به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، متن یادداشت بدین شرح است:
برای عباس کیارستمی
میلادش را در خاطره‌ها گم کرده‌ایم و به یاد نداریم که در کدامین محفل، تولدش را به جشن بنشسته‌ایم و اینکه ایا به اندازه قد و بالای هنری‌اش احترامش بنهادیم؟
اصلا نمی‌دانم که میلاد نسل بالا بلند فرهنگ و هنر و ادب کشورمان را هیچ ان سان که باید به تقدیر درآمده‌ایم؟
در پس این سوالها حالا که به گذشته‌ها می‌نگرم و آینده، بیشتر دلم می‌گیرد چون شک ندارم که از این به بعد هر سال سالگرد فوتش را برپا خواهیم داشت و چه یاس‌آور با خود می‌اندیشم کاش ما کمی بیشتر از مرگ، برای زندگی ارزش قائل بودیم.
عباس جوانی هنرش را در آغشتگی به رنگ و بوم نقاشی تجربت اولیه کرد تا در جهانی لبریز از رنگ در پرده "طعم گیلاس" نخلی از طلا را به خانه اش بیاورد و تا به همیشه ماند تا جستجو گر "خانه دوست" شود و در پایان فصل حضورش اثباتمان گرداند که عباس آیینه تمام نمای هنر جهانی است لکن سرشار از هویت و اصالت و نگاه ایرانی.
اکنون پس از آنکه "چهارفصل" عباس بر بوم به نقش درآمد و در آن "درها و دیوارها " را در کوچه پس کوچه‌های تنگ و تاریک شهرمان زنده کرد، زین پس این ماییم که بایستی در جستجوی مسافری از جنس تمام فصول باشیم تا بر دیوار خاطره‌هایمان حک کنیم رستم وادی عشق و هنر را و یادمان باشد عباس و عباس‌ها مرگ را یک دل سیر زیستند و با همه نادیده مهر ها ، به ایران زمین جانانه عشق ورزیدند.
روحش شاد یادش مانا