سایت جهان نیوز با حکم قاطع اعضای هیات نظارت بر مطبوعات و به اتهام انتشار اخبار کذب که موجب وهن امنیت ملی شده است توقیف شد. در خصوص این توقیف و تعطیلی سایت جهان نیوز لازم است نکاتی را متذکر شویم:
اول: هیچ آدم منصف رسانه ای از توقیف یا تعطیلی نشریه ای( مکتوب یا مجازی) خوشحال نمی شود و طبیعتا کسی که تیغ این نوع تعطیلی ها بر تنش خورده باشد قطعا بابت توقیف یک نشریه (حتی اگر مخالف عقاید و سلایقش باشد) دلخور خواهد شد.
دوم: رییس جمهوری در حاشیه جشنواره مطبوعات تاکید کرد که توقیف رسانه ها باید آخرین راه باشد، نه اولین راه، طبیعتا این رویکرد کلی دولت یازدهم است و نباید خللی در آن ایجاد شود.
سوم: سایت جهان نیوز از جمله سایت هایی بود که نه تنها تهدیدی برای دولت محسوب نمی شد بلکه به دلیل رویکردهایی که داشت فعالیتش برای دولت به مثابه یک تبلیغ خوب به شمار می رفت. مردم شاید مراجعه زیادی به این سایت داشته باشند ولی نه آن را مرجع می دانند و نه از آن پیروی می کنند. اکثریت مخاطبان سایت جهان نیوز اتفاقا به این رسانه مراجعه می کردند تا خلاف خواست آن را انجام دهند کما اینکه در سال 92 و در جریان انتخابات ریاست جمهوری علیرغم تخریب های گسترده ای که جهان نیوز و سایت های همسویش علیه شخص روحانی داشتند، مردم با خیال راحت به دکتر حسن روحانی رای دادند، یا در جریان انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، جهان نیوز و امثالهم از هرکه حمایت کردند آن فرد، گروه و جناح از اقبال مردمی به دور ماند. پس این توهم که از جانب سایت جهان نیوز و سایت های همسوی آن خللی در جایگاه و پایگاه اجتماعی دولت پدید می آید غلط و بی مبناست.
چهارم: در پیشگاه قانون همه یکسان هستند، چه روزنامه ها و سایت های توقیف شده قبلی باشند و چه جهان نیوز و مابقی، اینکه قانون موجود، قانون درستی است یا نه، می توان در موردش بحث کرد، اما اینکه باید مقابل قانون همه یکسان باشند، مورد تردید هیچ انسان منصفی نیست. نمی شود که مثلا برای توقیف روزنامه بهار، سایت آینده وقس علیهذا، به به و چه چه راه انداخت و برای توقیف سایت جهان نیوز مرثیه سرایی کرد. رسانه ها و افراد منتسب به جبهه اصولگرایی البته مدتهاست مرگ را برای همسایه خود خوب می دانند و برای حذف رسانه های رقیب از هر نوع پرونده سازی و جریان سازی دریغ نمی کنند ولی وقتی رسانه همسوی خودشان در بند قانون گرفتار می شود آسمان را به ریسمان می بافند تا شاید اولا دولت را تخریب کنند ثانیا بند قانون را از پای رسانه همسوی خود باز کنند.
پنجم: سایت جهان نیوز دو خبر کذب منتشر کرده که علی الظاهر به دلیل همین دوخبر کذب هم توقیف شده است. اولی خبر کذب نامه موگرینی به ظریف در خصوص برجام که البته با عنایت به مخالفت های جدی گردانندگان جهان نیوز و تلاش هایشان برای اجرایی نشدن آن و توقف برجام قابل پیش بینی می نمود و دومی خبر کذب حضور ملااختر سرکرده طالبان در ایران، اگر اولی را از باب گرایش سیاسی بتوان زیر چشمی رد کرد ولی نمی شود از دومی گذشت، در روزگاری که دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی اتهام حمایت از تروریسم به ایران می زنند و تلاش می کنند به هر شکل ممکن رابطه ای بین ایران و تروریستها پیدا کنند تا زمینه اعمال فشارهای گوناگون را فراهم آورند، کدام عقل سلیمی می پذیرد یک سایت، خبری منتشر کند که در آن رابطه مستقیمی بین یکی از گروه های تروریستی با ایران برقرار می شود؟ اگر این خبر را یکی از رسانه های طرف مقابل منتشر می کرد همین رسانه هایی که امروز در مرثیه سرایی برای جهان نیوز از آزادی بیان دفاع می کنند چه بلایی سر آن رسانه می آوردند؟ همین رسانه هایی که غیر از خودشان هیچ فرد، گروه و رسانه ای را انقلابی نمی دانند و توهم "همه علیه نظام و انقلاب هستند حتی اگر خلافش ثابت شود" دارند، اگر مثلا سایت انتخاب، عصر ایران، خبرآنلاین و رسانه هایی از این دست چنین اتهام کذبی به حاکمیت جمهوری اسلامی وارد می کردند چه عکس العملی نشان می دادند؟ یک بام و دو هوای رسانه های جریان مخالف دولت، فقط در این زمینه ها هم نیست، اگر در سایت ها، روزنامه ها و نشریات خودشان عمدا یا سهوا مطلبی علیه دین، روحانیت و دشنامی علیه مسوولان نظام منتشر شود ایرادی ندارد ولی اگر در یک رسانه جناح رقیب سهوا یک جمله علیه فلان مبحث مورد مناقشه منتشر شود، فریاد وااسلاما و وانظامای آنها نه فقط گوش فلک که گوش بسیاری از مسوولان را هم پر خواهد کرد.
ششم: بازهم تاکید می کنم که از انسداد سایت جهان نیوز خوشحال نیستیم ولی معتقدیم " گر حکم شود که مست گیرند، در شهر هر آنچه هست گیرند"