به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، رقابت‌های ورزشکاران در میدان بزرگی مانند المپیک همواره با بالا و پایین‌های زیادی همراه بوده و چه ورزشکارانی که به امید مدال پا به مسابقات گذاشتند و ناکام ماندند و چه ورزشکارانی که با صبر و تلاش و جدیت در کار توانستد حق شان را از این میدان بزرگ بگیرند. چیزی که در این بین مهم است، واکنش این ورزشکاران بعد از باخت و یا برد است که می‌تواند آینده ورزشی آنها را نیز تحت الشعاع قرار دهد.
تیم ملی بوکس ایران تنها با کسب یک سهمیه و آن هم نه با مسابقه گزینشی بلکه به خاطر قرار داشتن احسان روزبهانی در رنکینگ جهانی به المپیک ریو قدم گذاشت. چشم دوستداران رشته بوکس به مشت‌های روزبهانی بود تا بتواند بعد از ناکامی در المپیک لندن، در ریو شگفتی بسازد، ولی قرعه سختی که گریبانگیر بوکسور ایران شد نتوانست امیدها را بارور کند. در جایی که خود روزبهانی اعتقاد داشت باید برنده مسابقه باشد ولی داور دست حریفش را بالا برد تا تمام آمال و آرزوهای چهار ساله جامعه بوکس فرو بریزد.
ناکامی ورزشکاران در میادین جهانی و بین‌المللی دلیل‌های متفاوتی دارد که این دلایل باید در جلسات کارشناسی مورد بحث و تبادل نظر قرار بگیرد. در اینکه مصاحبه‌های روزبهانی بعد از باخت مقابل حریف علیه فدراسیون امری بسیار غیر حرفهای بود هیچ شکی نیست، ولی بدتر از آن واکنشی بود که فدراسیون بوکس، به ویژه احمد ناطق نوری به عنوان شخص اول این فدراسیون در قبال صحبت‌های بوکسور المپیکی ایران نشان داد و در نشست خبری خود با اصحاب رسانه حرفهای بسیار حاشیه‌ای را عنوان کرد، که در شرایط فعلی که کاروان ایران در المپیک ریو به سر می‌برد و هنوز در چند رشته شانس کسب مدال را داریم، درست نبود.
در بحث‌های کلان ورزشی وقتی در یک رشته صحبت و حاشیه‌ای اتفاق می‌افتد فقط به آن رشته باز نمی‌گردد و گریبانگیر کل ورزش خواهد شد. از شخصی مانند ناطق نوری که نزدیک به 30 سال در فدراسیون بوکس مشغول به کار است و برحسب فعالیتی که داشته به عنوان یکی از بزرگان ورزش این کشور محسوب می‌شود، انتظار می‌رفت در این موضوع خاص با سعه صدر بیشتری رفتار کند و کلمات سنجیده شده ای را بر زبان بیاورد. اگر روزبهانی صحبت نسنجیده‌ای را عنوان کرده می‌توان به پای جوانی و بی‌تجربگی اش گذاشت ولی درخصوص رییس فدراسیون بوکس نمی‌توان این حق را قائل شد که در این برهه بخواهد موضوعاتی را به زبان بیاورد که به سود ورزش و کاروان المپیکی ما نخواهد بود و فقط تفرقه را در بین ورزش بیشتر خواهد کرد.
از آنجا که ناطق نوری یکی از روسای فدراسیونی است که ید طولانی در امر مدیریت بوکس دارد این انتظار وجود داشت که تیم ملی ما بتواند در بحث سهمیه‌گیری عملکرد مطلوب‌تری را داشته باشد، نه اینکه فقط با یک ورزشکار به المپیک ریو اعزام شود. ناطق نوری در زمانی که ملی‌پوشان ما هنوز شانس کسب سهمیه را داشتند قول داد حداقل به جز روزبهانی دو سهمیه دیگر را نیز کسب کنند و اگر اینطور نشد از فدراسیون برود! حالا که تیم بوکس ما با همان یک سهمیه به ریو رفت و همان یک سهمیه نیز در دور اول از رقابت‌ها خداحافظی کرد انتظار این بود که ناطق نوری هم استعفا دهد و برود و جایش را به یک نیروی جوانتر دهد، از طرف دیگر ناطق نوری در کنفرانس خبری خود حرفش را پس می گیرد و می گوید که می‌خواهد همچنان در راس فدراسیون باقی بماند، این تضاد و تناقض به خودی خود مردم را بی اعتماد می کند، با این وجود و در حالیکه نه ماندن و نه رفتن ناطق نوری مشخص نیست بهتر بود او مشکلات به وجود آمده را در خانواده بوکس و در همان فدراسیون حل و فصل می کرد نه اینکه روبروی خبرنگاران بنشیند و حاشیه سازی کند. اگر فدراسیون ورزشکارش را به اردوهای خارجی اعزام کرده از کارهای معمولی است که تمام فدراسیون‌ها برای ملی‌پوشان خود انجام می‌دهند و انعکاس دادن این مطلب در جمع رسانه‌ها کاری غیر معمول بود! ضمن اینکه در تمام این مدت وزارت ورزش و جوانان آنقدر حمایت از فدراسیون کرده که کمترین مشکلی را در این خصوص احساس نکند.
فدراسیون بوکس باید این موضوع را مدنظر داشته باشد که ناکامی‌ها و اشتباهات فنی اش را درون فدراسیون حل کند. شاید خیلی از کارشناسان و مردم اعتقاد بر این داشته باشند که عملکرد فدراسیون بوکس در چند سال گذشته بسیار ضعیف بوده و موقع این رسیده ناطق‌نوری جای خود را به شخص دیگری دهد تا تحولی در این فدراسیون ایجاد کند، این صحبت های آخر ناطق نشان می دهد که اعتقاد منتقدان ناطق نوری پر بیراه نیست.