وودی آلن گفت: این که یک گروهی جمع شوند تا کار دیگران را داوری کنند، کاری است که من هرگز انجام نمی‌دهم. داوری کردن درباره این که این بهترین است، با این دلالت که به روشی افلاطونی بشود موضوع «بهترین» را انتخاب کرد، چیزی نیست که من به آن باور داشته باشم. بنابراین نمی‌خواهم در آن شرکت هم داشته باشم.
جرج میلر رییس گروه داوران که با فیلم «مد مکس: جاده خشم» سال پیش در همین جشنواره با اقبال زیادی روبه رو شده بود با قدردانی از احساسات آلن گفت لذت بودن در این فضا متعادل کننده است و تماشای فیلم‌هایی که تازه هستند و بعد گفت‌و گو درباره آنها برایش لذت بخش است. میلر گفت: این یک جور اردوگاه فیلم برای من محسوب می‌شود.
کریستن دانست بازیگر و از داوران امسال نیز از مفهوم رقابت دفاع کرد و برای مثال از فیلم لاسلو نمس که امسال از اعضای گروه داوری است و سال پیش در کن با اقبال روبه رو شد و بعد اسکار فیلم خارجی زبان را برد یاد کرد و گفت: بدون جشنواره‌های فیلم، ما فیلم‌هایی مثل «پسر شائول» را نمی‌بینیم و متوجه اهمیت آنها نمی‌شویم و همیشه فقط متوجه فیلم‌های بزرگ و بلاک‌باستر هستیم.
جسی آیزنبرگ و کریستین استوارت بازیگران فیلم جدید وودی آلن نیز در جمع علاقه‌مندان حاضر شدند. این فیلم سومین فیلم وودی آلن است که جشنواره فیلم کن را افتتاح می‌کند. یک کمدی که منتقدان از آن به عنوان نوعی بازگشت به فرم یاد کردند و در میانه دهه ۱۹۳۰ می‌گذرد و دربرگیرنده نامه‌های عاشقانه در فضای هالیوود قدیمی است.
آلن این فیلم را به نوعی روایتی از مخالفت با «یک شهر که دچار خودپسندی» است خواند. دراین فیلم جسی آیزنبرگ در نقش یک نیویورکی جوان ظاهر شده که راهی لس‌آنجلس می‌شود به این امید که کاری پیش عموی بااستعدادش که یک کارگزار سینمایی است و استیو کارل نقشش را بازی می‌کند، پیدا کند. او در این دیدار دستیار این مرد را می‌بیند و شیفته او می‌شود. نقش این دستیار را کریستین استوارت بازی کرده است.
آلن گفت: گرچه این فیلم درباره تاثیر شهرت بر روح بشر است، اما او از چنین بدنامی‌هایی خوشش می‌آید. وی افزود: اینها بزرگ‌اند، فراز و فرودهایی بزرگ که به نظر من ، که سال‌ها در مرکز توجه بوده‌ام، توجه به آن بیشتر از نقطه منفی‌اش است.
او گفت چهره‌های مشهور معمولا از این که زندگی خصوصی ندارند ناراحت هستند و از این که پاپاراتزی هآ انها را دنبال می‌کنند اذیت می‌شوند، اما اینها مشکلاتی نیست که زندگی شان را تهدید کند و آنها مزیت‌های به مراتب بزرگتری در زندگی به دست می‌آورند.
در همین حال آلن۸۰ ساله گفت: من خیلی جوان، چابک، سرحال و باهوش هستم و همه اینها فوق‌العاده است. وی افزود: من خوب غذا می‌خورم، ورزش می‌کنم، اما چیزی که اهمیت دارد، شانس هم هست. من احساس پیری نمی‌کنم و احساس می‌کنم جوان هستم. مطمئنم یک روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم، یک سکته مغزی یا چیزی شبیه این کرده‌ام و بعد باید روی صندلی چرخدار بنشینم و همه خواهند گفت: او را به یاد می‌آوری؟ او زمانی وودی آلن بود و حالا او را ببین. اما تازمانی که این اتفاق بیفتد من به فیلم ساختن ادامه می‌دهم و تا زمانی که مردم آنقدر احمق هستند که برای دیدن این فیلم ها پول بدهند، این کار را می‌کنم.