علی محمدی، در گفت و گو با خبرنگار جوانان خبرگزاری برنا ، در این خصوص می گوید: « از عوامل مهمی که در افزایش سن ازدواج در کشور موثر هستند می توان به تغییر آداب و رسوم، افزایش سطح توقعات، رواج سنت های غلط و دست و پاگیر اشاره کرد که ابتدا باید آنها را شناخت و سپس ارزشهای مثبت را جایگزینشان کرد. اما این اقدام وظیفه نهادهایی نظیر روحانیت، رسانه ها و مراجع فرهنگی است».
او بر این باور است که مشکل بیکاری نیز عامل عمده دیگری است که افزایش سن ازدواج را در پی دارد، این امر نیز باید بررسی و ریشه یابی شود و راه کارهای اجرائی خاص خود را دارد.
به گفته محمدی از عوامل دیگر در افزایش سن ازدواج جوانان، طولانی بودن زمان تحصیلات است. در جوامع گذشته، بجز آنانی که پی تحصیلات دینی و حوزوی بودند، دیگر دبستان، دبیرستان و دانشگاهی نبود و در مکتب خانه ها هم، تحصیل علم در خواندن و نوشتن و آموزش قرائت قرآن کریم و برخی متون ادبی نظیر حافظ خلاصه می شد و اینها همه زمان زیادی نمی برد. کمی بعدتر، خواندن و نوشتن و داشتن سواد چند کلاسه مثلاً تا ششم دبستان و به اصطلاح داشتن تصدیق ششم برای تصدی برخی پست های حساس نظیر رئیس بلدیه (شهرداری) بودن کافی بود و اگر دیپلمه ای آن پیدا می شد،استحقاق وزارت داشت.
محمدی می گوید: « آن روزگار گذشت و اگر تا چندی پیش مشکل دیپلمه های بیکار را داشتیم ، این روزها معضل تحصیل کرده های دانشگاهی بیکار را داریم.این در حالی است که این موضوع نمی تواند شاخص مثبتی باشد؛ بلکه نمودار ناهماهنگی بین نیازها و امکانات در جامعه و ناکارآمدی در عملکرد نهادهای مسئول در جذب و کار آفرینی برای نیروها را به وجود می آورد».
این آسیب شناس با تاکید بر اینکه کسب دانش از ضروریات اجتماعی و از آموزه های اساسی دینی ما است، یادآوری می کند که ازدواج و به خصوص ازدواج زود هنگام نیز از سفارش های دین ماست و بر همین اساس باید شرایطی را فراهم کرد تا جوانان در سنین پایین تن به ازدواج دهند.