به گزارش خبرگزاری برنا، فرهاد فخرالدینی، در گفت و گو با روابط عمومی ارکسترها در مورد اجرای شانگهای چین تصریح کرد: تمرینات به صورت جدی از روز شنبه آغاز شده است. پیش از این قطعات، با بیشتر اعضای ارکستر تمرین شده است اما احتمالا برای یک سوم آنها تازگی دارد که با انجام تمرینات، آنها نیز آشنا می شوند. بخش موسیقی ملی شامل 9 قطعه بدون کلام است که از آثار من و آهنگسازان دیگر انتخاب شده اند.
او با اشاره به تاثیر حضور ایران در مجامع فرهنگی هنری بین المللی بر گسترش فرهنگ ایرانی بیان کرد: مسلما زمانی که جمعی متخصص هنری در جایی به این بهانه جمع می شوند، فرهنگ ها و هنرها در معرض قضاوت همگان قرار می گیرد و آنجا معلوم می شود که کشورهای مختلف از جمله ایران دارای چه قابلیت هایی هستند. از آنجایی که جمعی از مردم با فرهنگ های متفاوت در این فستیوال ها حضور دارند و آثار خود را ارائه می دهند، طبیعی است شناخت بهتری از فرهنگ ها، هنرها و موسیقی نقاط مختلف پیدا می کنند. جشنواره ها می توانند در همه جای دنیا بسیار مفید باشد و 100 درصد باعث گسترش فرهنگ ایران در چین و کشورهای حاضر می شوند. علاوه بر آن فستیوال ها منجر به شناخت بهتر از یکدیگر می شوند.
این موسیقیدان افزود: انسان ها در درجه اول هر مملکت و ملتی را می توانند از فرهنگ و هنر آن بشناسند و بفهمند که دارای چه قابلییت هایی است. اگر در کشوری فرهنگی وجود دارد، ملت آن بافرهنگ هستند و بالعکس. هنر یکی از شاخه های مهم فرهنگ است؛ اگر موسیقی کشوری دارای قابلیت های خوبی است، این قابلیت ها با پیشینه تاریخی به دست آمده اند.
در شعر اگر افرادی مانند فردوسی، سعدی، نظامی گنجوی، مولانا و حافظ را نداشته باشیم، نمی توانیم بگوییم در زمینه ادبیات دارای اعتبار هستیم؛ پس اعتبار ما به داشتن افرادی است که پشتوانه ادبیات را تضمین و تایید می کنند. در زمینه هنر نیز به همین شکل است یعنی ارائه موسیقی خوب توسط آهنگسازان کشور در فستیوال ها، باعث ارزیابی افراد حاضر در آنجا می شود و زمانی که با دید مثبت به موضوع نگاه کردند و متوجه با ارزش بودن این موسیقی شدند، دید بهتری در مورد کل جامعه ایران پیدا می کنند.
فخرالدینی درباره تاثیر برجام روی چهره بین الملی ایران در مجامع دیگر گفت: در صورتی که در هر زمینه ای با انجام اقداماتی، هنر خود را معرفی کنیم و در واقع در راستای معرفی فرهنگ و هنر قدم های اساسی برداریم، بسیاری از بدبینی ها نسبت به ایران از بین می رود. زمانی که در ژنو کنسرت داشتیم؛ در ابتدا تصور می کردند، ایران کشوری جهان سومی و سوییس جزو کشورهای مترقی و متمول اروپایی است. در نتیجه احساس می کردند ارکستر آنها باید خیلی بهتر باشد، در حالی که هنگام نواختن قطعات، از توانایی اعضای ایرانی حیرت کردند و نظرشان درباره ما عوض شد.
حقیقت این بود که فکر می کردند ما موسیقی عقب افتاده جهان سومی داریم در حالیکه دیدند اعضای ایرانی نه تنها نغمه های کشور خودمان را بسیار خوب می نوازند بلکه از عهده آثار آهنگسازان صاحب نام مانند بتهوون و موریس راول با توانایی برآمدند. این وضعیت بسیار مهم بود زیرا برنامه در سازمان ملل اجرا می شد و از ملل مختلف دعوت شده بودند که همه متوجه تصور اشتباه شان در مورد موسیقی ایران شدند و به این نتیجه رسیدند ایرانیان نیز موسیقی پرباری دارند و در اجرای قطعات جهانی، دست کمی از آنها ندارند. در هرزمینه باید برای هنر ارزش قائل شد و در معرفی فرهنگ و هنرمان کوتاهی نکرد.