به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، خودکشی از جمله موضوعاتی است که همواره روان‌شناسان درباره آن اظهارنظر می‌کنند و از آنجا که فعلی است که بر اثر کش‌مکش‌های درونی در فرد به وقوع می‌پیوندد بسیاری از آنها این پدیده را معلول اختلالات روانی در افراد می‌دانند. اما چند وقتی است که پای اظهارنظرهای دیگری نیز به این موضوع باز شده است. با وجود اینکه بسیاری بر این باورند که آمار خودکشی افراد در ایران به نسبت میانگین جهانی نگران‌کننده نیست آمارهای داخلی نشان می‌دهد که در استان‌های محروم خودکشی بیشتر از استان‌های دیگر است.
آمارهایی که در سال گذشته منتشر شد نشان می‌داد که نرخ خودکشی در ایلام بیشتر از ۵۰ نفر از هر ۱۰۰هزار نفر است، در حالی که این رقم در جهان ۱۱ نفر است. خودکشی‌های که اخیرا درملأعام اتفاق افتاده است علاوه بر مسئولان، نگرانی بسیاری از صاحب‌نظران در حوزه‌های مختلف را نیز در پی داشته است. در بررسی‌های انجام شده مشخص شده بسیاری از افرادی که دست به خودکشی می‌زنند از بیماری‌های روانی حادی رنج نمی‌برند و این فشارهای اجتماعی، اقتصادی و گاهی روانی است که آنها را ناچار به خودکشی می‌کند.
این افراد با خودکشی درملأعام سعی دارند دیگران را در جریان مشکلات خود قرار دهند. بسیاری از آنان پس از اینکه هیچ راهی پیش روی خود نمی‌بینند تنها با انگیزه مطرح شدن این موضوع به عنوان دغدغه اجتماعی و انجام اقداماتی برای رفع آن اقدام به انجام این عمل می‌کنند. افراد زیادی نام خودکشی نمایشی روی خودکشی‌های اخیر گذاشته‌اند و معتقدند این خودکشی‌ها جنبه نمایشی دارد و افراد صرفا برای جلب توجه این کار را انجام می‌دهند، اما با نگاهی به نتایج این خودکشی‌ها که نشان می‌دهد بیشتر آنها موفق بوده و در واقع تنها «اقدام به خودکشی» نبوده است می‌توان این فرضیه را رد کرد.
اما این سوال که چرا افراد تصمیم می‌گیرند پیش چشم دیگران و در مکان‌های عمومی این کار را انجام دهند همچنان به عنوان مهم‌ترین سوال به قوت خود باقی است. انجام اعمال این‌چنینی همواره احساسات مردم را جریحه‌دار کرده و بسیاری از آنها پس از دیدن این اتفاق دچار شوک روحی بزرگی می‌شوند که تا مدت‌ها زندگی آنها را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. علاوه بر این، عادی شدن این‌گونه اتفاقات در جامعه باعث می‌شود نگاه مردم نسبت به این پدیده تغییر کند یا عده‌ای از این‌گونه رفتارها الگوبرداری کنند، تا جایی که سیدکاظم ملکوتی، رئیس انجمن علمی پیشگیری از خودکشی هشدار می‌دهد که رسانه‌ها اخبار این خودکشی‌ها را در بوق و کرنا نکنند تا عادی‌سازی یا الگوبرداری اتفاق نیفتد.
فشار‌ها در معرض دید عمومی
علی رستمی یک عضو هیات مدیره انجمن روان‌شناسی ایران درباره وقوع خودکشی درملأعام می‌گوید: خودکشی به خودی خود عملی خشن است و ناشی از خشمی است که در فرد وجود دارد و او خواهان ابراز آن است. فرد به این دلیل در ملأعام این کار را انجام می‌دهد که هم به نوعی دیده شود و هم از این طریق پیامی را به اعضای جامعه برساند.
وی ادامه می‌دهد: در چند مورد خودکشی که در هفته‌های اخیر گزارش شد پخش شدن اطلاعاتی که درباره خودکشی این افراد بود نشان می‌داد که این افراد بیشتر خواهان این بوده‌اند که فشارهای اقتصادی و اجتماعی که بر آنها تحمیل شده را برجسته کنند و در معرض دید عموم قرار دهند.
رستمی درباره زمینه‌های اجتماعی و روانی که فرد را وادار به چنین اقدامی می‌کند، می‌گوید: این اقدامات می‌تواند ترکیبی از مشکلات روانی و اجتماعی باشد. به بسیاری از این افراد نمی‌توان برچسب بیمار روانی زد، اما این افراد در برابر فشاری که وجود دارد واکنش‌های انفجاری از خود نشان می‌دهند و نمی‌توانند منطقی درباره آن معضلات فکر کنند. مسلما موج مشکلات اجتماعی است که این افراد را به سمت خودکشی می‌برد، اما نمی‌توان گفت که این افراد دارای شخصیتی کامل هستند.
این روان‌شناس درباره تاثیرات خودکشی‌های اخیر بر جامعه می‌گوید: این قبیل اقدامات هیچ‌گونه تاثیر مثبتی بر جامعه ندارد و به جز اینکه افراد بسیاری را متاثر کند و آزار دهد دردی از جامعه دوا نخواهد کرد.
منبع: آستان