به گزارش برنا از شهرکرد؛ ؛ مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری، به مناسبت «روز جهانی مقابله با بیابان زایی» گفت: علی‌رغم آنکه استان از نظر اقلیمی فاقد اقلیم خشک و مناطق بیابانی است، اما متأسفانه فرآیند بیابان‌زایی در آن وجود دارد.
وی با بیان اینکه اقلیم چهارمحال و بختیاری، از نیمه خشک تا مرطوب و سرد متغیر می باشد، افزود: بیابان‌زایی در استان دارای روندی تدریجی و کُند می باشد که در صورت تداوم، طی چند دهه آینده به طور واضح شاهد نشانه‌ها و رخساره‌های خاص بیابان به ویژه در نیمه شرقی استان خواهیم بود.
محمدی مقدم، با اشاره به دلایل بیابان‌زایی در چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: فرسایش بیش از 20 تن خاک در حوزه آبخیز کارون، از بین رفتن تنوع زیستی و گونه‌های گیاهی بومی، تخریب جنگل‌ها و مراتع و تغییر کاربری اراضی، کشاورزی غیراصولی، اُفت شدید سطح منابع آب زیرزمینی به دلیل بهره‌برداری بیش از حد و همچنین خشکسالی و تغییر اقلیم که از چند سال اخیر شاهد آن هستیم، روند بیابان‌زایی را تشدید می‌کند.
وی ادامه داد: از آنجا که چهارمحال و بختیاری فاقد بیابان خشک است، بودجه ای از محل اعتبارات مقابله با بیابان، به این استان اختصاص نمی‌یابد، اما تمام فعالیت‌های آبخیزداری استان، در راستای مقابله با تخریب سرزمین و مهار بیابان‌زایی انجام می‌شود.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری، اُفت سطح آب‌های زیرزمینی را از بارزترین علایم بیابان‌زایی برشمرد و گفت: دشت‌های مسطح نقاطی از استان که در گذشته مرغزار و تالاب بوده، هم اکنون تبدیل به کانون‌های گرد و غبار شده است.
محمدی مقدم، با بیان اینکه دشت (مَرغ) شهرکرد مرکز استان هم به عنوان کانون مولد گرد و غبار، سلامت ساکنان این شهر را به خطر می‌اندازد، افزود: چنین حالتی در سفید دشت بروجن و خانمیرزای لردگان هم مشاهده می‌شود که در صورت تداوم برداشت بی‌رویه از آب‌های سطحی و زیرزمینی و ادامه خشکسالی، این مناطق نیز تبدیل به بیابان خواهد شد.
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری هم با بیان اینکه بیابان و بیابان‌زایی 2 مقوله متفاوت می باشد، گفت: بر اساس تعریف سازمان ملل، بیابان‌زایی عبارت است از کاهش توان تولید اراضی که بر اثر تغییر اقلیم و یا فعالیت‌های انسانی ایجاد می‌گردد.
حسین بهرامی افزود: بیابان هم به مناطق خشک و بسیار کم‌بارش با پوشش گیاهی کم گفته می‌شود.
وی با اشاره به تعریف بیابان‌زایی، ادامه داد: بیابان‌زایی در اقلیم‌های خشک، نیمه خشک و حتی نیمه مرطوب نیز اتفاق می‌افتد.
بهرامی گفت: فرسایش خاک، شور شدن خاک، کاهش مواد آلی خاک، اُفت کمی و کیفی آب‌های سطحی و زیرزمینی و تخریب پوشش گیاهی، هر کدام می‌تواند سبب بیابان‌زایی شود.
وی اظهار داشت: بیابان‌زایی در حالت کلی سبب تخریب خاک، تخریب آب و تخریب پوشش گیاهی می شود که نتیجه نهایی آن، از بین رفتن توان تولید، کاهش درآمد جوامع و آسیب به توسعه و تمدن است.
17 ژوئن برابر با 28 خرداد به عنوان «روز جهانی مقابله با بیابان زایی» نامگذاری شده است.