به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، کمیل طیبی با اشاره به ادبیات عوامفریبانه ای که در خصوص قراردادهای نفتی به کار برده می شود، افزود: برخی به مانند دهه ٢٠ فکر می کنند و بر این باورند که هنوز استعمارگران به طرق مختلف قصد دارند وارد کشور شده و منابع داخلی را غارت کنند، غافل از این که مدیریت منابع نفتی امروز در دست دولت ایران بوده اما می تواند بهره برداری آن را به سرمایه گذارانی که توان انتقال تکنولوژی و سرمایه واقعی را وارد کشور کنند بسپارد.
وی گفت: در زمان مرحوم دکتر مصدق، ملی شدن صنعت نفت به این دلیل صورت گرفت که یک شرکت دو ملیتی به طور انحصاری به بهره برداری از چاه های نفتی ایران می پرداخت که این موضوع برطرف شد و بازیگران جدید وارد این عرصه شدند تا بهره برداری از چاه های نفت ایران را انجام داده و حق و حقوق دولت را نیز بپردازند.
این اقتصاددان با بیان این که برخی با استناد به دهه ٢٠ و جریان ملی شدن صنعت نفت، قراردادهای نفتی را زیر سوال می برند، گویی برای یکبار هم که شده تاریخ معاصر کشور را ورق نزده اند و در افکار خود می غلتند، بدون این که به واقعیت های اقتصادی دنیا بیاندیشند، افزود: بنابراین هر کس از ادبیات چپاول منابع یا غارت آن سخن می گوید به غیر از عوامفریبی و مخدوش کردن افکار عمومی هدف دیگری ندارد.
سرمایه گذاران منتظر پایان دعواهای سیاسی نمی مانند
وی با اشاره به این که دنیای امروز دنیای رقابت است و سرمایه گذاران طبیعتا منتظر ما نمی مانند تا درگیری های مباحث فلسفی و ایدئولوژیک ما برطرف شود، اظهار کرد: چون زمان برای این شرکتها ارزش دارد به کشورهای رقیب می روند تا با توسعه میدان های جدید نفتی بتوانند همه سرمایه خود را به جریان اندازند و هم اینکه هر زودتر به سودهی برسند.
عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه اصفهان با بیان این که در سرمایه گذاری نفت و گاز بسیار عقب افتاده ایم و رقبایمان توانسته اند در دوران تحریم ها و دعواهای سیاسی، سرمایه گذاری های کلانی را انجام داده و نقش آفرینی خود را در بازارها بالا ببرند، تصریح کرد: در چنین شرایطی عاقلانه آن است که با پذیرفتن ناتوانی های کشور در زمینه صنایع بالادستی نفت و گاز و نبود منابع برای سرمایه گذاری هر چه سریع تر قراردادهای نفتی را اجرایی کرده و برای ثروت عظیمی که در دل زمین خوابیده برنامه ریزی کنیم.
طیبی گفت: سرمایه گذاران بیکار نیستند که منتظر پایان یافتن دعواهای سیاسی ما باشند بلکه در جایی سرمایه گذاری خواهند کرد که با یک دولت طرف باشند و خود را موظف به پاسخگویی با آن دولت بدانند و بدون ایجاد مزاحمت هایی بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند.
این اقتصاددان افزود: مشکل آنجاست که ما در زمینه ساخت فناوری نتوانسته ایم موفق عمل کنیم و در زمینه هایی وابسته به تکنولوژی خارجی هستیم. اگر این واقعیت را بپذیریم و مردم را نیز در جریان آن بگذاریم آنگاه می توان با جذب سرمایه گذاری و تکنولوژی خارجی از طریق این قراردادها زمینه های رشد صنعت نفت و گاز کشور را فراهم کنیم.
وی تاکید کرد: بهتر است به رقبای منطقه ای خود بیشتر فکر کنیم و اجازه ندهیم که سرمایه های بیشتری وارد این کشورها شود، بلکه با مساعد کردن فضای کسب و کار زمینه ای را به وجود آوریم که شرکت های ایرانی با مشارکت خارجی ها سطح علمی و فناوری خود را در صنعت نفت بالا برده و در این زمینه توانمند شوند.
گفت و گو با خبرنگار شاا با اشاره به ادبیات عوامفریبانه ای که در خصوص قراردادهای نفتی به کار برده می شود، افزود: برخی به مانند دهه ٢٠ فکر می کنند و بر این باورند که هنوز استعمارگران به طرق مختلف قصد دارند وارد کشور شده و منابع داخلی را غارت کنند، غافل از این که مدیریت منابع نفتی امروز در دست دولت ایران بوده اما می تواند بهره برداری آن را به سرمایه گذارانی که توان انتقال تکنولوژی و سرمایه واقعی را وارد کشور کنند بسپارد.
وی گفت: در زمان مرحوم دکتر مصدق، ملی شدن صنعت نفت به این دلیل صورت گرفت که یک شرکت دو ملیتی به طور انحصاری به بهره برداری از چاه های نفتی ایران می پرداخت که این موضوع برطرف شد و بازیگران جدید وارد این عرصه شدند تا بهره برداری از چاه های نفت ایران را انجام داده و حق و حقوق دولت را نیز بپردازند.
این اقتصاددان با بیان این که برخی با استناد به دهه ٢٠ و جریان ملی شدن صنعت نفت، قراردادهای نفتی را زیر سوال می برند، گویی برای یکبار هم که شده تاریخ معاصر کشور را ورق نزده اند و در افکار خود می غلتند، بدون این که به واقعیت های اقتصادی دنیا بیاندیشند، افزود: بنابراین هر کس از ادبیات چپاول منابع یا غارت آن سخن می گوید به غیر از عوامفریبی و مخدوش کردن افکار عمومی هدف دیگری ندارد.
سرمایه گذاران منتظر پایان دعواهای سیاسی نمی مانند
وی با اشاره به این که دنیای امروز دنیای رقابت است و سرمایه گذاران طبیعتا منتظر ما نمی مانند تا درگیری های مباحث فلسفی و ایدئولوژیک ما برطرف شود، اظهار کرد: چون زمان برای این شرکتها ارزش دارد به کشورهای رقیب می روند تا با توسعه میدان های جدید نفتی بتوانند همه سرمایه خود را به جریان اندازند و هم اینکه هر زودتر به سودهی برسند.
عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه اصفهان با بیان این که در سرمایه گذاری نفت و گاز بسیار عقب افتاده ایم و رقبایمان توانسته اند در دوران تحریم ها و دعواهای سیاسی، سرمایه گذاری های کلانی را انجام داده و نقش آفرینی خود را در بازارها بالا ببرند، تصریح کرد: در چنین شرایطی عاقلانه آن است که با پذیرفتن ناتوانی های کشور در زمینه صنایع بالادستی نفت و گاز و نبود منابع برای سرمایه گذاری هر چه سریع تر قراردادهای نفتی را اجرایی کرده و برای ثروت عظیمی که در دل زمین خوابیده برنامه ریزی کنیم.
طیبی گفت: سرمایه گذاران بیکار نیستند که منتظر پایان یافتن دعواهای سیاسی ما باشند بلکه در جایی سرمایه گذاری خواهند کرد که با یک دولت طرف باشند و خود را موظف به پاسخگویی با آن دولت بدانند و بدون ایجاد مزاحمت هایی بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند.
به گزارش برنا به نقل از شانا، این اقتصاددان افزود: مشکل آنجاست که ما در زمینه ساخت فناوری نتوانسته ایم موفق عمل کنیم و در زمینه هایی وابسته به تکنولوژی خارجی هستیم. اگر این واقعیت را بپذیریم و مردم را نیز در جریان آن بگذاریم آنگاه می توان با جذب سرمایه گذاری و تکنولوژی خارجی از طریق این قراردادها زمینه های رشد صنعت نفت و گاز کشور را فراهم کنیم.
وی تاکید کرد: بهتر است به رقبای منطقه ای خود بیشتر فکر کنیم و اجازه ندهیم که سرمایه های بیشتری وارد این کشورها شود، بلکه با مساعد کردن فضای کسب و کار زمینه ای را به وجود آوریم که شرکت های ایرانی با مشارکت خارجی ها سطح علمی و فناوری خود را در صنعت نفت بالا برده و در این زمینه توانمند شوند.