به گزارش خبرگزاری برنا-ایلام-در میان جنگلهای رشته کوه های زاگرس درختی وجود دارد که آن را پسته وحشی یا بنه و در اصطلاح محلی "ون" می نامند . نام علمی آن Pistaciaatlantica است. "بنه" درختی مقاوم بوده و در شرایط مناسب تا 300 سال و یا حتی بیشتر عمر می کند.
صمغ سقز با نام محلی "جاجگ" یکی از فرآورده های مهم جنگلی استان است که در صنایع دارویی، صنعت فیلم سازی، عکاسی، چشم پزشکی، درمانهای طب سنتی نظیر نارسایی های گوارشی و عفونی کاربرد زیادی دارد.
علاوه بر گرد و غبار خشکسالی و آفات دیگر، ایجاد خراش بر روی تنه درختان به منظور شیره گیری ،باعث آسیب دیدگی و ایجاد استرس در درختان به عنوان موجودات زنده می شود و تخریب رویشگاه آنها را در پی دارد و با متخلفان باید برخورد قانونی شود.
هر گونه استحصال شیره سقز از درختان بنه در اوج گرمای تابستان و در زیر آماج ریزگردها، مرگ این مواهب الهی را حتمی می کند.
با توجه به اینکه برداشت این صمغ به صورت سنتی و محلی و بدون رعایت اصول فنی صورت می گیرد،آسیب رسانی به درخت بنه در این حالت به شدت بالاست.
زخمی که به خاطر استحصال فقط چند لیتر صمغ، به تنه درخت بنه زده می شود ، زخمی است که جان این درخت را تهدید به مرگ می کند و سالها طول می کشد تا شاید جای این نیشتر ترمیم شود. ارزش ماندگار بودن و شاداب ماندن این درختان در واقع بیش از چند لیتر صمغی است که حاصل می شود و آن هم به قیمتی که به صرفه نیست و شاید برای تهیه موادی که هیچ نقشی در سلامتی انسان ندارند.
شهرستان ملکشاهی با داشتن عرصه های جنگلی وسیع درختان بنه ،یکی از مناطقی است که در سال 1395 مجوز برداشت سقز به آن داده شده است.در این میان درختان جوان و ضعیف و آنهایی که نصف شاخه هایشان هم خشکیده است،از صمغ گیری معاف نشده اند و بر اساس اعلام تعداد استاندارد زخمها(25عدد در هر تنه درخت سالم) اغلب درختان بیش از 100 زخم بر تنه آنها زده شده است.