به گزارش خبرگزاری برنا این کارگردان در خصوص این جشنواره می گوید: « وقتی جشنواره ای به صورت موضوعی به محیط زیست می پردازد و مشکلات و بحران های آن را در قالب اثر هنری بیان می کند، ارزشمند است و قطعا مورد استقبال قرار می گیرد. وقتی از زبان هنر برای بیان آسیب های محیط زیست استفاده شود قطعا مورد توجه قرار می گیرد. مردم از این شیوه بیشتر استقبال می کنند تا اینکه چیزی را به صورت شعار و نصیحت به آنها گفت. هوای شهرهای بزرگ آلوده شده اند، مردم به سختی نفس می کشند، تولید زباله هیچ محدودیتی ندارد و منابع آب هر روز کمتر و کمتر می شود. همه این ها نیاز به توجه دارد. هنر میتواند توجه خوبی به محیط زیست نشان دهد.»
دغدغه های این هنرمند از آلودگی هوا، تولید زباله و بحران آب شروع می شود و به تخریب جنگل ها می رسد، چنان که روایت می کند: «وقتی در جاده های زیبای عباس آباد در مازندران رانندگی می کنی، کامیون هایی را می بینی که آشغال ها را در اطراف این جنگل ها خالی می کنند. تجمع این آشغال ها جنگل ها را نابود می کند. ما به جای نگهداری از طبیعت روز به روز بیشتر آن را نابود می کنیم.»
داریوش مهرجویی درباره نقش رسانه ها و هنرمندان در ترویج حفاظت و نگهداری از محیط زیست می گوید: اگر هنرمندان تلاش کنند می توانند کاری کنند که مردم با طبیعت مهربان برخورد کنند و قدر طبیعت را بدانند. هنرمند می تواند با اثر هنری اش اعلام کند که طبیعت را باید با جون و دل نگه داشت. هنرمندی که دغدغه محیط زیست دارد این کمبودها آزارش می دهد و سعی می کند در این زمینه فعالیت کند. با زبان هنر می توان آموزش داد که از محیط زیست و منابع طبیعی مان حفاظت کنیم.
مهرجویی کار برای محیط زیست را مهم می داند و بیان می کند: «هر فردی در هر زمینه ای برای حفاظت از محیط زیست کار می کند، کار مهمی انجام می دهد. حالا اینکار چه در قالب اثر هنری باشد چه نباشد. محیط زیست ما نیاز به توجه دارد و باید با ابزارهای مختلف به آن توجه کنیم و سعی کنیم مردم را در نگهداری از محیط زیست آگاه کنیم.»
این کارگردان که در کارنامه هنری اش، فیلمی درباره محیط زیست ساخته، موضوع این فیلم را چنین تعریف می کند:« فیلم من درباره آشغال زایی و آشغال زدایی است. این فیلم می خواهد بگوید چگونه می توان از سن کم به فرزندانمان آموزش دهیم که در خیابان آشغال نریزند و مراقب باشند محیط زیست را آلوده نکنند. این آموزش و فرهنگ سازی باید از مدارس شروع شود.»
کارگردان فیلم نارنجی پوش، درباره توجه کشورهای پیشرفته دنیا به نگهداری از محیط زیست می گوید: « از سالها پیش کشورهای توسعه یافته شروع به نگهداری محیط زیست کرده اند و این کار یکی از حیاتی ترین برنامه های آنها به حساب می آید. این فرهنگ سازی از مدت ها پیش در بیشتر کشورهای دنیا شروع شده و آنها از طریق رسانه، مدارس و دانشگاه ها در این زمینه فعالیت می کنند. کشورهایی که از نظر منابع طبیعی به مراتب جایگاه پایین تری از ما را دارا هستند. اما با مدیریت و فرهنگسازی سعی می کنند، همان منابع اندکی که دارند را حفظ دارند و برای نسل های آینده بگذارند. مثلا کشورهای اروپایی شاید خیلی بیشتر از ما در معرض خشکسالی باشند اما با استفاده درست از آب این بحران را مدیریت می کنند.»
مهرجویی بی توجهی به محیط زیست را در شهر تهران و شهرهای شمالی اسفبار توصیف می کند و می گوید:« مردم در تهران و شهرهای شمالی با محیط زیست به شدت بدرفتاری می کنند و هیچ توجهی به محیط های سرسبز نشان نمی دهند. وقتی به ساحل دریای خزر می رویم از دیدن تصاویر زشت زباله هایی که در کنار ساحل ریخته غصه می خوریم که چطور مردم هنوز نمی دانند نباید زباله هایشان در کنار ساحل یا جنگل بریزند. اگر یک دوربین این تصاویر را ضبط کند، تصاویر زشت و ناراحت کننده ای می شود، به طوری که آدم از دیدن آن خجالت می کشد. تصاویری از کافه های اطراف ساحل که پر از آلودگی است و هر روز میلیونها زباله را وارد ساحل دریا می کنند.»
این فیلمساز کهنه کار وضعیت توجه مردم به محیط زیست را در شهر اصفهان کمی بهتر می داند و بیان می کند: «بعضی شهرها مردم آگاه تری نسبت به حفاظت از محیط زیست دارد. مثل مردم اصفهان که اگرچه مدام درحال پیک نیک و نشستن در پارک ها و محیط های سر سبز شهرشان هستند، اما خوب می دانند که وقتی آنجا را ترک می کنند باید تمام زباله های خود را ببرند و در سطل آشغال بی اندازند. این موضوع باعث می شود وقتی به شهر اصفهان سفر می کنیم از دیدن تمیزی و پاکیزگی این شهر لذت ببریم.»