تبیین کلی مراحل خلقت انسان در قرآن برای اقامه برهان معاد است

به گزارش خبرگزاری برنا از قم، حضرت آیت الله سبحانی شامگاه جمعه در یازدهمین برنامه «چشمه معرفت» که از شبکه اول سیما پخش شد، در پاسخ به شبهه ای مبنی بر اینکه چرا قرآن در مقام بیان آفرینش انسان فقط به اسپرم مرد اشاره داشته در حالی که انسان مخلوق دوجزء اسپرم مرد و تخمک زن است، اظهار داشتند:  قرآن کتاب علوم طبیعی و تشریح نیست که کلاس درس تشکیل دهد و به تشریح انسان بپردازد و ریشه های آفرینش او را بیان کند.

ایشان با بیان اینکه قرآن کتاب هدایت است، گفتند: قرآن برخی مسائل را برای بیان هدفی به نام معاد اشاره کرده است چرا که مشرکان مسئله معاد را نمی پذیرفتند و زنده شدن بعد از مرگ را فوق توان می دانستند.

معظم له افزودند: بیان گذری خلقت انسان در قرآن از تبدیل نطفه به علقه، مضغه و ... به جنین کامل به دلیل یادآوری توانایی خدا در آفرینش انسان برای تدبیر در موضوع معاد و زنده شدن در روز قیامت است.

این مرجع تقلید تصریح کردند: هدف قرآن از بیان گذری مسئله آفرینش انسان، اقامه برهان در امکان معاد است تا در سرنوشت بشر اندیشه کند و بداند همان گونه که خداوند انسان را خلق کرد، توانایی زنده کردن مُرده او را نیز دارد.

حضرت آیت الله سبحانی به آیات سوره قیامت درباره مسئولیت پذیری انسان اشاره داشتند و گفتند: قرآن تاکید می کند که انسان فکر نکند ما او را رها می کنیم و بعد از مرگ، جهان دیگری وجود ندارد.

ایشان افزودند: موضع قرآن در بیان گذری مرحله آفرینش انسان، یادآوری مسئولیت پذیری و اقامه برهان معاد است.

معظم له یادآور شدند: همچنین در زمان نزول قرآن برای عرب جاهلی، چگونگی آفرینش انسان از طریق منی مشهود بود و قرآن نیز به گونه ای موضع گرفته است تا این مسئله مشهود را جهت تدبیر بشر در باب معاد بیان کند.

این مرجع تقلید با بیان اینکه میان نفی و سکوت در یک مسئله تفاوت وجود دارد، گفتند: اگر قرآن مسئله خلقت انسان از طریق تخمک زن را نفی می کرد یا می گفت انسان فقط از اسپرم مرد خلق شده است، خلاف علم بود در حالی که قرآن نسبت به خلقت از طریق مرد اشاره داشته و جزء دیگر را نفی نکرده است.

حضرت آیت الله سبحانی در پایان به آیه 2 سوره انسان «إِنّا خَلَقْنَا الإِنْسانَ مِنْ نُطْفَة أَمْشاج نَبْتَلِیهِ» نیز اشاره داشتند و گفتند: قرآن در این آیه به صورت کلی بیان می کند که «انسان از نطفه به هم درآمیخته خلق شده است»؛ براین اساس این وظیفه علم است که به تبیین دو جزء درآمیخته خلقت انسان بپردازد.