به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، در این برنامه که از سوی کانون اندیشه دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد، حسین نقاشی در تشریح مفهوم جنبش دانشجویی گفت: اجازه دهید در مدخل بحث، از عنوان عمومی و کلیِ جنبش دانشجویی که در عرف و ادبیات سیاسی و دانشجویی تسری پیدا کرده است، انتقاد کنم.
نقاشی در ادامه گفت: همان‌طور که می‌دانید، جنبش وضعیتی است معطوف به حرکتی اعتراضی، سیاسی، صنفی و اجتماعی که به دنبال تغییر شرایط حاکم است. چنین تعریفی عملاً با هفتاد سال جنبش دانشجویی یا دیگر ارقامی که به جنبش دانشجویی نسبت می‌دهند، همخوانی ندارد. در واقع آنچه امروز در سطح دانشگاه‌های کشور وجود دارد، جریان‌های دانشجویی هستند که البته با عقبه‌های فکری و سیاسی خاصی در فضای دانشگاه‌ها به فعالیت می‌پردازند.
این عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی گفت: موقعیت‌ها و وضعیت‌هایی پیش می‌آید که در این موقعیت‌ها و وضعیت‌ها، وضعیت جنبشی می‌شود. در واقع شرایطی به وجود می‌آید که منجر به حرکتی اعتراضی، سیاسی و اجتماعی برای تغییر شرایط حاکم می‌شود. بنابراین من با عناوین عمومی و کلی با عنوان هفتاد سال جنبش دانشجویی و امثال آن، که عدد و رقمی را به جنبش دانشجویی نسبت می‌دهند، اعتقادی ندارم. از نظر بنده، جریان‌های دانشجویی، واقعیت عینی دانشگاه‌ها هستند که در موقعیت‌های خاص و بغرنج که منفعت صنفی، اجتماعی و سیاسی آن‌ها از بین می‌رود، دست به اعتراض می‌زنند.برخی از این جریان ها دارای تشکل نیز هستند و برخی نیز فاقد تشکل هستند و به صورت گعده ای و محفلی و یا در قالب یک نشریه دانشجویی فعالیت می کنند.
نقاشی در ادامه سخنان خود با اشاره به رویکرد رسانه ای و سیاسی اصولگرایان در رابطه با دانشجویان اصلاح طلب گفت: بارها در رسانه های اصولگرا و یا در ادبیات فعالان سیاسی و حتی دانشجویی شان شنیده ایم که دانشجویان اصلاح طلب و دموکراسی خواه را متهم به وابستگی و "پیاده نظام" احزاب سیاسی خارج از دانشگاه می کنند. این در حالی است که تمامی تشکل های مدعی اصولگرایی از نظر فکری و هم سیاسی وابستگی تام و تمامی به جریان سیاسی و فکری اصولگرایی و احزاب و شخصیت هایش دارند.
دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در ادامه افزود: با مراجعه به سایت های این تشکل ها، مدعوین سیاسی و فکری به نشست های سالیانه شان، بیانیه ها و حساسیت هایی که در مسایل سیاسی و فرهنگی و...به خرج می دهند، به روشنی وابستگی فکری و سیاسی شان به جریان اصولگرا هویداست. آنگاه چنین کسانی دیگران به به "پیاده نظام" بودن متهم می کنند!
عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی در ادامه گفت: به گمان من آنچه مهم است این است که فعالان دانشجویی عضو تشکل های دانشجویی به طور رسمی عضو احزاب و جمعیت های سیاسی خارج از دانشگاه نشوند. اساسنامه انجمن های اسلامی به صراحت عضویت در تشکل های دانشجویی دیگر و احزاب و گروه های سیاسی خارج را برای اعضای خود منع کرده است. در همین حد و دقت و توجه به این اصل می تواند استقلال را تا حد زیادی تامین کند.
نقاشی در ادامه سخنانش گفت: نمی تواند از دانشجویی که تازه وارد دانشگاه شده است توقع تولید فکر کرد. در چنین سن و سالی دانشجویان بیشتر موزع یک اندیشه اند که به آن تمایل یافته اند. این در میان دانشجویان اصلاح طلب و اصولگرا عمومیت دارد. در این سن و سال هنوز انباشت دانش و تجربه ایجاد نشده است تا بتوان توقع داشت که دانشجویان فعال در جیران ها و تشکل ها خود مولد اندیشه باشند. اگرچه دانشجویان فعال به واسطه آرمان خواهی شان و درکی که از مسایل سیاسی و اجتماعی شان پیدا می کنند، بایست منتقد و رصدگر سیاست ها در حوزه های مختلف باشند.
نقاشی در پایان سخنان خود با اشاره به برهه های مختلفی که در آن فعالان دانشجویی موثر بوده اند گفت: پیش از انقلاب اسلامی و در مبارزات علیه رژیم پهلوی، پیروزی انقلاب اسلامی و تثبیت انقلاب در غالب جهاد سازندگی و جنگ تحمیلی نقش دانشجویان و دانشگاهیان و به خصوص فعالان دانشجویی پر رنگ بوده است. همچنین پیروزی بزرگ حرکت اصلاحات در سال 76 مدیون حضور موثر و فعال دفتر تحکیم وحدت و انجمن های اسلامی دانشجویان در سراسر کشور بوده است. این تاثیرگذاری در برهه های مختلف و در سالهای بعدی هم بوده و در سال 92 و ریاست جمهوری آقای روحانی نیز دانشجویان فعال نقش به سزایی داشته اند.