمعی، زمینه خوبی را برای همکاری های ایران و ژاپن در سطوح دولتی، مردمی، و سازمان های غیردولتی فراهم آورده است و در این میان افق همکاری در حوزه زنان و کودکان روشن تر است.
جای تاسف بسیار است که اکنون خشونت و افراط گرایی به عنوان بزرگترین دشمن توسعه پایدار باعث شده است تا پیشرفت و ارتقای زنان در مناطق درگیر مناقشه در خاورمیانه و به ویژه در فلسطین، سوریه، عراق و یمن افول پیدا کرده، و در برخی موارد حتی متوقف گردد. در آستانه برنامه ریزی و تلاش جامعه بین الملل برای نیل به "آینده ای که می خواهیم"، زنان این کشورها شاهد متلاشی شدن خانواده های خود در جریان حملاتی هستند که با نابودی زیرساخت های ملی و گسترش ناامنی، آنان و کودکانشان را بی خانمان و سرگردان نموده و در معرض مرگ، معلولیت، گرسنگی، محرومیت از آموزش، فقر و مهاجرت اجباری قرار داده است. چالش هایی که تاثیرات منفی خود را تا سال ها و حتی نسل ها بر زنان و کودکان این کشورها بر جای خواهد گذارد.
واقعیت آن است که توسعه پایدار جهانی منوط به صلح پایدار است و در فضای جنگ و ناامنی، خشونت و افراطی گری، و فقر و عقب ماندگی، فرصتی برای توسعه و توانمند سازی انسان ها باقی نخواهد ماند. جمهوری اسلامی ایران معتقد است تقویت همکاری های دوجانبه و چندجانبه به منظور مقابله با موانع توسعه پایدار را یک اولویت اصلی در سیاست خارجی خود می داند و بدین لحاظ آمادگی خود را برای تقویت همکاری با دیگر کشور ها، بخصوص ژاپن، اعلام می دارد. اطمینان دارم که زنان حامی صلح در ایران، زنان ژاپنی را در کنار خود خواهند یافت. و اکنون حضور سرکار خانم آبه در این نشست گویای پیام همکاری بین دو کشور برای صلح و دوستی در عصر مدرن است.
از توجه شما سپاسگزارم.