صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

چی بود، چی شد؛

بدعت‌هایی که دولتمردان می‌گذارند و می‌روند

۱۳۹۵/۰۶/۰۷ - ۰۵:۳۰:۰۰
کد خبر: ۴۵۰۹۹۷
دولت تدبیر و امید که اکنون 3سال از عمر خودرا پشت سر گذاشته است اقدامات مهمی را انجام داده است. از مهمترین اقدامات دولت یازدهم می‌توان به کم کردن فاصله دولت با خانواده معظم شهدا، جانبازان و ایثارگران شاره کرد. حسن روحانی در این 3سال بیش از 75 دیدار با خانواده معظم شهدا، جانبازان و ایثارگران داشته است که در میان دولت هایی که پس از انقلاب روی کار آمده اند یک رکور محسوب می‌شود.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، دولت های مختلف در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بدعت گذاری های مختلفی انجام داده اند. بدعتی که در دولت سازندگی به ریاست آیت‌الله هاشمی رفسنجانی گذاشته شد همانطور که از اسم دولت هم پیدا است سازندگی بود. کشوری که 8سال جنگ تحمیلی را پشت سرگذاشته و سرمایه های انسانی و فکری زیادی را از دست داده بود باید دوباره از نو ساخته می‌شد. مدیریت سختگیرانه و سنتی آیت الله هاشمی رفسنجانی باعث شد کشور به سرعت از بحران جنگ خارج شده و در مسیر سازندگی و پیشرفت قرار بگیرد.

از بدعت هایی که در 8سال دولت اصلاحات گذاشته شد می‌توان به سر دادن شعار ها و مطالبات مدنی توسط بخشی از جامعه اشاره کرد. دولت اصلاحات که خود با شعار ها و وعده های مدنی توانسته بود در انتخابات پیروزی قاطعی را به دست آورد؛ پس از پیروزی، وعده های خود را فراموش نکرد و توانست با بازکردن فضای جامعه، فعال کردن احزاب، ایجاد شور و شعور سیاسی در میان دانشجویان و راه اندازی سمن ها گام بزرگی را در راستای افزایش فعالیت های مدنی در جامعه بردارد.

پس از دولت اصلاحات نوبت دولت های نهم و دهم به ریاست محمود احمدی‌نژاد رسید. محمود احمدی نژاد که با وعده آوردن پول نفت بر سرسفره مردم موفق شده بود راهی پاستور شود، این انتظار را درمیان افکار عمومی به وجود آورد که با تزریق پول نفت به سفره مردم بدعتی تازه را خلق کند اما این اتفاق هرگز رخ نداد.

اما 11 روز خانه نشینی و سرکار نیامدن توسط احمدی نژاد، پشتیبانی از اعضای متخلف کابینه، توجه نکردن به رهنمودهای افراد دلسوز نظام، اهمیت ندادن به جایگاه مجلس، انتشار تصاویر جلسات خصوصی و بگم بگم های مشهور او تبدیل به بدعتی تازه در تاریخ سیاسی ایران در دولت های نهم و دهم شد که از نظر رییس این دو دولت، دولت پاکدستان نام گرفته است!

از دیگر بدعت هایی که توسط رییس دولت های نهم و دهم گذاشته شد سفرهای استانی بود. این سفر ها برای نخستین بار توسط محمود احمدی نژاد انجام شد و البته تنها در حد سفر و جمع کردن نامه باقی ماند و دستاورد دیگری برای مردم نداشت و بسیاری طرح های عمرانی که فقط کلنگ آن به زمین خورده بود روی دست دولت یازدهم گذاشت و میراث آن به دولت تدبیر و امید هم رسیده است و حسن روحانی هم به تاسی از محمود احمدی نژاد رویه سفرهای استانی را حفظ کرده است اما با نگاهی عملیاتی برای استان های مختلف کشور.

دولت حسن روحانی اما با شعار تدبیر و امید آمد و تلاش کرد تا بدعت گذاری هایی عملگرایانه داشته باشد. شیخ دیپلمات که اکنون دولتش وارد سال چهارم خود شده بدعت های اجتماعی تری را از خودبه جای گذاشته است. حسن روحانی در این 3سال سعی کرد تا فاصله ای که بین خانواده های معظم شهدا و دولت افتاده بود را کاهش دهد. رییس دولت یازدهم در این 3سال بیش از 75 دیدار با خانواده معظم شهدا، جانبازان 8سال دفاع مقدس و ایثارگران انجام داده است. این آمار در بین دولت هایی که پس از انقلاب روی کار آمده اند، یک رکورد محسوب می‌شود. این دیدارها جدای از پیام هایی است که رییس دولت یازدهم برای مناسبت های مختلف خطاب به خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران صادر کرد.

از دیگر بدعت های دولت یازدهم می‌توان به بازدید از شیرخوارگاه ها و دیدار با کودکان بد سرپرست و بی سرپرست همزمان با مراسم مذهبی همچون تاسوعا و عاشورا اشاره کرد. بازدید از اماکن خاص در مراسم مذهبی بدعت نوینی است که توسط حسن روحانی در میان سیاستمداران گذاشته شده است.

مهمترین و تحسین برانگیز ترین بدعت دولت تدبیر و امید جا انداختن فرهنگ عذرخواهی دولتمردان از مردم بود. اتفاقی که تا قبل از دولت تدبیر و امید کمتر شاهدآن بودیم اما با روی کار آمدن دولت یازدهم مردم شاهد آن بودند که هرجا دولت کاستی یا خطایی داشت بلافاصله دولتمردان اشتباه خودرا پذیرفته و از مردم عذر خواهی کرده اند. اتفاقی که به دل بسیاری از مردم نشسته است و مردم برای نخستین بار با دولتی مواجه هستند که خودرا مستلزم پاسخگویی و حتی عذرخواهی می‌داند.

دوران مسوولیت هر دولتی که با رای مردم به روی کار می آید و سکان دستگاه اجرایی کشور را به دست می گیرد روزی به پایان می رسد و تنها اقدامات و عمل آنها برای مردم باقی می مانند. این بدعت ها و اقدامات بهترین قاضی برای آیندگان است تا بتوانند به وسیله آن دولت ها را قضاوت کنند.

نظر شما