به گزارش خبرگزاری برنا، روز گذشته سه مدیر شهرداری تهران با حضور در محل باشگاه فرهنگی ورزشی آرارات از این مجموعه بازدید کردند. در این دیدار محمود صلاحی، رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، عیسی علیزاده، مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران و محمد رضایی، رییس سازمان ورزش شهرداری تهران حضور داشتند و با گئورگ وارطان، مدیرعامل باشگاه فرهنگی ورزش آرارات و ژرژیک آبراهامیان، نماینده ارامنه جنوب و شرق ایران دیدار کردند.
مدیرعامل باشگاه آرارات: تیموریان و ساهاکیان از اعضای باشگاه آرارات بوده‌اند
در این بازدید که با حضور جمعی از اعضای هیات مدیره باشگاه آرارات انجام شد، گئورک وارطان عنوان کرد: این باشگاه قدمت ۷۲ ساله دارد و ما هزینه‌ها را با اجاره دادن سالن به جشن‌ها در می‌آوریم. اگر بتوانیم پروژه‌های درآمدزا داشته باشیم، می‌توانیم باشگاه‌هایمان را حفظ کنیم.
وی اضافه کرد: چهار شعبه در شهرهای مختلف ایران داریم. تیم فوتبال آرارات را چند سال پیش بازسازی کردیم و در سال‌های اخیر در همه رده‌های سنی تیم تشکیل داده‌ایم. در بسکتبال هم ۷۵ نفر مشغول ورزش هستند و ۵۰ نفر هم در بسکتبال دختران فعالیت می‌کنند و بانوان والیبالیست آرارات در سطح استان مطرح هستند.
وارطان با اشاره به قهرمان‌های ملی پرورش‌یافته از باشگاه آرارات گفت: آندرانیک تیموریان، کاپیتان تیم ملی فوتبال از اینجا کارش را شروع کرده است. همین طور اوشین ساهاکیان، ملی‌پوش بسکتبال عضو تیم آرارات اصفهان بوده. ما در باشگاه آرارات همیشه سعی کرده‌ایم در عرصه فرهنگی و ورزشی برنامه‌های خوبی برگزار کنیم، چرا که اعتقاد داریم وظیفه ذاتی ما تربیت ورزشکار و فرهنگ دوست است و اگر کمک شود، بهتر وظیفه‌مان را انجام می‌دهیم.
مدیرعامل باشگاه آرارات ادامه داد: جامعه ارامنه هزاران سال است که در ایران حضور دارد و درواقع از ابتدا در ایران حضور داشته و به ایرانی بودن خودمان افتخار می‌کنیم.
صلاحی: ارامنه نشان داده‌اند که در همه حوادث تلخ و شیرین کشور حضور دارند
همچنین محمود صلاحی از پیوند عمیق ایرانی‌ها با ادیان مختلف سخن گفت و تصریح کرد: واقعیت این است که ما همه ایرانی هستیم، مسلمان، ارمنی، زرتشتی، همه ایرانی هستیم و در کنار هم قرن‌ها زندگی کردیم و از این به بعد هم زندگی می‌کنیم. ارامنه هم نشان داده‌اند که در همه حوادث تلخ و شیرین کشور حضور داشتند. در دفاع مقدس شهید دادند، مقام معظم رهبری خانه شهدای ارامنه رفته‌اند و از صبوری آنها تشکر کرده‌اند، این مفهومش این است که ما هم اگر کاری از دستمان بر بیاید، باید انجام بدهیم.