به گزارش خبرگزاری برنا، تاریخ چند ساله تلویزیون می‌تواند گواهی دهد که برنامه‌های سلامت محور بسیار کمی در جعبه جادویی ساخته شده است. برنامه‌هایی که انعطاف ساختاری بسیار کمی در جهت جلب توجه مردم داشتند و بیشترین تلاش خود را بر ساختار فرمیک کلیشه‌ای انتقال پیام با زبان رسمی و خشک می‌کردند. تدوام ساخت برنامه‌های این چنینی سبب شد تا این قبیل برنامه‌ها، برخلاف نفس اجرایی شان، آن طور که باید به چشم نیایند.
در چنین فضایی برنامه تلویزیونی «اکسیر» ساخته شد. برنامه‌ای که در مقام تابوشکن ظاهر شد و تلاش کرد تا برخلاف اسلوب موجود برنامه‌های سلامت محور، دست به جریان سازی بزند. موفق هم شد و توانست با بهره گیری از شیوه‌های نوین انتقال مفاهیم بنیادین حوزه سلامت، ارتباط دوسویه‌ای را با مخاطبان خود برقرار نماید.
سلیس بودن بیان انتقال، سهم بزرگی در دیده شدن برنامه داشت به طوری که علاوه بر فحوای پیام‌ها، حتی مجری برنامه نیز با استفاده از همین مشی بیانی، توانسته سیطره جامعه هدف خود را از شکل شهرنشینی به جامعه روستایی نیز بکشاند و مفاهیم قابل تعمیم را با بیانی ساده میان مردم نشر دهد که این مهم، پوئن بزرگی است که «اکسیر» به نسبت سایر برنامه‌های سلامت محور تاریخ تلویزیون از آن برخوردار بوده و بر روی این تصمیم خود اهتمام ویژه‌ای نیز می‌ورزد و هر هفته با طرح ابتکارات بسیاری، این سیاست درست و کاربردی را با قدرت بیشتر ادامه می‌دهد.
طبیعتا در گام نخست، مخاطب به واسطه حضور حسنی در تلویزیون پس از دور بودن موقتی از تلویزیون استقبال زیادی از او به عمل آورد و در ادامه با دنبال کردن آن برنامه، دیگر آیتم‌های برنامه در کنار اجرای دقیق و درست حسنی به کار آمدند و سبب شدند تا «اکسیر» به برنامه‌ای محبوب تلویزیون در این ماه‌ها تبدیل شود.
حسنی، اجرای گرمی دارد؛ استفاده بهینه و هوشمندانه‌ای از فضای استودیو و رابطه میان خود و تماشاگران حاضر برقرار کرده و در عین حال، رابطه خود را نیز با مخاطبان داخل خانه به خوبی حفظ کرده و همواره سورپرایزهای اجرایی خوبی برای آنها به همراه داشته که سبب می‌شود ریتم برنامه حفظ شده و هیچ گاه یکدستی کشداری را در اجرا نمی‌بینیم یا چیزی به نام از نفس افتادن را احساس نمی‌کنیم.
او می‌داند از مهمانانش چه چیزهایی را بپرسد که هم مخاطب آن را دنبال کند و هم شکل سوالات تکراری نباشد. بسیار راحت است و مخاطب و مهمانان را از همان ابتدا تحت تاثیر قرار داده و اتفاق خوبی را در پس زمینه «اکسیر» رقم می‌زند.
شاید البته برخی نیز انتقادهایی به شیوه اجرای حسنی داشته باشند ،به طور مثال به نحوه رک گویی و جسارت او در مواجهه با مهمانش،اما با نگاهی دقیق تر به برنامه های تراز اول اروپایی و حتی آمریکایی می توان این سبک اجرا را از دریچه ای حرفه ای تر نگریست و بپذیریم که دیگر سبک اجراهای نخم نماشده تکراری که در تلویزیون ما نیز متاسفانه کم هم نیست،به تاریخ پیوسته و دیگر مخاطب حرفه ای این نوع اجرا را نمی پسندد ،هرچند باید این نکته را متذکر شد که تغییر سلیقه مخاطب برای تماشای چنین سبک اجرایی نیازمند زمان بیشتری بوده و باید فرزاد حسنی با سیاست بیشتری اجرای خود را پیش ببرد.
در کنار تمام این امتیازات قابل توجه برنامه، نوعی سهل انگاری در تبلیغات برنامه دیده می‌شود. «اکسیر» این ظرفیت را دارد که طیف گسترده‌تری از مخاطبان را هدف قرار داده و جریان سازی آن، گستر‌ه‌تر باشد اما متاسفانه این برنامه در غوغای چند برنامه مجری محور حال حاضر تلویزیون، نتوانسته رتبه‌های اول تعداد مخاطب را از آن خود نماید حال آن که با توجه به تغییر سبک زندگی مردم و توجه بیش از اندازه آنها به مولفه‌های حوزه سلامت، «اکسیر» باید جریان سازتر از کارکرد فعلی خود ظاهر شود.
این مهم باید با تعامل بیشتر با مسئولان سازمان، شکل اجرایی به خود بگیرد که از مهمترین رئوس آن می‌توان به بازپخش چند باره این برنامه در ساعات پرتماشاگر، پخش تیزرهای پرتعداد در ساعات مختلف شبانه روز و البته همکاری بیشتر رسانه‌های دیداری و شنیداری و مکتوب و مجازی از این اتفاق اشاره کرد که به دست آمدن تمام این اتفاقات خوب، تنها از مجرای تصمیم مسئولان برنامه و پیگیری مصرانه آنها حاصل خواهد شد.
واقعا حیف است که برنامه‌ای با این ویژگی‌های خاص و ممتاز، با گستردگی به مراتب بیشتری در مقایسه با شرایط امروز خود قرار نگیرد. برنامه‌ای که پنجره جدیدی از احساس امنیت را در قالب برنامه مفیدی در حوره سلامت به روی مخاطبانش گشوده و سوژه‌های پرکاربرد را با بیان راهکارهای نجات از آن به خوبی بیان می‌کند.
ضرورت دیده شدن این برنامه در روزگاری که گسترش مدرنیته سبب غافل ماندن خانواده‌ها از اصول حیاتی خود شده‌اند، به شدت احساس می‌شود چرا که به موازات گسترش روح مدرنیته در زندگی شهروندان،