به گزارش خبرگزاری برنا، دکتر نسرین محمدی استاد دانشگاه در کارگاه اکوتوریسم و گردشگری پایدار، موانع، مشکلات و راه‌کارهای حل مشکلات گردشگری اظهار کرد: چون بحث درباره توسعه پایدار است، توجه به پیشرفت‌های فناوری همه کشورها دغدغه دستیابی به توسعه مناسب را دارند و مناسب ترین روش و طرح توسعه پایدار آن نوعی است که تمام عوامل و ابعاد محیطی را شمال می شود.
وی ادامه داد: اگر در دوره ای بودیم که تکنولوژی، زندگی ما را تحت تاثیر قرار نداده بود محیط زیست را مختص طبیعت می دانستیم اما از آنجایی که یکی از موجودات زنده، انسان است و بسیار هم نقش تاثیرگذاری روی محیط زیست دارد نمی توانیم بی توجه به شاخص های محیط زیست باشیم.
این مدرس دانشگاه با اشاره به تغییرات به وجود آمده در محیط زیست، گفت: صرف نظر از تغییرات به وجود آمده توسط انسان، یکی از ابعاد محیط زیست ما بحث طبیعت است. یعنی محیط زیستی داریم که تغییرات عمده در آن به وجود آمده است.
محمدی خاطرنشان کرد: چشم انداز‌های زراعی و تغییراتی که در زمین ایجاد شده مانند ساختن سد ها و مهار کردن آب، موجب دعوت از پوشش های گیاهی و جانوری شده است.
وی با تاکید بر اینکه باید این محیط زیست را برای تمام انسان ها و نسل بعد حفظ کنیم، افزود: سازمان‌های APE و ISE تمام شاخص ها محیط زیست را مورد مطالعه قرار می دهند. APEعملکرد دولت ها را درباره محیط زیست بررسی می کند یعنی چقدر برای محیط زیست برنامه ریزی کرده‌اند و برای آن ها اهمیت داشته است.
این استاد دانشگاه گفت: ایران متاسفانه در بین کشورهای جهان با 70 امتیاز در رده 56 قرار داریم و این رده مطلوب نیست.
وی مشارکت مردم در حفظ محیط زیست را بسیار تاثیرگذار دانست و گفت: در این زمینه به لحاظ فرهنگی سازی به اندازه کافی کار نشده است.
محمدی با بیان اینکه گردشگری توانسته بار عمده ای بیکاری را بردارد و اشتغال را رونق ببخشد، گفت: با ورود هر گردشگر به کشور 9 شغل ایجاد می شود همچنین کشور ما رتبه نهم از نظر اکو تورسیم را داراست.
این مدرس دانشگاه با اشاره به ناآگهی مردم نسبت به حفظ محیط زیست، این پرسش ها را مطرح کرد که گردشگران چه نقشی را باید در این زمینه ایفا کنند؟ و مردم و اهالی این حوزه باید با محیط زیست خود چگونه برخورد کنند؟، افطود: تمام این ها باید در برنامه‌های توسعه دیده شود و این بخش ها برای پایداری در مباحث توسعه‌ای و مبانی اقتصادی مورد بررسی قرار بگیرد.
محمدی با تاکید بر اینکه ما چند سرمشق مسئولانه برای حفظ محیط زیست داریم در معرفی این سرمشق ها توضیح داد: درک اهمیت گردشگری از سوی ساکنان مقصد گردشگری، هماهنگی و برنامه ریزی برای گردشگری از اهداف شناخته شده توسط افراد ذی نفع مانند ngo ها، بازاریابی جاذبه ها، حفظ سبک زندگی مردم، توجه به کارآفرینی و اشتغال در این صنعت با توجه به محیط خود از جمله این موارد است.
وی در ادامه به زیان های جبران ناپذیری گردشگری بر محیط زیست اشاره کرد و گفت: اختلال در تغذیه پرندگان جانوران و تخریب اکو سیستم ها گیاهی و جانوری، فرسایش و آسیب فیزیکی مانند پیاده روی و تخریب خاک، مصرف بی رویه آب، رها کردن زباله ها در طبیعت و آلودگی صوتی در تخریب محیط زیست دخیل هستند.
در ادامه این کارگاه فخرالسادات غنی، عضو و مدرس گردشگری ایران نیز اظهار کرد: قصه اکو توریسم در ایران با تولد موسسه طبیعت آغاز شد و مرحوم اینانلو پانزده سال پیش پیشنهاد تور لیدر داد.
وی افزود: طبیعت لطیف ایران را هیچ کشوری ندارد و همه بدون اطلاع و دانش قبلی وارد طبیعت می شوند اما در پایان روز سیزده بدر گویی طبیعت را شخم زده‌اند.
این مدرس گردشگری اضافه کرد: ما تنها کشوری هستیم که حفاظت از محیط زیست در قانون اساسی آن آمده است اما در عمل چیز دیگری می بینیم.
غنی با بیان اینکه اکو توریسم یعنی در طبیعت حضور داشته باشید یا نوعی از گردشگری است که زمینه طبیعت دارد، خاطرنشان کرد: برای دیدن مناطق بکر و خاص طبیعت، با در نظر گرفتن توسعه پایدار، حفاظت از محیط زیست و ارتقاء جوامع آن محل را اکو سیستم می‌گویند.
وی با اشاره به منابع طبیعی مختلف در محیط زیست ایران، گفت: برای توریست‌‌های خارجی باور اینکه ما امروز در ایران به اسکی می‌رویم و چند متر آن طرف‌تر در دریا شنا می‌کنیم سخت است. یا در حاشیه کویر لوت منطقه گندم بریان وجود دارد.
عضو موسسه گردشگری ایران در ادامه گفت: 51 درصد کشور ما را کوه‌ها تشکیل می‌دهند. در هر شهری که بخواهیم می توانیم به کوه برویم ده‌ها قلعه بالای 4000 هزار متر در البرز داریم. حدود بیست درصد از خاک سرزمین ما را کویرها تشکیل می دهند.
همه این ها منابع ما هستند اما به آن ها جاذبه می گوییم بنابراین اگر این منابع مدیریت شود تبدیل به جاذبه می شوند.
وی با بیان اینکه دولت باید قوانین مناسب در توسعه پایدار داشته باشد،خاطرنشان کرد: این قوانین باید اجرا شود و افرادی را برای نظارت بر اجرای قوانین در نظر گرفت.
غنی توسعه اکو توریسم را به واسطه آموزش دانست و گفت: امیدوارم اکو توریسم آنقدر گسترش یابد که جوامع محلی آموزش دیده باشند.