به گزارش خبرگزاری برنا از همدان، معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان در کارگروه گردشگری شهرستان همدان افزود: این دو مجموعه با داشتن جاذبه طبیعی و تاریخی در سال های گذشته کشف شده بود و کارشناسان در حال انجام مطالعات باستان شناسی بودند که در آینده ای نزدیک ثبت جهانی می شوند.
وی اضافه کرد: با ثبت جهانی شدن دو مجموعه ارزانفود و ورکانه ، مسیر سد اکباتان در آینده با افزایش تردد مواجه می شود که باید با ساماندهی مسیر ، شرایط این جاده را بهبود بخشید.
وی ادامه داد: یک تقسیم بندی کلی در کشور در حال شکل گیری است که کل کشور را به چند منطقه گردشگری تقسیم می کند و استان هایی که مجاور هم و دارای اقلیم و آداب و رسوم مشترک هستند و از نظر راه های ارتباطی در نزدیکی هم قرار دارند در یک منطقه قرار می گیرند و تورهای تلفیقی برای این مناطق شکل می گیرد که به رونق گردشگری آن کمک می کند.
خاکسار بیان کرد: استان همدان که در محور غربی کشور با کرمانشاه ، سنندج، ایلام و لرستان و مرکزی مجاور است به عنوان منطقه هفت در آینده نزدیک شاهد رشد گردشگر داخلی خواهد بود.
وی بیان کرد: افزایش حجم مسافران در آینده نزدیک می طلبد که گردشگران در سطح استان توزیع و مسیرهای گردشگری جدید تعریف شود که به ماندگاری بیشتر گردشگران در استان کمک می کند.
معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان اظهار کرد: هم اکنون میانگین زمان اقامت گردشگران در استان همدان 2.5 شب است که در مقایسه با استان هایی همچون یزد و اصفهان و با توجه به تنوع و تعدد جاذبه های گردشگری همدان بسیار کم است.
خاکسار گفت: در استان همدان حدود 29 مسیر گردشگری در 9 شهرستان همدان تعریف و کل جاذبه های این مسیرها احصا شده است که به زودی در قالب یک بسته در کل کشور اعلام می شود.
وی تاکید کرد: جاذبه های گردشگری شهر همدان تا حدودی به چهار اثر شاخص شهر مثل هگمتانه، گنبد علویان، آرامگاه بوعلی و آرامگاه باباطاهر بسنده شده در صورتی که جاذبه های بسیار ارزشمندی همچون آبشار گنجنامه، جاده سد اکباتان ، مجموعه بازار سنتی همدان ،میدان امام خمینی(ره) و مراکز محلات های قدیمی در شهر همدان وجود دارد که از این قابلیت ها استفاده نمی شود.
وی گفت: با تقویت زیرساخت ها و با یک مدیریت درست می توان گردشگری استان را رونق داد و به ماندگاری گردشگران کمک کرد.
ارزانفود از مجموعه آثار دست کند زیرزمینی در ایران است که در سال 1389 به‌طور اتفاقی کشف و همان زمان برنامه پاک سازی و شناسایی در آن انجام شد، این مجموعه به صورت دست کند در بستری از سنگ های لاشه ایجاد شده است.