گروه ورزش خبرگزاری برنا- بیست و چهارمین دوره بسکتبال قهرمانی جوانان آسیا، با همه فراز و نشیبش، اشک‌ها و لبخندها و برد و باخت‌هایش به پایان رسید و پایان خوشی برای پسران ایران داشت. قهرمانی، آن هم زمانی که شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد بچه‌های ما از پس تیم قدبلند و قلدر چین بربیایند و قهرمان دوره پیش حتی در جمع 4 تیم برتر هم جایی نداشته باشد.
رفتار حرفه‌ای چینی‌ها
چینی‌ها حتی پیش از آنکه در تالار بسکتبال آزادی تهران دست به توپ شوند، جدی‌ترین مدعی قهرمانی به حساب می‌آمدند. این تیم در مرحله گروهی هم به هیچکدام از رقبایش باج نداد و با 5 بازی و 5 پیروزی، مقتدرانه گام به یک‌چهارم پایانی گذاشت تا برابر جوانان ما قرار بگیرد. آن دیدار اما داستان دیگری داشت و یک‌باره ورق برای پسران چین برگشت. شکست برابر میزبان و ناکامی در رسیدن به نیمه‌نهایی، زمانی برای چینی‌ها تلخ‌تر می‌شد که این تیم با رقابت برای کسب مقام پنجم تا هشتم، عملاً شانس صعود به جام جهانی را از دست داد. اتفاقی ناگوار برای چینی‌های جوان اما رفتار پسران جوان این تیم همگان را در زمین متعجب کرد. آن‌ها پس از پیروزی مقابل چین تایپه در رده‌بندی و کسب مقام پنجم آسیا، در میانه میدان به پایکوبی پرداختند. رفتاری که نشان از روحیه بالای مدافع عنوان قهرمانی داشت. درستش هم همین است. برد و باخت همیشه در بسکتبال و ورزش وجود دارد اما شکست و نرسیدن به نیمه‌نهایی، حتی ناکامی در رسیدن به جام جهانی برای یک نسل از کشوری پهناور و پرجمعیت، پایان زندگی نبود. چینی‌های با شادی واقعی خود نشان دادند، زندگی ادامه دارد.
جهانی شدن و جهانی اندیشیدن
جوانان ما به هر تقدیر، قهرمان و مسافر جام جهانی شدند. پسران ایران حالا آوردگاه مصر را پیش رو دارند. رقابت‌هایی که برای حضور موفق در آن باید جهانی فکر کرد. بازیکنان ایران نشان دادند برای رسیدن به پیروزی و موفقیت، از چیزی نمی‌هراسند. اگر می‌خواهیم در مصر هم نمایش خوبی داشته باشیم، باید از همین حالا دست به کار شویم. در فرصت باقیمانده تا آغاز جام جهانی مصر، تیم ایران می‌تواند 10 تا 15 دیدار با تیم‌های قدرتمند اروپایی برگزار کند. برای نمونه بازی با تیم جوانان ترکیه، که از قدرت‌های اروپاست و همسایه غربی ما هم به حساب می‌آید، نباید کار چندان دشواری باشد. جوانان ما حتی می‌توانند با استفاده از روابط درک بائرمن، دیدارهایی دوستانه با تیم قدرتمند آلمان هم برگزار کنند. این دیدارها بدون شک کمک زیادی به بلوغ تاکتیکی جوانان ایران میکند و آمادگی ذهنی پسران ایران را هم برای رویارویی با تیم‌های قدرتمند بالاتر می‌برد.
تدوام استعدادیابی
سرزمین پهناور ایران، همواره استعدادهایی نهفته در اقصی نقاط خود دارد. استعدادهایی بالقوه که اگر شناسایی شوند و پرورش یابند، آینده بسکتبال ایران را تا حدودی تامین میکند. تیم جوانان ایران در حالی فاتح جام بیست و چهارم شد که در دیدارهای حساس پایانی، 2 گارد اصلی خود (رافی درغوکاسیان و ابوالفضل سیدی) را از دست داد و البته نمایش بی‌بدیل احسان صمدی، کنار امیررضا شه‌روش، بارها به کمک شاگردان رضا نوری آمد. ما برای موفقیت در سطح جهانی ناگزیریم با برنامه‌ای منظم و مدون، روند استعدادیابی درست و اصولی را ادامه دهیم. برای نمونه تیم ایران باید بک‌آپ استانداردی برای امیرحسین خندان‌پور، سنتر اصلی خود پیدا کند، چرا که در دیدار با تیم‌های قدرتمند اروپایی و بازیکنان فیزیکی این تیم‌ها، احتمال بالارفتن خطاهای سنتر ایران زیاد می‌شود. ضمن اینکه درهای تیم ملی جوانان باید همچنان روی بازیکن مستعد باز بمانند. تیم ایران با مصدومیت 2 بازیکن موثر خود، 10 بازیکن داشت و البته کادرفنی تیم کشورمان هم بیشتر از 8 بازیکن استفاده می‌کرد که این موضوع باعث خستگی جوانان ایران در رقابت‌های سخت و فرسایشی جام بیست و چهارم شده بود. شاید همین خستگی و تحلیل قوای تیم ایران باعث شد، فینال چندان زیبایی را شاهد نباشیم.
گذشته از هرچیز دیگر، قهرمانی جوانان ایران و ایستادن پسران کشورمان بر بام قاره کهن، می‌تواند سرآغازی برای آشتی ملی در بسکتبال ایران باشد.
جواد رحمتی‌پور - کارشناس و مربی بسکتبال