فطر یعنی گشایش وآغازی دیگر...
فطر یعنی جشن بندگان حق ؛ که با غلبه بر هوای نفس ،نفس اماره ی خویش را مهار کردند....
فطر یعنی آغازی دیگر...
در جهت انجام عمل بندگی که در طول یک ماه بر آن اصرار داشتیم...
عید فطر عیدی است که به پاس یک ماه بندگی،درهای رحمت الهی باز است تا بندگانش از او بخواهند واز او درخواست نمایند
که خود حضرتش فرموده :(ادعونی استجب لکم).
وچه کسی بهتر از او،
اوکه از رگ گردن به مانزدیک تر است.
فطر در درون خود حریّت وسربلندی را در پی دارد،
که بندگی او ..
در پی خود ، رها شدن از بندگی بندگانش را در پی دارد.
فطر یعنی گشایش...
یعنی آنجا که خداوند بعضی از بندگانش را خطاب قرار می دهد که ؛(ختم الله علی قلوبهم وعلی سمعهم وعلی ابصارهم غشاوه) ما جزء آن بندگان نیستیم.
فطر،در درون خودش،فلسفه ی خلقت را برای ما یاد آوری می کند.
که ما چون آغاز خلقت خویش ، پاک هستیم وزندگی را ازنو برای زیستن،آغاز می کنیم.
فطر،یعنی گذر از یک پالایش روحی وبدست آوردن گنجینه ای معنوی که می تواند منبعی باشد جهت ادامه زندگی در جهت صحیح آن.
بنابراین،
روز، روز بخشش است وعطا...
وبدین خاطر است که در دعای عید می خوانیم :(امید بخشش وجایزه وفضل وکرم وعطاهای تو).
البته بنده می داند که این لطف حضرتش در برابر چیزی که آورده،برگ سبزی است تحفه درویش
وخود در همین دعا اشارتی می نماید :(وچیزی از عمل صالح در این روز به پیشگاه نیاوردم که وثوق خلوص وشایستگی آن برای تقدیر به حضرتت داشته باشم وبه هیچ مخلوق روی حاجت وامید نیاورده ام ولیکن به درگاه تو با ذلت وخضوع واقرار واعتراف به گناهان وظلم بدکاریم به نفس خود روی آورده ام).
در واژه های فوق،اگر نگریسته شود،در درون خودش هم بندگی را نظاره گریم وهم آزادگی را،
بندگی هستی بی نیاز وآزاد شده ورها شد از قیود مادی وبدین خاطر است که در این روز این ترنّم را در زیر لب می سراید:
(اللهم اهل الکبریاء والعظمه واهل الجود والجبروت...............)
عیدتان مبارک