به گزارش خبرگزاری برنا از قم، در این اشعار آمده است.
ایوان آئینه، اذان مغرب و حوض
در حسرت روییدن این اتفاقم
در آرزوی پر زدن دور ضریحت
پروانه ی کِز کرده ای کنج اتاقم
حس میکنم نزدیکی و دورم همیشه
کم لطفی من ماجرای تازه ای نیست
بر باد دادم شعرهای دفترم را
حال پریشان مرا شیرازه ای نیست
پا میشوم از جای خود، راهی ندارم
بانوی من! گم کرده ام راه حرم را
سمت تو می آیم پر از ابرم دوباره
این گریه ها بسته خیابان ارم را
لبخند معصومت مرا میخواند اما
در ازدحام جمعیت گم میشوم باز
دارم زیارتنامه میخوانم برایت
گل می کند نام تو در پایان و آغاز
عطر تو را افشانده در حال و هوایم
بادی که رقصانده حریر چادرم را
آرامم و دلواپسی دیگر ندارم
دادم به دستت چشم از باران پرم را