به گزارش خبرگزاری برنا از کرمانشاه، دکترحسن قره خانی در این کنگره اظهار کرد: نقش و سهم باشگاه‌های ورزشی به عنوان بنگاه‌های اقتصادی در ایجاد مشاغل مختلف، کاهش امور تصدی‌گری دولت، جذب سرمایه‌گذاری‌ها و مشارکت‌های مردمی و در نتیجه درآمدزایی در سطوح ملی، استانی، شهری و حتی محله‌ای در جهان بسیار مهم و در کشورهای پیشرفته سهم بسزایی در درآمد ناخالص ملی دارند.
وی افزود:امروزه باشگاه های فوتبال در سراسر جهان به شرکت های تجاری حرفه ای معتبر تبدیل شده اند به عنوان نمونه تمامی باشگاه های حاضر در لیگ برتر انگلستان به صورت شرکت تجاری به ثبت رسیده اند و همگی مشمول قانون تجارت انگلستان می باشند و همین ساختار باعث شده تا تعداد زیادی از آنها خود را به عنوان یک باشگاه کاملا حرفه ای معرفی کنند تا جایی که 92 باشگاه کاملا حرفه ای در این کشور به ثبت رسیده است.
استادیار دانشگاه زنجان خاطرنشان ساخت ؛بر خلاف آنچه در کشورهای اروپایی قابل مشاهده است، در حال حاضر اکثریت باشگاه های فوتبال کشور ما در اختیار سازمان‌ها و دستگاه‌هایی دولتی هستند که این امر همانند بسیاری از اموری که توسط دولت انجام می‌شود، پرهزینه بوده و رقابت چندانی نیز میان باشگاه‌ها وجود مشاهده نمی شود.
وی همچنین افزود: دولتی بودن باشگاه های فوتبال کشور توان رقابت را از بخش خصوصی سلب نموده، تضعیف باشگاه‌های خصوصی را در برداشته و در نتیجه باعث صدمه خوردن فوتبال حرفه‌ای کشور شده‌است.
دکترحسن قره خانی در ادامه به تشریح موانع مشارکت بخش خصوصی در فوتبال لیگ حرفه ای کشور پرداخت و گفت:از جمله این موارد می توان به محیط نامطمئن اقتصادی و ریسک بالای سرمایه گذاری اقتصادی در صنعت فوتبال، عدم امکان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در فوتبال ایران، فقدان اراده و عزم جدی در بین مدیران و دست اندرکاران برای خصوصی سازی و فقدان وجود حداقل معیار های حرفه ای در باشگاه های فوتبال کشور اشاره کرد.
وی افزود: همچنین طبق نتایج تحقیقات صورت گرفته تراز مالی منفی باشگاه های فوتبال، تاخیر و پیچیدگی بوروکراتیک، تعدد مراکز تصمیم گیری و عدم تعامل لازم بین سازمان های مرتبط نیز از دیگر مواردی هستند که مانع مشارکت بخش خصوصی در باشگاه داری فوتبال شده اند.
استادیار دانشگاه زنجان در ادامه با تشریح تحقیق صورت گرفته پیرامون مهمترین موانع خصوصی سازی باشگاه های فوتبال اظهار کرد: بر اساس نتایج این تحقیق مهمترین موانع خصوصی سازی باشگاه های فوتبال در ایران به ترتیب اقتصادی و مالی ( 0.79 )، حقوقی و قانونی ( 0.68 ) و موانع ساختاری (0.4 ) می باشند.
وی افزود:به بیان دیگر درآمد ناچیز باشگاه های فوتبال (به علت محدودیت منابع درآمدی) و در نتیجه تراز مالی منفی آنها مهمترین مانع بر سر راه سرمایه گذاری بخش خصوصی در ایران است.
قره خوانی در پایان خاطرنشان ساخت:به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که خصوصی سازی باشگاه های فوتبال کشور با چند دسته از موانع روبروست که مهمترین آنها از جنس اقتصادی بوده وچنین به نظر می رسد که بدون حذف این موانع سیاست خصوصی سازی در عرصه ورزش فوتبال عملیاتی نخواهد شد.