به گزارش خبرگزاری برنا، فیلم مستند «فرشتگان آلوده صورت» به کارگردانی «آرزو برادران ابراهیمی» و با حضور «حمیدرضا صدر» کارشناس و منتقد فیلم و «معصومه لطفی» مسوول انجمن سینمای جوانان شهرری، توسط کانون فیلم کوتاه فرهنگسرای رسانه و شبکههای اجتماعی، برگزار شد.
حمیدرضا صدر در این نشست با بیان این که پرداختن به موضوع افرادی که دچار سوانح سوختگی شدند و نزدیک شدن به چنین سوژه هایی کار بسیار سختی است، گفت: یکی از نکات مثبت و متفاوت فیلم این است که به سمت ایجاد احساس ترحم و دلسوزی در مخاطب نرفته است. ما در برنامه هایی مانند مثل ماه عسل رویکرد ایجاد دلسوزی را می بینیم که البته این رویکرد هم جای خود را دارد. ولی این فیلم سعی کرده که نگاهش به موضوع مثبت باشد.
آرزو برادران ابراهیمی نیز در این نشست گفت: در این مستند با احساس مسوولیت شدید به آدم ها نزدیک شدم و سعی کردم عزت نفسشان خدشه دار نشود. به نظرم به گریه انداختن تماشاگر ضعف یک فیلم می تواند باشد. هنر در این است که زندگی و امید را جاری کنیم. معمولاً اینجور آدم ها (دچار نقص ناشی از سوختگی یا قطع عضو) با اینکه دچار مصیبتی شدن ولی آدم های قوی هستند. دلشان می‌خواهد بجنگند و به هر ترتیبی هست جلو بروند.
وی افزود: در این فیلم سعی کردم به فلسفه زندگی کمی نزدیک بشوم. به این که وقتی بحران ها سراغ آدم می آیند به چی چیزی می توانیم متوسل بشویم؟!کاری کردم که بتونیم لحظه لحظه خودمان را جای این آدم ها قرار بدیم.
ابراهیمی با اشاره به مشکلات در روند ساخت این مستند، قبل از شروع ساخت فکر نمی کردم که با این همه مشکلات مواجه شوم.
این کارگردان مستند تاکید کرد: در همه ایران، مستند سازان یک قسم نانوشته دارند که وظیفه شان عزت نفس آدم ها را حفظ کنند. چیزی که توی تلویزیون کمتر دیده می شود.
وی افزود: تلویزیون درگیر فیلم های داستانی است و فقط مستندهای ساخت خودش را پخش می کند و یا برای پخش سایر مستندها اصلاحیه هایی می دهد که فیلم از فرم خودش خارج می شود.
لطفی مدیر انجمن سینمای جوان شهرری نیز در پاسخ به این سوال که چرا ارگان های تأثیرگذار در انجام پروژه های اینچنین همکاری خوبی ندارند؟ گفت: خیلی از ارگان ها به دلیل اتفاقاتی که قبلاً افتاده همکاری نمی کنند. حتی الان هم روی مراکز مذهبی و مساجد این سخت گیری تشدید شده است.
صدر در ادامه این نشست تاکید کرد: ما ایرانی ها خودمان هم مشکل داریم. رویکرد ما انکار است. سعی می‌کنیم مسئله جلوی چشممان نباشد، نبینیم. مسئله را حل نمی کنیم، پاک می کنیم. ما ترجیح می‌دهیم به خاطر اینکه سیاه نمایی نکنیم یکسری واقعیات را مطرح نکنیم و بسیاری از فیلم ها هم به خاطر این مسئله مجوز نگرفته اند.
این منتقد سینما تاکید کرد: ما بازتاب واقعیات را در رسانه نمی بینیم. یعنی نمیخواهیم ببینیم.با این روشی که چشممان را می بندیم، چیزی حل نمی شود. در هر حوزه ای ( فحشا، فساد، رذیلت های اخلاقی و... )یکی از وظایف رسانه نشان دادن درد است. همه اش که نمی شود با خنده و شوخی بگذرد، روالی که الان در تلویزیون وجود دارد.
وی اظهارداشت: هنوز هم معتقدم اگر مستند کوبنده ای در خصوص مسائل منفی(اعتیاد، آسیب های اجتماعی، فحشا و ...) نشان داده شود، شاید باعث نجات یک نفر باشد. برخی از جوان های ما الان در برزخی گیر کرده اند که نیاز بیشتری به اطلاع رسانی و چراغ خطر وجود دارد.
لطفی نیز در این رابطه گفت: تلویزیون به عنوان نهاد فراگیر، نمی تواند افکار عمومی را مشوش کند و هر فیلمی اگر مکان های نمایش خود را پیدا می کنند، به درستی قابل استفاده برای سازمان های خودش هست که به نظرم این فیلم را می توان در شبکه سلامت نشان داد.
صدر در پاسخ به این اظهارنظر گفت: چرا با پخش مستندهای این چنینی مردم کشوری مثل هلند مشوش نمی شوند؟ من اعتقاد دارم ما در برابر این مسائل یک تابو ساخته ایم که نشان ندهیم.
وی یادآور شد: واقعاً اخبار صفحات حوادث سخت و تلخ شده است. یه جایی ما بالاخره باید با این مسائل روبرو شویم که خانواده مورد تهاجم قرار گرفته، مثل همین تهاجم دیگری که در مراودات ما سرایت کرده است.
وی افزود: مردم ایران برخلاف آن چیزی که به نظر می رسد، با دیدن چهارتا فیلم مساله و مشکل پیدا نمی کنند و به نظر من دست کم گرفتن مردم ایران شایسته نیست.
ابراهیمی کارگردان مستند «فرشتگان آلوده صورت» در بخش دیگری از این نشست گفت: در خارج از کشور تیم های درمانی همزمان بر روی بیمار و خانواده بیمار کار می کنند. اما اینجا این چیزها رو نداریم. بعضی از آدم های این‌چنینی(دچار سوختگی چهره) ایزوله اند و حتی فقط شبها بیرون می آیند.
وی افزود: این روزها با گسترش شبکه های اجتماعی به نوعی خوشحالم که این آدم ها می توانند ارتباط اجتماعی داشته باشند و دوستی های مجازی رو تجربه کنند، جایی که نیاز به نشان دادن چهره خودشان ندارند.